(เด็กเล็กทุกคนจะอยู่ในการดูแลของพี่🍼💪)

☔️ : ฉันล็อกห้องไว้ไม่ต้องมา
☔️ : กลับไป

เมื่ออีกคนเผยรอยยิ้มอาการแสบตาจึงกลับมา เขาหรี่ตาลงพลางพยักหน้าหน่อย ๆ

“ทำเต็มที่ พอถ่ายทำจบแล้วเดี๋ยวเจอฉันคอมเมนต์ต่อต่อ”

และจะเอ่ยขู่อีกคนไปด้วยความหวังดี

“อย่าลืมว่าคนที่ดูอยู่ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว”

เมื่อเห็นว่าอีกคนหลับแล้วจึงวางโทรศัพท์ที่ไลฟ์ค้างไว้และเดินลงไปเอาโทรศัพท์ออกจากมืออีกคนมาวางไว้ดี ๆ

☔️ : จบไลฟ์แล้วเจอพี่แน่

เขาพูกขณะที่คิ้วยังขวดกันอยู่

เขาขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมตอนอ่านคอมเม้นอีกคน

☔️ : ไม่ชอบ แต่ว่ามันเหลืออันสุดท้ายเลยต้องซื้อมา

เขาเห็นอีกคนลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนจะมองอีกคนที่กำลังดูไลฟ์ตนเองอยู่

☔️ : ขอบคุณนะ ดึกแล้วนอนต่อเถอะ

เจ้าตัวพูดทั้ง ๆ ที่หน้าจอบอกเวลา 21:40

เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ก่อนที่จะอ่านคอมเม้น พอเห็นว่าเป็นใครจึงขมวดคิ้ว

☔️ : ม่านคลุมเตียง

คำตอบสั้น ๆ ก่อนจะถือโทรศัพท์เปลี่ยนมุมและเลื่อนม่านให้อีกคนดู

Allen123456 : “เอ๊ะ ตั้งกล้องแบบนี้” เจ้าตัวพูดก่อนที่จะหามุมตั้งดี ๆ ได้
“เห็นไหมครับ”

สายตาวิเคราะห์ท่าทางของอีกคน “ฉันเชื่อว่านายพัฒนาได้อีก สงสัยตรงไหนก็มาถามได้ ฉันรอดูนายบนเวทีอยู่นะ”

รอยยิ้มจาง ๆ ถูกเผยให้ก่อนจะหายไปภายในแวบเดียว

เจ้าตัวครุ่นคิดก่อนที่จะเอ่ยออกมาพร้อมทำท่า “ถ้าเป็นท่อนเสียงสูงลองงับทำนองก่อนยังไม่ต้องใช้เนื้อร้อง ก็แบบถ้าออกเสียง อา ก็อาไปทั้งเพลงแล้วเปลี่ยนแค่คีย์”

ท่าทางถูกยกมาประกอบขณะที่เขายังคงพูดต่อ

“ส่วนถ้าตรงไหนคิดว่าจะไม่ถึงก็ลองออกมือไม้ดู ยืนตรงแด่วแล้วเสียงมันไม่ค่อยออก เราพยายามขยับอย่าไปเกร็งแล้วมันจะโอเคเอง“

ขณะที่เหลือบมองหน้าอีกฝ่ายก็อดเอ็นดูจนกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว จึงหลุบมองสมุดในมือที่ถูกลดลงมา

”อย่าลืมว่าไม่ต้องรีบ ค่อย ๆ อย่าล่กโอเคไหม?“

เขาพยายามกลั้นขำอย่างสุดชีวิตกับสิ่งที่อีกคนแสดงออกมา ทำให้นึกถึงตอนที่ตัวเองฝึกพูดเกาหลีแรก ๆ

เมื่อตั้งสติได้จึงเริ่มพูดต่อ “จังหวะดีแล้ว เรียนรู้ไวดี แต่เนื้อเพลง…”

เจ้าตัวพยายามกลั้นขำไหล่สั่นขณะที่ยกสมุดขึ้นมาปิดบริเวณใบหน้าซีกล่าง

“ลองไปฝึกพูดเนื้อให้ชัด ๆ อ่านบ่อย ๆ จะช่วยได้เยอะมาก ตอนแรกซ้อมไม่มีทำนองไปก่อนก็ได้ถ้าชินแล้วค่อยเปิดเพลงซ้อม“

เขาพยักหน้าขณะที่พยายามหลบประกายแสงที่ออกมาจากตัวคู่สนทนา

“ลองดูอีกรอบก็ได้“

สมุดถูกเปิดออกอีกครั้ง ปากกาถูกยกขึ้นเตรียมจดสิ่งที่ต้องแก้ไขและรายละเอียดปลีกย่อยที่สังเกตได้

ขณะที่รออีกฝ่ายก็คอยสังเกตสีหน้าแม้จะพยายามหรี่ตาเนื่องจากกลัวว่าอีกคนจะแผ่ประกายแสงแวววับชวนให้แสบตาออกมาอีกครั้ง

เจ้าตัวฟังอีกคนร้องสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะตบท้ายด้วยเสียงที่เรียบพอ ๆ กับสีหน้า

”ไม่ได้เรื่อง“

คำวิจารณ์หยาบคายหลุดออกมาจากผู้เป็นพี่ขณะที่ยังคงจดโน้ตลงในสมุด เมื่อวางปากกาคั่นไว้ตรงกลางจึงเริ่มพูดต่อ

“ถ้าร้องไม่ทันอย่ารีบให้หยุดแล้วค่อยกลับมาหาจังหวะร้องต่อ” สมุดถูกปิดลง

“จับจังหวะได้นิ ตอนแรกร้องได้ไม่เลว” คำชม ? ถูกเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ

“เอาเท่านี้ให้รอดก่อน อย่างอื่นไว้ทีหลัง”

สายตามองตามที่อีกฝ่ายชี้ ท่อนก่อนฮุคสำหรับตนเองไม่ใช่ปัญหาที่แก้ยาก แต่พอเป็นท่อนภาษาเกาหลีก็ชวนให้คิดหนัก เนื่องจากอีกฝ่ายก็เป็นลูกครึ่งด้วยน่ะสิ

เจ้าตัวครุ่นคิด กระดาษที่จดโน้ตในการร้องมากมายแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจขนาดตัวเขายังเอ็นดู

“ไหนลองร้องให้ฟังหน่อย” เสียงเรียบเอ่ยขณะจ้องมองคนที่อายุน้อยกว่า