(...... เด้กๆ 😭😭😭😭😭 โอยยยย น่ารักกก ฮือออ เจ่บ โอยยยย แค้น โอยยยยยย

ขอต้อนรับชุนคุงเข้าสมาพันธ์ขนฟูอย่างเป็นทางการน้ะ 😍 ของขวัญให้สมาชิกน้องใหม่: ตุ๊กตา tomato-man 🫳🏻🍅🐈)

" ก็นะ. .ถึงจะอึดอัดแต่ได้ใส่ปีนี้ปีสุดท้ายแล้วนี่นา "

พรูลมหายใจออกมาพลางทำท่าทางคล้ายผู้อาวุโสแถวหมู่บ้านที่ตระหนักถึงอายุของตัวเอง

" ไม่ใช่ซี้~ หมายถึงพวกสิ่งลี้ลับต่างหาก... "

ลากเสียงปฏิเสธทว่าประโยคถัดมากลับขยับตัวเข้าไปใกล้เอ่ยเสียงเบาคล้ายกลัวใครจะมาได้ยินเข้า

" อย่าบอกนะว่าตั้งแต่เช้านายยังไม่เจออะไรเลย "

หันไปมองคนข้างกายคล้ายต้องการคำยืนยัน

ทว่าพอได้ยินเรื่องผ้าคลุมความสนใจพลันเปลี่ยนทันที อดเหลือบตาไปมองยังผ้าคลุมของตัวเองไม่ได้

(+)

" ผมเองก็ไม่อยากไปโรงพยาบาลตอนนี้เหมือนกัน "

ขนาดตัวการยังไม่ไปแล้วเรื่องอะไรคนนอกอย่างเขาต้องไป แม้จะเป็นคนดีแต่ใช่ว่าจะไม่รู้สึกหิวเวลาก็ล่วงเข้าตอนเย็นป่านนี้คนที่บ้านคงรอเขาอยู่

ไม่รีรออะไรขายาวพลางก้าวผ่านอีกฝ่ายไป เผ่นจนเว้นระยะได้ระดับหนึ่งถึงค่อยหันมาโบกมือลาจากไกลๆ

" ลาก่อนน้า~ คิ้วแตกซังงง "

(ตัดจบได้เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ คาบุรากิคุงน่ารักมากกกก🤌)

คนเกือบโดนชกทำหน้าเหลอหลาไม่รู้เรื่องรู้ราว มองเด็กหนุ่มตรงหน้าตาปริบๆทั้งยังพยักหน้ารับคำของอีกฝ่าย

" อือ! ให้ฟรีไม่คิดตัง ที่บ้านผมมีอีกเยอะ "

เอ่ยออกไปยาวเหยียดไม่ได้ถือสาน้ำเสียงแข็งๆนั่นเลยสักนิด

ยิ่งเห็นภาพตรงหน้าเข้า ริมฝีปากพลันเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงพยายามกลั้นมุมปากไม่ให้ยกขึ้น

" เหมาะกับคุณนะเนี่ย- "

" อะแห่ม- เรียบร้อยแล้วเราไปกันเถอะ "

(+)

(เค้ามาปักเล่นกับแมวเล็กแมวใหญ่)