“โอ๊ะ ซากุระจัง”

ไอริหันไปหาเพื่อนร่วมชั้นปีที่กำลังส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้

“เอาสิ ๆ มาคู่กันนะ—!”

เด็กสาวยิ้มร่าเริงแล้วชูผ้าผืนหนึ่งขึ้นมา

“ฉันกำลังหาคนไปด้วยพอดีเลยยย ภารกิจของฉันคือต้องเอาผ้าผูกมือไว้กับเพื่อนน่ะ ของซากุระจังล่ะ..?”

(โอเคค่าาา ฟูจังเปิดหรือให้เค้าเปิดค้าาา)

(ได้ครับ!!!)

(ไม่ลำบากเลยค่าาาา เล่นกันๆๆๆ)

(ไปด้วยกันไหมค้า~ แต่เค้าชวนครอื่นไปหลายคนอยู่ค่ะ ฟีล ๆ แยกรูท ไม่มั่นใจว่าคุณสะดวกใจมั้ย)

(ไปด้วยกันไหมค้า~ แต่เค้าชวนคนอื่นไปหลายคนอยู่ค่ะ ฟีล ๆ แยกรูท ไม่มั่นใจว่าคุณสะดวกใจมั้ย)

(ไปด้วยกันไหมค้า~ แต่เค้าชวนคนอื่นไปหลายคนอยู่ค่ะ ฟีล ๆ แยกรูท ไม่มั่นใจว่าคุณสะดวกใจมั้ย)

(ไปด้วยกันไหมค้า~ แต่เค้าชวนครอื่นไปหลายคนอยู่ค่ะ ฟีล ๆ แยกรูท ไม่มั่นใจว่าคุณสะดวกใจมั้ย)

(ฮุ ๆ ๆ)

เหมือนเธอจะได้ยินเสียงของคุณ เลยหันหน้าไปมองก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ใครนิ, คิดในใจ แต่ก็พอรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่จากสีผ้าน่ะนะ

" มีอะไรรึเปล่าคะ .... "

มีคนเล่นมุกใส่เขารึเปล่านะถึงได้กลั้นขำขนาดนี้ ?
<ไม่รู้ตัว(?????)