8. ยิ่งกับไมกี้ ในตอนแรกเขาไม่สนด้วยซ้ำว่าข่าวลือพวกนี้จะเป็นจริงหรือไม่ นายเหนือแห่งคันโตยังคงนิ่งเงียบและเยือกเย็น ไม่มีใครในที่ประชุมกล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเขา จนกระทั่ง...โคโค่ที่หายไปหลายวันเดินกลับเข้ามาขัดกลางที่ประชุมใหญ่ โคโค่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและชัดถ้อยชัดคำเหมือนจงใจให้ทุกคนรับรู้เรื่องสำคัญนี้พร้อมกัน

“ฮานากาคิ ทาเคมิจิเสียชีวิตแล้ว”

ดวงตาของไมกี้เบิกกว้างจนน่ากลัว

7. คาคุโจคิดว่าในตอนนั้นทาเคมิจิถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลได้ทัน และกำลังพักรักษาตัวอยู่ในห้องvip ที่โคโค่ออกให้ แล้วทำไมผ่านมาไม่กี่วันถึงได้มีข่าวลือว่าทาเคมิจิเสียชีวิตแล้วออกมาได้กันล่ะ เป็นความจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่

‘ทาเคจัง นายไม่ใช่คนที่จะมายอมแพ้อะไรง่ายๆ แบบนี้ใช่ไหม ต่อให้เจ็บตัวมากแค่ไหน นายก็จะยืนขึ้นมาได้เสมอ...ครั้งนี้ก็ด้วย ใช่ไหม...’

คาคุโจได้แต่ภาวนาอยู่ในใจเงียบ ๆ

6. ทีแรกหมอนั่นก็แค่ยืนนิ่ง มองเซ็นจูและพวกบรามันที่วิ่งกรูเข้าไปดูอาการของทาเคมิจิ แต่ไม่ว่าจะเรียกขานชื่อนั้นดังแค่ไหม ทาเคมิจิก็ไม่ตอบสนองอะไรกลับมาเลย เซ็นจูพุ่งเข้าไปคว้าร่างบอบบางขึ้นมาขย้ำเพื่อหวังจะเรียกสติ แต่ก็ไม่ได้ผล โคโค่จึงเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวลอย่างปิดไม่มิด เขาเห็นอีกฝ่ายรีบหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมากดเบอร์ฉุกเฉินโดยไม่สนว่ามันจะโดนน้ำฝนจนพังหรือไม่

5. แม้แต่สมาชิกคันโตที่เป็นฝ่ายลงมือก่อเหตุก็ยังตกใจกับข่าวนี้ ซันซุและคาคุโจเห็นเหตุการณ์ในวันนั้นทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาจำได้ดีแม้วันนั้นจะมีพายุฝนรุนแรง สภาพของทาเคมิจิที่โดนหัวหน้าของพวกเขาทุบตีจนนอนแน่นิ่งแต่ก็ไม่ถึงกลับตาย ถ้าไม่ได้เซ็นจูมาก้มหัวขอร้องไว้งตายคาที่จริงๆ คาคุโจมั่นใจว่าในตอนที่กำลังจะเดินทางกลับฐานคันโต โคโคนุอิเป็นเพียงคนเดียวที่ยังคงยืนค้างอยู่ตรงนั้น

4.ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า ไมกี้คือมงกุฎของโตมัน ดราเค่นคือเกราะเหล็กที่แข็งแกร่ง และทาเคมิจิคือหัวใจของโตมัน เมื่อสูญเสียทุกอย่างไป โตเกียวมันจิไคก็ไม่อาจห้วนกลับมาได้อีก ข่าวการตายของทาเคมิจิแพร่กระจายไปไวรายกับไวรัส ทิ้งมิตรสหาย และศัตรูต่างก็ตกใจไม่น้อย บางคนคิดว่าเป้นแค่ข่าวลือด้วยซ้ำ อดีตสมาชิกโตมันทำใจไม่ได้เลยสักคน ไม่มีการพบปะพูดคุย ทุกคนทำเหมือนว่าเรื่องนี้มันไม่จริง

3. โคโค่ตัดสินใจกดเบอร์โทรหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ แม้จะไม่ได้พูดคุยกันมานานแต่พวกเขายังคงสามารถติดต่อหากันได้เวลาคับขัน เขาค่อยๆ เรียบเรียงคำพูดทั้งหมดเท่าที่จะทำได้แล้วบอกเล่าผ่านสายไป อินุปี้ไม่พูดอะไรตอบกลับมา แต่เขากลับได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ ที่ปลายสาย โตมันที่พึ่งสูญเสียดราเค่นไป ยังไม่มีใครพร้อมกับการสูญเสียครั้งใหม่

2. แต่ด้วยสภาพจิตใจที่อ่อนแอ ร่างกายของทาเคมิจิทรุดลงเรื่อยๆ จนในที่สุด แพทย์ก็ได้แจ้งวันเวลาที่เสียชีวิตแก่ครอบครัว โคโค่เมื่อรู้ข่าวเป็นคนแรก ๆ เพราะเป็นคนอาสาออกค่าใช้จ่ายก็แทบจะทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกที่เหมือนโลกทั้งใบถล่มลงมา ความรู้สึกผิดถมทับเขาจนยืนไม่ไหว เหมือนตอนที่เขาเสียอากาเนะไป แล้วตอนนี้เขาเสียทาเคมิจิไปอีกคน ผู้ที่เปรียบเหมือนแสงสว่างในชีวิตของเขาหายวับไปกับตา

1. ทาเคมิจิถูกไมกี้ทำร้ายร่างกายอย่างหนัก แขนหักผิดรูป ใบหน้าที่ช้ำเลือดช้ำหนองจนหาเค้าเดิมไม่เจอ เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในเวลาต่อมา ผลวินิจฉัยพบว่าบริเวณสมองถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง มีเลือดคลั่งในสมองส่วนหน้า อวัยวะภายในบอบช้ำหลายจุด แพทย์พยายามยื้อชีวิตไว้อย่างสุดความสามารถ แต่ถึงแม้โคโค่จะประกาศกร้าวออกไปว่าจะยอมจ่ายเท่าไหร่ก็ได้ ขอเพียงรักษาชีวิตของทาเคมิจิเอาไว้