ฅ՞•ﻌ•՞ฅ : เอาสิองค์หญิงน่ะพร้อมเจอทุกคนอยู่แล้ว

(ผปค.ขอทราบแรงจูงใจในการก่อเหตุครั้งนี้หน่อยค่ะ พี่ชายรื้อหลังคาบ้านกันทำไมคับ กิ๊ดดดดดดดดดดดด😭🤲🏼♥️✨)

ฅ՞•ﻌ•՞ฅ : แน่นอนตัวก็หอมด้วยนะ✨

ฅ՞•ﻌ•՞ฅ : ใช่ไหมละ องค์หญิงของบ้านเราน่ะน่ารักที่สุดแล้ว✨

"เปล่า.." คำตอบเดิมถูกส่งให้เหมือนถูกตั้งระบบไว้ ก่อนดวงตาสีเขียวจะสบตาอีกคนตรงๆ

"แค่..." เขาพูดก่อนจะหยุดลงอย่างชั่งใจ

"ไม่รู้จะคุยกับคนอื่นยังไงน่ะ" เขาตัดสินใจบออกอีกฝ่ายตรงๆ ก่อนจะโบกมือไปมาให้เหมือนจะพยายามบอกว่า 'ชั่งมันเถอะนะ' กับอีกคน

"ไม่ อาสึมิไม่อยู่ใครจะเป็นคนพูด" เขาบอกออกไปตรงๆ หน้านิ่งสนิท

ยิ่งพอเห็นคนพี่ทำวิ้งค์ๆ ให้คิ้วเขายิ่งขมวดมือยื่นไปดึงแก้มอาสึมิอย่างหมั่นเขี้ยว

เขาทำเพียงถอนหายใจใส่อย่างปลงตกดูแล้วพูดไปก็คงไม่มีผล เขาเลยตัดสินใจที่จะเงียบใส่พี่ชายแทน

"พอได้?" อาสึยะทวนคำแล้วอดยกคิ้วมองไม่ได้

"หมายถึงแบบ..." เขาเว้นวรรคอย่าชั่งใจก่อนจะว่าต่อ "เมื่อกี้?" นิ้วชี้ทั้งสองข้างจะยกขึ้นแนบหัวตัวเองเหมือนเขา(?)ให้ดู เพราะถ้าเป็นแบบเมื่อกี้อีกคนคงน่ากลัวน่าดู เขาไม่ได้ตั้งใจจะล้อเลียนหรืออะไรแต่ด้วยพูดไม่เก่งมือไม้เลยอดทำท่าทางไปด้วยไม่ได้

"พอดีว่าอยากได้เพื่อนช่วยสื่อสารน่ะ" เขาตอบตรงๆ อย่างหน้าซื่อตาใส

"เรื่องช่วยไม่เป็นไร" เสียงเรียบตอบกลับแต่ก็ปะปนมากับความปลงตกในน้ำเสียง เพราะปัญหาของเขามันคงยากไปหน่อยหากจะช่วยอีกคนต้องพาเขาย้ายห้องไปอยู่กับพี่ชายแล้วล่ะ

"แต่ขอบคุณมากนะ..." เขาบอกก่อนจะหันไปสบตาอีกคนดวงตาสีเขียวใสมองอย่างคาดหวัง

"อาราอิคุงพูดเก่งไหม?" คำถามแปลกๆ ถูกส่งให้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

อาสึยะกำลังหวังว่าจะได้แอบเนียนมีคนให้พึ่งแทนพี่ชายอยู่...

พอถูกจ้องเขม็นอาสึยะก็เผลอถอยหลังหนีนิดหน่อยสีหน้าเหรอหรา

"เอ่อ..." เขากำลังจะอ้าปากแก้ต่างให้ตัวเองเพื่อความอยู่รอด อาสึยะยังไม่อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกหรอกนะ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคถัดๆ มา

เขาหันไปหรี่ตามองบนบอร์ดรายชื่ออยู่ครู่หนึ่งเพื่อให้แน่ใจ ก่อนที่จะหันกลับมาสบตากันอีกรอบ

"ทามากิ อาสึยะ" เสียงตอบกลับเบาๆ ราวระบบอัตโนมัติในการแนะนำตัวกับคนแปลกหน้า(+)

อาสึยะมองคนข้างๆ นิ่ง เหมือนกำลังชั่งใจว่าควรตอบดีไหม

"เปล่า..." เขาตอบเสียงเบานิดหน่อยแต่ก็มากพอที่จะทำให้คนฟังได้ยิน

"เราหมายถึงเรากำลังจะแย่" เขาบอกพลางชี้นิ้วใส่ตัวเองไปด้วย

อาสึยะที่ถูกกระโดดกอดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับตัวโยก เขาไม่ได้ตอบพี่ชายที่หน้าเหมือนกันในทันทีเขาย่นคิ้วอย่างไม่ตั้งใจ

"อืม" เขาตอบสั้นๆ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคถัดมา

อาสึยะจับไหล่พี่ชายให้หยุดอยู่นิ่งๆ มองอีกคนท่าทางจริงจัง

"ย้ายมาอยู่กับเราเลยไม่ได้หรอ?"

อาสึยะหันไปมองทางต้นเสียงนั้นก่อนจะกระพริบตาปริบๆ ใส่ เขาไม่ได้ตอบในทันที แต่ยืนนิ่งเหมือนกำลังประมวลผลสีหน้าของอีกคนอยู่ครู่ใหญ่ เขาจะไม่โดนต่อยใช่ไหมนะ...

"ม ไม่..." ในที่สุดเขาก็เปิดปากพูดเสียงอู้อี้ นี่เป็นหนึ่งไม่กี่ครั้งที่เขาพูดกับคนอื่นโดยที่ไม่ใช้พี่ชายเป็นตัวกลางในการสื่อสาร

"เราหมายถึงเราต่างหากที่กำลังแย่ไม่ใช่ห้องๆ" เขารีบโบกมือไปมาแก้ต่างหน้านิ่ง

(แปะๆ) bsky.app/profile/atsu...