حالم بده. خیلی بد. سگ سیاه اومده و اینبار انگار نمیتونم کنترلش کنم.

یه سوال!؟ اگه بتونید از برندهای اروپایی با قیمت حراج خرید کنید!؟ حاضرید خرید کنید یا حاضرید از برندای ترک با قیمت کمتر بخرید!؟

دلم می‌خواد بنویسم. اما از چی!؟ حتی کلمات تو ذهنم کنار هم نمی‌شینن. فرار می‌کنن. کجا می‌رن کلمات. برام خیلی سواله.

یکی از دخترای فامیل که ۱۶ سالشه حالش خوب نیست. علتش هم اینه که دایی‌ش که دو سال ازش بزرگ‌تره بهش تجاوز کرده. حالا بدتر از اون ننه بابای گاوش که بچه رو در حد مرگ کتک زدن. حالم خیلی بده از وقتی شنیدم و نشستم تا تونستم گریه کردم. چون این بچه رو خیلی خوب می‌شناسم و شاهد بزرگ شدنش بودم.

اول صبحی بگو چی شد!؟ اومدم برم از سر پله یه چی بردارم باد زد درو بست. منم با تاپ و شلوارک موندم چه غلطی کنم. رفتم طبقه چهار و گفتم موبایلتون رو میدید زنگ بزنم کلیدساز. دیگه نشستم خونه همسایه تا کلیدساز بیاد. یه بار اومدم سحرخیز باشم تا کامروا بشم شت

پارت دوم مهمونا تو راهن و خوبیش اینه دخترخاله‌مه و شوهرش. باهاشون راحتم ‌و استرس این بچه رو ندارم. چون در تمام سه روزی که مهمون داشتم حتی یه وعده‌ی کامل غذا نخورد و فقط استرس کشید و رفت زیر کابینت قایم شد.

اپیزود ۴۳ دیالوگ باکس گوش میدم و به این فکر می‌کنم که اگه از من بپرسن من چه جوری تعریف می‌کنم.

یکی دیگه هم اینکه بچه‌م واقعاً وقتی مهمون میاد اذیت میشه. از ری‌اکشن و جیغ و حرکت بدن آدمای دیگه. چند وقت پیش یه دوستی اومد و یه پسربچه ۵ ساله داشت و این بچه رفته بود پنج ساعت یه جا قایم شده بود از دست اذیت‌های بچه. هرچی هم صداش زدیم و گشتیم نبود که نبود.

شاید یکی از دغدغه‌هام برای نیومدن مهمون گربه‌م باشه. چون هرکی میاد می‌خواد بگه وای چقدر موهاش میریزه وای نیاد سمت بچه کوچولوی من. وای نیاد سمت من. هزار تا سوال و نظری که نه ازشون خواستی بپرسن نه دلت می‌خواد. حالا هم باید پا شم تمام خونه رو از هرچی پشم این بچه‌ست پاکسازی کنم مبادا چندششون بشه یا هرچی.

امروز مودم اینه که با اینکه تو این شهر غریبم و تنهام و حوصله‌م سر میره و دوستی ندارم و دلم واسه معاشرت تنگه. اما دلم نمیخواد خاله‌م اینا فردا بیان دو سه روز مهمونم باشن. واقعاً دلم نمی‌خواد.

یعنی وقتی همکارای قدیمم‌بهم پیام میدن هم خوشحال میشم هم دنیا رو سرم خراب میشه. لعنت به تروما

یعنی فکر کردن به اینکه شام چی درست کنی از درست کردنش سخت‌تره. البته الان مشکل تایم دارم و زودپز خراب.

دلم سفر می‌خواد. یه سفر تنهایی. از اونا که قبلاً تجربه کردم و حس میکنم ازدواج باعث میشه دیگه هیچ‌وقت تجربه نکنم.

این پیشی ما شوهر می‌خواد. منم درگیرم که عقیمش کنم یا بذار یه بار مادر بشه بعد. خیلی برام سواله که ما حق این کار رو داریم یا نه.

این روزا کافه رفتنام زیاد شده. حال روحی آدم بهتر میشه اما بیچاره کارت بانکی. داره ته میکشه. باید یه نموره کمتر برم. نمیشه اینجور.

اینجا هم که سوت‌و کوره. یه کم بنویسید بابا.

یه زمانی فقط یه زن بودم از وقتی زن مردم شدم همه‌چی عوض شد. دیگه فقط زن مردمم. اون زن قبلی کمرنگ شد و رفت و مُرد.

فعلاً زن مردمم تا بعداً چی پیش بیاد.