ทันสิ ทันเสม— อันนี้มาจากไหนนะ...

อะแฮ่ม ! เห็นทีเราคงจะเป็นแม่มดผู้ทรงพลังยิ่ง ! ถึงกับอัญเชิญวัตถุจากในอนาคตข้างหน้ามาได้ ! (หล่อนแค่เทขนมผิด...) จงคำนับให้กับความยิ่งใหญ่ของเราเสีย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ! *หัวเราะแบบเหงื่อตก เลิ่กลั่ก*

ขนมในตะกร้ามีเยอะแยะ เจ้าเลือกจะจั่วลมเหรอเจ้าเด็กเอ๋ย 🧍🏻‍♀️*หันซ้ายหันขวา*

*ล้วงถุงกระดาษข้างหลังลังส้ม*

อืม อืม ! ได้แล้ว ! นี่ไงล่ะลูกตา(ลูกอม)ของจอมมารผู้เลวทราม ! (รสมินต์...) รับไปสิเจ้ามะเขือเทศน้อย ! แล้วจงดำดิ่งในรสชาติแห่งความชั่วร้ายเสีย !

สหายวิฬาร์เอ๋ย เจ้าจะต้องเป็นวิญญาณโสมมที่ถูกเลือกเป็นแน่ ! นี่คือไม้เท้าวิเศษของพ่อมดผู้ชั่วช้าที่เราผู้นี้ขโมย(ซื้อ...แล้วก็เทผิด) มาจากแดนอันหนาวเหน็บ (ห้างใกล้บ้าน) ไงเล่า !!!

พิมองเป็นอย่างแรก ขอโทษ 55555555555

หึ- ฮ่าๆๆ แค่ก- เอ๊อะ !

อะแฮ่ม- นี่คือข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของเรา เขาได้สละตน(ไปซักอยู่) เพื่อให้เรามีชีวิตรอด (โอนเน่อตีเพราะตุ๊กตาสกปรก) เราจึงหลอมเศษเสี้ยววิญญาณที่แตกสลาย(แป้ง)กับความทรงจำแสนหวาน(น้ำตาลผง) เข้าด้วยกันจนเป็นรูปลักษณ์ของเขาไงล่ะ !

กินได้... 🧍🏻‍♀️ เอ่อ- มาร์ชเมลโลน่ะ

🧍🏻‍♀️....เอ้า เจ้าก็อีกคนรึ *มองซ้ายมองขวา* อื้ม อื้ม นี่น่ะเป็นนิ้วมือของปีศาจ (AKA สนิกเกอร์ full size) ที่เราเพิ่งเอามาจากนรก (ร้านสะดวกซื้อ) เมื่อครู่นี้ รับไปแทนคำปลอบใจจากเรานะ

" อืม " ' - ') *พยักหน้าหงึกๆจนหมวกสั่น*

"ไม่อยากกิน" ว่าแล้วก็ยื่นมาร์ชเมลโลหัวแมวหน้าตาคุ้นๆอีกสองอันมายื่นให้เพิ่ม

🧍🏻‍♀️....*มองซ้ายมองขวา เทขนมในตะกร้าใส่มือ* อย่าบอกใครว่าเราให้เจ้ามากกว่าคนอื่น เราคงต้องกลับสู่นรก (AKA ร้านสะดวกซื้อ) เพื่ออัญเชิญวิญญาณชั่ว (AKA เป็นทาสนายทุน) เอาขนมมาเพิ่ม

..... A v A) 🫵🏻 นี่เจ้าเหลี่ยมเราเรอะ !!!

ท- ทำไมเจ้าถึงมีสิ่งนี้ ! * q *) !!! *คว้าหมับ* อา— เจ้าวัตถุต้องสาป (???)นี่คืออะไรกัน ทำไมมันช่างน่าสนใจถึงเพียงนี้ ! *ตุ๊กตาหนีบแก้ม* โอ้ย—! ม- มันทำร้ายเราได้ด้วย !! *ต่อยกับตุ๊กตา*

เธอนี่ดวงกุดดีนะ 🧍🏻‍♀️เอ่อ— เอ้า...*ล้วงๆหยิบมาร์ชเมลโลให้ 2 อัน* เอ่อ เอาอีกมั้ย ?

โฮะโฮ่ ! สตรีผู้นี้ได้ไม้เท้าวิเศษที่มีเพียงผู้ถูกเลือกจะหยิบได้ (เพราะเอาใส่มาผิดเทศกาล) ! เจ้าคงเป็นวิญญาณแสนโสมมที่เราถูกลิขิตให้พบพานเป็นแน่ ! *หัวเราะฮ่าๆแต่เหงื่อตก คิดว่าเปปเปอร์มินท์แคนดี้เคนมาจากไหน ???*

เรา- เราจะ *เลิ่กลั่ก*

*หันไปล้วงๆอะไรสักอย่างในกระเป๋า*

นี่ ! นี่คือลูกแก้วพยากรณ์ ! (AKA ช็อคโกแลตบอล...ที่ห่อฟอยล์โฮโลแกรม ติดแกลมหน่อยๆ ได้มาจากปากซอยเพราะยายคิดว่าแมวมดเป็นเด็ก) เราให้เจ้าสองลูกเลยเอ้า ! *ควักออกมาอีกเม็ด*

ฮึ แน่นอนอยู่แล้ว เพราะเป็นของที่เราผู้นี้ซื้— อะแฮ่ม ! ปรุงจากวิญญาณนับพันให้ได้รสหวานล้ำไงเล่า !

มีอะไรมาแลก ? เราผู้สูงส่งต้องการสิ่งสูงค่า (AKA แพง) เท่านั้น