.

ประกาศจากฮ่งนั่งเล่น

หน้าร้านฮ่งนั่งเล่นจะเปิดให้บริการถึงวันพฤหัสบดีที่ 31 กรกฎาคม 2025 เป็นวันสุดท้าย หลังจากนี้ทางร้านจะให้บริการผ่านช่องทางออนไลน์เพียงอย่างเดียว

ไว้พบกันใหม่กับร้านฮ่งนั่งเล่นในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเดิมนะฮ่ง 🐶🤎

คุณอย่าบอกผมนะ ว่าทวิตล่ม.....

แสบท้อง นอนตาย มีมน้ำตาไหลเป็นทาง

ขอยืดได้ไหมฮะ แฮ่ 😆

แต่ชีวิตจริงเละมากเลยนะ ซ้อนกันมั่วไปหมด ทางนี้เห็นสีของเสียง กลิ่น และรสฮะ

ลองดู #สีสันของโม เพลินๆ ได้นะ ในทวิตจะมีเยอะกว่า

นอกจาก dyslexia แล้ว มีอีกหนึ่งภาวะที่ตอนได้ยินคือว้าว นั่นคือ synesthesia เป็นภาวะที่คนจะ ”รับรู้คู่ขนาน” เช่น เห็นอักษรหรือตัวเลขสีดำเป็นสีต่างๆ หรือ ฟังเพลงแล้ว “เห็น” สีต่างๆ หรือ กินข้าวแล้ว “เห็น” รูปทรงหรือ “ได้ยิน” เสียง
Ref: www.pobpad.com/synesthesia

พึ่งรู้จักไข่ย้อยกับดากานดา ดูเป็นอะไรที่น่าประทับใจอบู่นะ เรื่องราวตั้ง 20 ปีที่แล้วกลับถูกนำมาพูดถึงอีกครั้ง คนที่จากกันไปนานก็กลับมาเจอกันอีกครั้งด้วยความรู้สึกมากมายที่ทั้งเหมือนและแตกต่างไปจากเดิม

เหนื่อยอยู่นะ

เจ้าเจ็บปวดหรือ? สิ้นหวังหรือไม่ รู้สึกใช่ไหมว่าชีวิตตัวเองมันทำอะไรไม่ได้เลย ต้องวนเวียนไปกับชะตากรรมนั้น ชั่วกัปชั่วกัลป์

คนบางคนใช้เวลาหนึ่งปีในการเขียนเพลงหนึ่งเพลง คนบางคนใช้เวลาสิบปีในการเขียนนิยายหนึ่งเรื่อง หรือบางคน ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อผลงานที่ไม่สำเร็จด้วยช้ำ แล้วเราเป็นใครที่อยากทำทุกอย่างให้ได้ในหนึ่งวัน อวดเก่งชะไม่มี

เรื่องมีอยู่ว่า ถ้าไม่เล่นทวิตก็ไม่รู้ว่าจะเล่นอะไรจริงๆนะ...

ในเฟสคือไม่ถูกจริตมาก ไอจีก็คือไม่เล่น ก็เหลือแค่ทวิตอะทีนี้ แต่ก็เป็นแหล่งรวมความประสาทแดกเช่นกัน

กดตุ่มติดตามเขาอยู่แล้ว ไปกดอีกเพราะกลัวยังไม่ได้ติดตาม สรุปต้องกดติดตามใหม่ เอ่อ ยัยบลูทำเรื่องมาก

เรื่องมีอยู่ว่า พยายามชวนเพื่อนคัยเรื่องนั้นนี้ แต่ไม่มีคนตอบ 5555 ยากชิบ อุส่าเดบิ้วเป็นคนเปิดบทสนทนา

ป๋อจ้านเป็นแฟนกัน ไม่รับความเห็นต่าง หาให้เจอได้ที่ไหนอีกคนที่เกิดมาแล้วเหมาะสมกันมากขนาดนี้

นี้เรียนอย่างจบมาทำงานอย่างแต่สบายใจมากเพราะทั้งตอนเรียนและตอนทำงานไม่ใช่สิ่งที่ชอบทั้งคู่ แค่เป็นสิ่งที่ทำได้แค่นั้น ทุกวันนี้ทำงานเน้นหาเงินเข้ากระเป๋าไปซื้อสิ่งที่ชอบเท่านั้น

เอาละ พอเราสวมหน้ากากว่าเราเป็นคนแบบนี้ แป๊ะป้ายว่าเราคือคนนี้ เราก็ต้องเป็นคนนี้ต่อไปเรื่อยๆ ทั้งที่ความจริงเราไม่ได้เป็นคนนี้ตลอดไป อารมณ์เราเหวี่ยงขึ้นลงวันละสามพันล้านรอบ แต่พออยู่ในหน้ากากใบนั้นก็ไม่สามารถทำตัวแบบเดิมได้แล้ว พอสะสมนานเข้าก็กลายเป็นความอึดอัดมากๆจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมันดี คือมันไม่ไหวแล้วจริงๆ

สองจิตสองใจ อยากขายงานนักเขีบนคนโปรดแต่ดันแจ็กพอตเจอคนไม่ละเอียดอ่อน อัมแซ่ตเลอ กลัวเขาเข้าไม่ถึงงานของคุณนักเขียน แล้วไม่ชอบงานง่ะ ซึ่งเราคงจะเสียใจมากๆแม้จะเข้าใจว่าคนเรามีความชอบต่างกัน
ไม่กล้าแนะนำงานของนักเขียนให้ใครเลยทีนี้

พึ่งเคยคุยกับเด็กรุ่นใหม่ บางคนยังไม่รู้จักวิธีสื่อสารจริงๆด้วย...

คิดว่าคนอื่นพูดเกินจริง ไม่ใช่เลย

เห็นคนวัยเดียวกันได้ไปเที่ยวหลังทำงาน เขาทำได้ยังไงนะ ทำไมมีแค่เราที่ทำไม่ได้
เอาจริงเรื่องเงินเราไม่เกี่ยงเลย คือสามารถเก็บเงินเพื่อสิ่งเหล่านี้ได้ ติดอย่างเดียวคือไม่มีคนไปด้วย เหม่อ

รู้มาตั้งนานละว่าความต้องการของตัวเองสวนทางกับกลุ่มเพื่อน คือถ้าเพื่อนชวนกันไปร้านเหล้า ส่วนนี้อยากไปนั่งฟังเรื่องเล่าหรือนิทานสักเรื่อง

มันแบบโอ้ สังคมต่างกันขนาดนี้แต่เราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งสิบปีแล้ว

บลูมันดึบๆ ไม่ชอบเลย มันไม่สมู๊ดตู๊ด

ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ ไม่รู้จักใครเลยในนี้แต่อยากทำตัวเสร่อไปทักไปเมนชั่น อยากมีโมเม้นไท่ต้องมานั่งแนะนำตัวกัน แค่เป็นคนที่เดินผ่าน เอ่อ คนนี้พูดเรื่องถูกใจ ไหนแวะคุยหน่อย จากนั้นก็แยกกันไป

ส่วนตัวคิดว่านิยายแนวนั้นก็ช่างมันเถอะ มีคนชอบกับคนไม่ชอบ บางทีเราก็เผลอไปดูถูกความชอบของคนอื่นโดยไม่รู้ตัวเหมือนกันนะ ด้วยความคิดที่ว่าเรารู้สึกว่าความคิดเราถูกแล้วและพยายามจะไปเปลี่ยนความคิดเขา ซึ่งเขาจะเป็นอะไรก็เรื่องของเขาเถอะ อย่าไปสนใจเลย แค่พาตัวเองออกมา
แต่ถ้าเขียนผิดศิลธรรมก็ต้องโดนด่านะ

หาเพื่อนคุยวันละหนึ่งคำถาม คุณถามมาเราตอบไป เราถามไปคุณตอบมา แค่วันละหนึ่งคำถาม

เริ่ม

เรา: ทำไมถึงตัดสินใจมาเล่นบลู

ทวิตเตอร์มันไม่ใช่ความสบายใจจั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เรายังทิ้งมันไม่ได้เพราะยังต้องหวีดเมนอยู่ในนั้น

หนีจากทวิตเตอร์มาบ่นในบลูเพราะรู้สึกว่าอะไรสักอย่าง พยายามลดละเลิกกับทวิตมาสักพักแล้วถึงขั้นตั้งระบบจำกัดการเล่นของตัวเองวันละหนึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังคิดถึงมันอยู่ดี