"อืมมมม"

มือยกขึ้นแตะคางเมื่อกวาดตามองรสชาติที่มีให้เลือก

"ช็อกโกแลตแล้วกัน!"

"อ้ะ ใช่แล้วล่ะ!" อาโออิรีบสาวเท้าเข้าไปประชิด ยื่นสองมือออกไปรับกระดิ่งคืนมาพร้อมก้มหัวให้หลายครั้ง

"ขอบคุณนะ~" น้ำเสียงของเขาสดใส ถึงจะแต่งตัวเหมือนเด็กสาวทั่ว ๆ ไป แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเสียงที่ติดจะแตกพร่าเหมือนเด็กหนุ่มวัยรุ่น

เขายกพวงกุญแจขึ้นมาดู ห่วงคล้องหายไปซะแล้ว

"แย่จัง เหมือนจะพังแล้วล่ะ" ใบหน้าง้ำงอลงนิด ๆ ตอนที่เก็บพวงกุญแจชิ้นโปรดใส่กระเป๋าไว้ กันมันหายซ้ำสอง

“อะไรกัน ผมทำตัวไม่ถูกนะเนี่ย” อาโออิหัวเราะขำ รีบวางเหรียญแปะลงบนมือของอีกคน

“ถ้าไม่รีบ เดี๋ยวเปลี่ยนใจคิดเงินจริง ๆ นะ เอ้า เร็วเข้า”

ปลายจมูกพยักเพยิดไปที่ตู้กดไอศกรีม

“ผมเอาด้วยอันนึงเลยแล้วกัน”

(ขอมาบวกค้าบ❤️)

อาโออิยืนล้วงกระเป๋าสะพายใบเล็กเพื่อหาเหรียญไปโยนขอพร แต่ในจังหวะนั้นเขาดึงมือกลับเร็วเกินไป จนพวงกุญแจหลุดออกจากกระเป๋า กระดิ่งลูกเล็กสีฟ้าผูกโบว์น่ารักกลิ้งไปบนพื้น

"แย่ล่ะๆ!" เขาพยายามจะวิ่งตามไป ระหว่างนั้นสายตาดันบังเอิญเห็นคนที่อยู่ตรงนั้นด้วย

"อ้ะ ขอโทษน้า!"

"อย่าทำแบบนั้นสิ มันจะสกปรกนะ"

เหมือนแมวเลย... แบบที่ชอบล้วงอุ้งไปจับของ(?)

อาโออิรวบกระโปรงเหนือเข่าให้เรียบร้อยแล้วยอตัวลงนั่ง เอียงคอมองเข้าไปข้างใต้แล้วส่ายหน้า

"ไม่ไหว หยิบไม่ถึงหรอก" เขาถอยใจแล้วลุกขึ้นยืน ล้วงกระเป๋าหยิบเศษเหรียญที่เพิ่งได้มาจากคอนบินิ "เอาของผมก่อนก็ได้นะ"

(ขอแวะมาเลี้ยงขนมคับ อิอิ)

อาโออิเดินผ่านจุดนั้นพอดีตอนที่เด็กหนุ่มแปลกหน้าลงไปหมอบที่พื้น เจ้าตัวยืนช็อกอยู่สองวินาที

อะเอ้ะ? อะไรน่ะ? เป็นลม?

แอบขยับเข้าไปชะเง้อมองจากด้านหลัง

"เอ่อ... เป็นอะไรรึเปล่า?"

(เย้ยยยย สาวแกลนี่นาาาาา😍)

(เธอคนนั้นก็น่ารักไม่เบาเลยน้าาาา🥰❤️)