(ขอบคุณค่ะะะ 😭🙌 แปลงร่างเป็นสาวน้อยเวทมนตร์วันนึงนะ!🥺)

(ขอบคุณค่าาา😭 มานาบุคุงเองก็มาเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ด้วยกันได้นะ🥺 /ยื่นชุด-)

(แวะมาเจอสาวน้อยเวทมนตร์ได้ จะรอต้อนรับนะคะ🥺🙌)

เมนูอาหาร 🍛🍧🥤
✧ Mermaid's Muse
✧ Yakisoba Dattebayo !
✧ Mermaid's Treasure
✧ Ocean Jelly
✧ Stolen Brownie
✧ Random Drink + ข้อความเล็กๆน้อยๆบนแก้วจากพนักงาน...!?

แต่เดี๋ยวก่อน เมื่อซื้อครบ 500เยน มีสิทธิ์สุ่มบริการพิเศษจากตัวละครคนโปรดของคุณ กดเลย ! ⇨ th.shindanmaker.com/1227234

“อืม…“ ยกนิ้วถูวนไปมาอีกพักหนึ่ง คิดหนักน่าดู

”..อ เอางั้นก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหวเรียวตะรีบปล่อยลงได้เลยนะ!“
แล้วก็ค่อยๆขึ้นหลังด้วยท่าทีทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะทั้งตัวเปียกทั้งหนาว สุดท้ายก็ขี่หลังได้สำเร็จ

ด ได้ยินด้วยหรอ
เหงื่อแตกพลั่ก แต่ก็กลืนน้ำลายเอื้อกมองอีกคนเหมือนสั่นสู้

“ช ชช ชั้นไม่กลัวหรอกนะคะ!” ตะโกนไล่หลังขณะที่คุณเดินออกไป

จากนั้นก็เหลียวมองรอบๆ ก่อนจะดึงเสื้อคลุมมาปิดตัวให้แน่นขึ้นก่อนจะเดินไปห้องพยาบาล

(ขอปิดรูทเลยนะคะ ขอโทษที่มาตอบช้าน้าขอบคุณสำหรับโรลด้วยค่า🥺🙏)

“ป ไปยืมได้หรอ?”

ท่าทางลังเลน้อยลงสุดท้ายก็พยักหน้ารับและหยุดร้องไห้

“..เอ๋ ร เรียวตะจะไม่หนักหรอ ชั้นตัวเปียกด้วยนะ💦” พอเห็นคุณทำท่าจะให้ขึ้นหลังก็ดูจะตกใจและยังไม่กล้าเดินเข้าไป

เทียบกับขนาดตัวแล้วอีกฝ่ายคงยกได้สบาย

แต่คนโดนยกก็คืออ้าปากค้างไปแล้ว
“…. อ อะ เอ๊!!??”
ทำได้แค่ส่งเสียงตกใจ เพราะทำอะไรไม่ถูกแล้ว

นอกจากรับกระเป๋ามากอดเอาไว้แน่นเพราะกลัวจะทำตก

คนเริ่มมองมาแล้ว..

“ม มม ไม่หนักหรอคะ..ให้ชั้นเดินก็ได้นะคะ”
ซักพักก็เอ่ยปากพูดออกมาเสียงเบาพร้อมกับก้มหัวมุดไป

เธอรับผ้าขนหนูที่คุณยื่นมาให้แล้วพยักหน้าเบาๆ

และทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ด้วยพอเห็นท่าทีของคุณก็เหมือนจะเปลี่ยนใจกระทันหัน

เลยทำแค่ก้มหน้าลงแล้วพูดเสียงเบา
“..เอ่อ..ข ขอบคุณนะคะ”
“ไว้เดี๋ยวจะเอาไปซักคืนให้..คุณชื่ออะไรหรอคะ”

“จ จะแกล้งกระทั่งผีเลยหรอคะ ใจร้ายเกินไปแล้ว!?” สีหน้าเหยเกกว่าเดิม

“..เป็นรุ่นพี่หรอกหรอ..ไม่น่านับถือเอาซะเลย“ แอบบ่นอุบเล่นๆเสียงเบา หวังว่าจะไม่ได้ยินนะ

”เดี๋ยวชั้นเอาเสื้อไปคืนที่โต๊ะก็ได้ค่ะ“
พูดไปแล้วก็วิ่งตามต้อยๆก่อนจะถึงประตูโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ

ดูเหมือนคุณจะได้เสื้อคลุมขึ้นมา

แต่ขนาดใหญ่เกินกว่าจะเป็นของเด็กผู้หญิง และเธอก็ไม่ได้ทำเสื้อตกลงไปซะด้วยสิ

“….”
“..เอ่อ นั่นน่าจะไม่ใช่ของชั้นนะคะ” เธอถอนหายใจ

“..น่าจะหาไม่เจอแล้วล่ะค่ะ ไม่ต้องหาต่อแล้วก็ได้”
พูดแล้วก็น้ำตารื้นเล็กน้อยแต่เหมือนจะพยายามกลั้นไว้

คิดในใจว่าคงต้องไปทั้งแบบนี้แล้วแหละ

“อืม..ไว้จะเรียกถ้าได้ไปฝึกวิ่งนะ..” พยักหน้าพร้อมกับวิ่งเหยาะๆตามไป

พอไปถึงจุดรวมตัวก็เดินเข้าไปหาก่อนจะกระซิบข้างๆ

”เดี๋ยวเราไปเข้าแถวก่อนนะ ไว้เจอกันนะโฮตารุ“

แล้วก็โบกมือให้ก่อนจะแยกตัวออกไป
(กลับมาปิดรูทแล้ว เย้! ขอบคุณค้าบ)

"เอ๋?? ซซ ซื้อใหม่เลยหรอ" สีหน้าตกใจสุดๆ

"..มันแพงมากเลยนะ เราไม่มีเงินซื้อหรอก..อีกอย่าง นี่ก็เพิ่งจะซื้อมาใหม่ด้วย"

ทำท่าจะร้องไห้ใหม่อยู่รอมร่อ ท่าทางจะห่วงเรื่องไปซื้อของใหม่มากกว่าแผลที่อยู่ตามตัวซะอีก