เสียงใสกระแทกเข้าโสตประสาทเต็มเหนี่ยว แต่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้กลับขยับตัวเพียงนิดเดียว ลืมตาขึ้นช้าๆด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนจะยังไม่ตื่นดี

“พระอาทิตย์ยิ้มเสียงดังจัง..”

“แบบนี้ไม่ต้องยิ้มก็ได้“

พลิกใบหน้าหนีก่อนทำท่าจะหลับต่อหน้าตาเฉย

แต่เหมือนจะเช้าเกินจนแทบไม่มีใคร

เขาเลือกหย่อนตัวลงนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เอาหลังพิงลำต้น หลับพักสายตา

นานเท่าไหร่ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีก็มีใบไม้ร่วงลงมาเกาะหัวหนึ่งใบ
จากนั้นก็อีกใบ
..แล้วก็อีกใบ
อัตสึชิยังคงไม่มีท่าทีจะตื่น

(แวะบวกสั้นๆทำความรู้จักได้นะคะ^^✨)

(แค่นี้ทำอะไรความเร็วของฮินะไม่ได้หรอก แต่ถ้างับมืออีกคราวหลังไม่ป้อนแล้วนะ)

(ก็อะไรเทือกๆนั้นครับ อาริทาโระซังนี่ขนาดไม่ทันแต่งอะไรมากก็ยังเหมือนมีสปอตไลต์ส่วนตัวเลยนะ/หยีตา)

(กด🤍ที่เมนชันนี้ เพื่อให้เราเป็นฝ่ายทักไปคุยเรื่องโคนะคะ)

((ยูซังชอบของหวานสินะ ไว้ต้องพาเจ้าอัตเอาขนมหวานไปฝากให้ช่วยชิมมั่งซะแล้ว😈✨))