"...งั้นทำไม ไม่ขยับไปตรงอื่นล่ะ?"
"ผีมันล่ามคอนายอยู่รึไง ห้ะ?"
"มานี่"

ว่าพลันไม่รีรอช้า มือหยาบถูกยไปคว้ามือนายหมับ และร่างสูงโปร่งก็เดินก้าวขายาวๆ ลากตัวนายออกมาจากตรงนั้นทันที...เพราะเสียงสะอึกสะอื้นของนายมันเริ่มดังจนรบกวนโสตประสาทของเขาละ

...น่ารำคาญ น่ารำคาญจริงๆ

"...แล้วจะกลัวอะไรนักหนา ผีมันไม่ทำอะไรเราสักหน่อย(⁠눈⁠‸⁠눈⁠)"

เขายืนกอดอก มองนาย ทำหน้ามุ่ยๆ
เพราะตานี่ไม่มีสัมผัสที่หก ไม่เคยเห็นผีจริงๆเลยสักครั้ง แต่เหตุการณ์แปลกๆในโรงเรียนก็เคยประสบอยู่...

จึงไม่ได้มองว่าเพื่อนเขากำลังโกหกหรอก...ก็ยังเชื่อเล็กๆว่าผีมีจริง แต่...
...แล้วนายจะยืนน้ำตาไหลตรงนี้อีกนานไหม💢

+

"..."

"...ใครอนุญาตให้นายจับปากฉันไม่ทราบ?"

ในหัวหนุ่มผมสองสี ตอนนี้ไม่ได้คิดเรื่องที่เพื่อนกำลังร้องไห้แล้ว พอนายยกมือมาจับปากเขาแบบนั้น

เขาก็ดันลิ้น เลียฝ่ามือนายไป เพื่อเตือนให้เอามือออกไปไกลๆจากหน้าเขา...นี่เพราะยังเห็นเป็นเพื่อนนะ ถ้าเป็นคนแปลกหน้ามาจับหน้าเขาแบบนี้ มีหวังโดนกัดมือเลือดซิบ แถมอัดซ้ำแล้ว

/คุณได้รับฝ่ามือเปื้อนน้ำลายหมาบ้า 1 ea

+

"..."

จุนตะก็ยืนนิ่ง มองหน้านาย ที่ยังน้ำตาไหลพรากๆอยู่ ถึงจะบอกแบบนั้นแต่สีหน้าท่าทางมันไม่น่าเชื่อถือเลยนี่นา...เขาเลยถอนหายใจนิดๆ

" *เฮ้อ*..."
"หยุดร้องได้แล้ว "/กอดอก มองขรึม
"มันทำให้นายดูอ่อนแอ"
🤨

"...ทีนี้บอกได้ยัง ว่าใครมันทำอะไรนาย?"
"อย่าบอกนะว่า...เห็นผี?"
"หรือจู่ๆก็อยากร้อง...เรียกร้องความสนใจรึไง"

ยืนตาคมมอง ปากขยับ บ่นๆ
(คำพูดแรงตามคาร์นะคะ🙏🏻)

(มาบวกสั้นๆค่ะ นุ้งงงง🥹 อยู่ดีๆก็คนบวกเยอะมาก-)

"..."
"ร้องไห้...ทำไม?"

ชายร่างสูงหน้านิ่ง เดินผ่านมาพอดี เห็นเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆ กำลังยืนหลังค่อม น้ำตาไหลพรากแบบนั้น ก็มีหยุดชะงัก เอามือซุกกระเป๋ากางเกง มองเล็กน้อยด้วยสายตาเหมือนโปรไฟล์-

"...แน่ใจ?"

ถึงนายบอกฝุ่นเข้าตาก็เลิกคิ้วมองอยู่ดี
🤨

"ใครทำอะไรนายอีกล่ะ"

(ใบโคคั้บ)

bsky.app/profile/akaj...