พอได้ยินอีกคนกล่าวคำว่า‘ พอแล้ว ’ และสังเกตเห็นใบหูสีแดงเช่นนั้น ออสตินก็หันหน้าหนีอีกคนเพื่อที่จะปกปิดความเขินของเขาเหมือนกัน

“ ก็ได้ๆๆ ”
“ นำทางแล้วครับคนสวย ”

เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงเบาๆและเดินนำอีกคนไป แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่อีกคนพูดออกมา ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา

“ ตรงนี้เลยเหรอ ”

เขารีบหันหน้าหนีด้วยความเขินอายกับคำพูดของตัวเอง มันฟังดูเลี่ยนเล็กน้อยในสายตาของเขาแต่ว่าเขาก็ไม่สามารถแก้ตัวได้แล้ว

สักพักชายหนุ่มก็ค่อยๆหันมาสบตากับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับแก้มสีชมพูอ่อนๆ

“ ปูนก็สวย “
” ตินมองปูนได้ทั้งวันเลย ”

เขายอมให้หญิงสาวตรงหน้าจับมือของเขาอย่างไม่ขัดขึน แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะถูกริมฝีปากประทับเข้าตรงฝ่ามือของเขา และนั่นทำให้ใบหูของเขาแดงขึ้นเล็กน้อย

“ ก็ต้องจำได้อยู่แล้วสิ ”

ออสตินเว้นช่วงสักพักก่อนที่จะรวบรวมความกล้าที่จะเอ่ยประโยคที่เขาต้องการจะบอกมานานออกมา

“ เพราะปูนเป็นคนสำคัญไง ”

+

แหน่ แซวๆๆๆโชคดีจริงๆ รักกันนานๆล่ะ

ไหนอยากรู้แฟนผู้โชคดีที่โดนเบียวใส่

HBD นะเจ๊

เข้ามาเห็นเพื่อนชาวเบียวมีแฟนแล้ว ยินดีด้วยครับ

เขาเม้มปากเล็กน้อยก่อนที่จะเสริมออกไป

” ร้านอยู่ใกล้ๆนี่แหละ ห้างเดินไปสิบนาทีก็ถึง “

ไหนๆก็ถือว่าเป็นเดทแรกแล้ว ในวันนี้เขาจึงเลือกร้านที่อยู่ใกล้เคียงและอยู่ในระยะที่เดินได้ เพราะเขาอยากที่จะเดินสนทนากับจำปูนมากกว่า

เขาเอียงคอเล็กน้อยพลางกล่าวเชิญชวนหญิงสาวตรงหน้าเพื่อไปทานอาหารที่ร้านที่เขาทำการเลือกไว้

“ เอางั้นเหรอ ”
“ งั้นเราไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นกันดีไหม ”

เขาหยุดพูดไปชั่วครู่ เหมือนกับว่ากำลังจะคิดว่าควรพูดประโยคที่ตามมาหรือไม่ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะกล่าวออกไป

“ พอดีตินจำได้ปูนชอบอาหารญี่ปุ่น เลยอยากพาไปที่ๆปูนน่าจะถูกปากน่ะ ”

+

ลูกป๊าน่ารักมาก

(บีบพี่โต๋ด้วย น่ารักๆๆๆ)

“ วันนี้สุดสวยอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษไหม ”
“ ในความจริงตินก็มีแผน แต่อยากรู้ว่าปูนอยากไปไหนมากกว่า ตามใจปูน “

สายตาคู่ที่จ้องมองไปยังอีกคนที่ใส่เสื้อสีขาวเช่นเดียวกันกับเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยออกไป

“ บังเอิญจังเลยว่าไหม ”

แต่เมื่อจำปูนเดินเข้ามาควงแขน ออสตินถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเพราะตนเองยังไม่ค่อยคุ้นชินกับการกระทำตรงหน้าเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เจ้าตัวปล่อยให้อีกคนทำเช่นนั้นต่อไปและเดินนำไป

+