یه روزی که خیلی هم دور نیست، مجبوریم از همکارهامون، سمعک، ایزی‌لایف، دندون مصنوعی، عینک نزدیک بین، واکر، قرص قند و فشارخون و ... قرض بگیریم. چون آلزایمر، مانع از این میشه که یادمون بمونه همۀ این چیزها را با خودمون بیاریم سر کار.

بايد از چيزی کاست،
گر بخواهيم به چيزی افزود.
هرکس آيد به‌ رهی سویِ کمال.
تا کمالی آيد،
از دگرگونه کمالی بايد چشمِ خواهش بستن... .
زندگانی اين است؛
وين‌ چنين بايد رَستن...!

برگرفته از منظومه «مانلی»
#نيما_یوشیج

طبق معمول، اینجا هم می‌گم که:
از ما به مهربانی یاد آرید.