“โหดร้าย โหดร้าย”

ไม่สำนึกสักนิด
หัวเราะร่าด้วย

มิเซอเรียนั่งตีขาอยู่บนไหล่ที่ไม่ได้กว้างนัก หากเทียบกับเขาในร่างปกติ — อืม เล๋กเลยแหละ แต่พอเป็นแบบนี้ก็นั่งสบายดี

ตากลมก็สอดส่องไปรอบ ๆ บางครั้งก็ชี้ให้สหายเสือดูนู่ดูนี่ ใจจริงก็้อยากจะสื้อของหลายอย่าง แต่ว่าทั้งตัวพกมาแค่จีพีเอสเอง

ไม่นานสารถีจำเป็นก็หยุดหน้าร้านหนึ่ง

มิเซอเรียแหงนมอง

”ร้านนี้หรอ? น่าเข้าดีนะ“