Hepsi birer kaypak.
Yüzleri yok.
Omurgaları yok.
Vicdanları yok.
Sadece koltukları var.
Ve o koltuk için her şeyi satarlar.
Ama şunu unuttular:
Kaypaklık uzun süre ayakta tutmaz.

Neyzen Tevfik, çok kalabalık bir caddede “lan o… çocuğu” diye bağırmış.
Aynı anda onlarca kişi dönüp bakınca “pardon” demiş…
“Ben sadece birinize seslenmiştim”.

“Kendini büyük gören varsa
Firavuna!
Bizi küçük gören varsa
Ebabil kuşlarına baksın.”

Onuru yaşamından üstün olan adamları yenemezsiniz.