Hayat ağır geliyorsa bu aralar…
Bil ki yalnız değilsin.
Unutma;
Kendine iyi bakmak da bir direniş.

Kafamın içindeki gürültü yavaş yavaş dağılsın,
yerine sessizlikte büyüyen bir güven gelsin.
Yüreğim hafiflesin, zihnim berraklaşsın,
ve ben kendimi yeniden sevmeye başlayayım.
Kaygının içinden geçerken bile,
kalbimde huzura yer kalabilsin.
Ruhumun daralan her köşesi ferahlasın.
Amin.

İçimde taş gibi oturan sıkışıklık hafiflesin…
Her şeyin kontrolümde olmadığını kabul edebileyim.
Geleceğe değil, bugüne kökleneyim.
Olana direnmeden, olmayana tutunmadan,
anı sarıp sarmalayabileyim.

Yüksek bir yerlerde avazım çıktığı kadar “yeteeeeeer!!” diye bağırasım var