‏و رویایی که شفاف تر از بیداری است؛ شبیه نور حضور تو در کلبه ی خاموش زندگی.

‏حرفهای نگفته بسیارند و حرفهای نانوشته بیشمار؛ نمی دانم در کدامین بعد زمین خانه گزیده ای؟
‏اما هر روز چندین بار از خود می پرسم: تو الان بیداری؟ پاسخ تو بسیار مهم است، بگو، من در خواب توام یا تو در خواب من سرگردانی؟
‏شاید ما هر دو یک نفر در دو بعد متفاوت هستیم،شکوفه و زن درون آینه.

‏مدتیه قلم جای خودشو پیدا کرده، بین صفحات کاغذ می رقصه، می خنده و حتی، اشک می ریزه، از یه رویا می نویسه و با هزاران واقعیت زندگی می کنه، شاید این دنیا یه خواب عمیقه، خوابی پر از شخصیت های خودمون، شخصیت هایی که سالها در این کره ی خاکی زندگی کردن و حالا با اجتماع ایگوها سرگرم شدیم!

‏صبح است و رویای حضور بیدار.

زندگی خنده پیوسته ماست.