Als een partij die 14 jaar aan het roer stond en zoveel crises heeft veroorzaakt of verergerd, met een lijsttrekker die van leugen naar leugen holt, zo ongestraft wegkomt bij verkiezingen dan is er iets zeer zeer grondig mis met de journalistiek.

Niet in mijn dromen, maar als ik de douchtegels sta te poetsen moet ik áltijd aan Paul de Leeuw denken. Het is ooit zomaar begonnen en inmiddels heb ik mezelf geconditioneerd, denk ik.

Normaal - vroeger dus - is dat journalisten de frames, drogredenen en regelrechte leugens van politici benoemen en aan de kaak stellen.

Tegenwoordig is het bij TV-talkshows andersom. Dat is even wennen voor iedereen, niet in de laatste plaats voor politici die opgeleid zijn in ander tijdsgewricht.

Bovendien weet hij beter hoe hij viraal moet gaan dan welke politicus ook (al dan niet met wat Russische hulp)