แฮปปี้กะงานนะแต่คนรับไปแฮปปี้ไหมนี่ไม่รู้เหมือนกัน แหะ ๆ orz

นี่คือการบ่นตัวเองเฉย ๆ ไม่มีได้มีมากกว่านั้นเพราะลืมจริง เพิ่งมานั่งประมวลว่า อ้อ ปีนี้ก็ทำนี่หว่าก็อีตอนที่เพิ่งนั่งว่าง(ตอนนี้)นั่นแหละ(...)

จุดนั้นมันกดดันแต่พอพ้นมือไปแล้วก็คือ โอเค ไม่รับรู้ที่แปลว่าก็ไม่ได้รับรู้แล้วว่าเอาไปทำอะไรกันต่อ จะใช้หรือไม่ใช้ก็แล้วแต่เขาอะไรงี้เพราะช่วงนั้นชีวิตก็เบิร์น ๆ อยู่ละด้วย แทบไม่ได้เข้าทวิตเลย /เหม่อ ซึ่งก็ ทำเต็มที่ละ แค่จุดเล็ก ๆ ไม่ได้ทำอะไรมากมายไม่ต้องพูดถึงก็ได้ เพราะลืมเหมือนกันว่าทำไว้ /อ้าว

ขอบคุณฮะ T v T ที่จริงเพิ่งเคยมีคนบอกว่าดูพลังงานเยอะครั้งแรกเลยง่ะ คือปกติพลังงานต่ำ +ง่วงจนคนทักตลอด ฮือ ก็จริงฮะ พอต้องมารับผิดชอบดูแลสูงวัยกับคนอื่นมันก็มีหลาย ๆ เรื่องที่เข้ามาพร้อมกัน บางทีก็รัวจนไม่มีเวลาลำดับความคิดตัวเองเลย ปลีกตัวออกไปคนเดียวก็ยากมากด้วยคงต้องหาทางต่อไป ขอบคุณมากฮะ O<---<

จริง ๆ ก็คิดตลอดฮะแต่มันก็มีบางทีที่ไฟลุก ฟีลไพ่เดอะซันอะไรงี้ด้วย แต่ช่วงนี้น่าจะเป็นเพราะซัฟเฟ่อร์กับการตัดสินใจเรื่องงานว่าจะทำอะไรให้มันไปกันได้กะการดูแลผู้เฒ่าที่บ้านนี่แหละฮะ ไม่ค่อยมีผู้ใหญ่หรือคนโตกว่ามานั่งคุยหรือตอบโต้ให้สมองลำดับถูกด้วยเลยลำบากหน่อยแหละฮะ อาศัยมุมมองจากคนที่บ้านจะรู้สึกแคบไปไรงี้ O<----<

ขอบคุณคับ เควสชั่นกะตัวเองไม่มีวันจบซะที ฮือ orz

พอคิดย้อนไปคือมันโคตรเพนอะ ทำไมต้องช่วยจนพังร่างตัวเองขนาดนั้นก็ไม่รู้ ลาออกมาแต่ละที่คือเพราะสภาพร่างพังทุกที อะไร๊ O<----<

กว่าจะฟื้นก็ปีกว่า สุขภาพทุเร่ดเกิ๊น 😭

ถามว่ามาคิดได้ตอนไหน ก็ตอนลาออกเพราะขา 2 ขาไม่มีความรู้สึกแล้ว มือก็พัง ไม่นับหลังไหล่ที่เรื้อรัง จุดนั้นจะขอโทษร่างกายก็ไม่ทันละ ทำโอทีบ้าบออะไรเดือนละ 50-70 ชม.เนี่ย T v T

นึกถึงช่วงที่ทำงานประจำที่วิ่งไปช่วยนั่นช่วยนี่ตามคำขอคนอื่นทั้งที่ไม่ต้องก็ได้ ช่วยจบแม้แต่คำขอบคุณก็ไม่มีซึ่งตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่เพราะคิดว่ามีเวลาว่างอยู่ละงี้ ตอนนี้คือแบบ...อ่าห์ เอ็งนี่มันใช้ชีวิตแบบตายผ่อนส่ง เวลาว่างก็พักสิว้อย ตอนนั้นมันยังไม่เห็นคุณค่าของเวลานี่นะ 😂😭