Gram w Baldur's Gate 3 od półtora roku i nie mogę skończyć, bo to długa gra, a czasu mało, ale jedno jest pewne - Karlach to moja ziomalka. Daje niezłego łupnia przeciwnikom, przeklina i jest wielką, wesołą babą z rogami, a przy tym ma dobre serduszko i wspiera wszystkich wariatów z drużyny.

Może kiedyś wrócę do robienia nietoperków i dopracuję technikę wykonania, ale do tych dwóch kolegów mam sentyment.

Mój mózg w trybie matkowym: gram sobie ostatnio w Baldur's Gate 3 i nic nie zdołowało mnie bardziej, niż sowoniedźwiadek, który traci mamę 😅