"อ๊าง~" เขาคว้าต้นคอของอีริคเพื่อให้โน้มลงมาจูบ แลกริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างเร่าร้อน รู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองเหมือนแมวป่าติดสัตว์ที่พร้อมจะผสมพันธุ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
"อ๊าง~" เขาคว้าต้นคอของอีริคเพื่อให้โน้มลงมาจูบ แลกริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างเร่าร้อน รู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองเหมือนแมวป่าติดสัตว์ที่พร้อมจะผสมพันธุ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
คนในอ้อมกอดรีบคว้าคอของอีริคไว้ แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
"ยังอุ้มไหวเหรอครับ?"
"ถ้าเป็นคุณ ให้อุ้มตลอดชีวิตเลยก็ยังได้" อีริคว่าแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่หยิบรองเท้าของโลแกนขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่ตัวบ้าน
คนในอ้อมกอดรีบคว้าคอของอีริคไว้ แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
"ยังอุ้มไหวเหรอครับ?"
"ถ้าเป็นคุณ ให้อุ้มตลอดชีวิตเลยก็ยังได้" อีริคว่าแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่หยิบรองเท้าของโลแกนขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่ตัวบ้าน
โลแกนยกจานอาหารมาเสิร์ฟให้ลูกน้อยจากนั้นก็นั่งลงข้างๆ จากนั้นเขาก็ตักอาหารจะป้อนให้ลูกด้วยความเคยชิน
"ไม่ต้องป้อนก็ได้นะครับ โลแกน ลอร่าทานเองได้แล้ว" อีริคว่า จากนั้นก็วางจานอาหารของตัวเองและโลแกนลงบนโต๊ะทานข้าว
โลแกนยกจานอาหารมาเสิร์ฟให้ลูกน้อยจากนั้นก็นั่งลงข้างๆ จากนั้นเขาก็ตักอาหารจะป้อนให้ลูกด้วยความเคยชิน
"ไม่ต้องป้อนก็ได้นะครับ โลแกน ลอร่าทานเองได้แล้ว" อีริคว่า จากนั้นก็วางจานอาหารของตัวเองและโลแกนลงบนโต๊ะทานข้าว
"มะมี๊ขา..." ลูกน้อยส่งเสียงเบาๆ อย่างกังวล ไม่เข้าใจว่าแม่ร้องไห้ทำไม และสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร
"มะมี๊ขา..." ลูกน้อยส่งเสียงเบาๆ อย่างกังวล ไม่เข้าใจว่าแม่ร้องไห้ทำไม และสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร
"อีกนิดนึงนะครับ ใกล้ถึงแล้วล่ะ ตรงนี้ครับ เอ้า ถึงแล้ว พร้อมเปิดตานะครับ"
โลแกนพยักหน้ารัวๆ เขาตื่นเต้นมากๆ เลย สัมผัสได้ถึงความโรแมนติกของอีริคด้วยล่ะ
"อีกนิดนึงนะครับ ใกล้ถึงแล้วล่ะ ตรงนี้ครับ เอ้า ถึงแล้ว พร้อมเปิดตานะครับ"
โลแกนพยักหน้ารัวๆ เขาตื่นเต้นมากๆ เลย สัมผัสได้ถึงความโรแมนติกของอีริคด้วยล่ะ
"สวัสดีครับ พี่โลแกน คิดถึงทุกคนจังครับ" เจมส์ว่าแล้วล่ะจากหลานชายมากอดพี่ชายตัวเองบ้าง
เวดที่เดินตามเข้ามา พอเห็นโลแกนเขาก็ยิ้มอารมณ์ดีเลย
"สวัสดีครับ พี่โลแกน ไงเจ้าตัวแสบของน้า"
"สวัสดีครับ พี่โลแกน คิดถึงทุกคนจังครับ" เจมส์ว่าแล้วล่ะจากหลานชายมากอดพี่ชายตัวเองบ้าง
เวดที่เดินตามเข้ามา พอเห็นโลแกนเขาก็ยิ้มอารมณ์ดีเลย
"สวัสดีครับ พี่โลแกน ไงเจ้าตัวแสบของน้า"
"ไม่แล้วล่ะครับ อิ่มแล้วล่ะ อร่อยมากเลยด้วย เวดล่ะจ้ะ?"
"อิ่มแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่เลี้ยงนะ" เวดว่าอย่างอารมณ์ดี
"โมเมนี่หว่า ใครบอกจะเลี้ยง" ถึงอีริคจะว่าอย่างนั้น แต่เขาก็เป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดอยู่ดี
"ไม่แล้วล่ะครับ อิ่มแล้วล่ะ อร่อยมากเลยด้วย เวดล่ะจ้ะ?"
"อิ่มแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่เลี้ยงนะ" เวดว่าอย่างอารมณ์ดี
"โมเมนี่หว่า ใครบอกจะเลี้ยง" ถึงอีริคจะว่าอย่างนั้น แต่เขาก็เป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดอยู่ดี
อีริคเล่านิทานให้ลูกน้อยที่ตั้งใจฟังอย่างดี เจ้าตัวดูสนุกมากๆ จนกระทั่งเล่าจบ หนุ่มน้อยก็ยังคงตาใสแจ๋วไม่ยอมหลับเลยล่ะ
"แล้วกัน โจนาธาน พ่อนึกว่าหนูจะง่วงแล้ว"
"ไม่ง่วงเลยฮับ หนูตื่นเต้น! อยากออกทะเล~"
อีริคเล่านิทานให้ลูกน้อยที่ตั้งใจฟังอย่างดี เจ้าตัวดูสนุกมากๆ จนกระทั่งเล่าจบ หนุ่มน้อยก็ยังคงตาใสแจ๋วไม่ยอมหลับเลยล่ะ
"แล้วกัน โจนาธาน พ่อนึกว่าหนูจะง่วงแล้ว"
"ไม่ง่วงเลยฮับ หนูตื่นเต้น! อยากออกทะเล~"
"สวัสดีคุณอาสก็อตสิคะ" โลแกนว่า อุ้มลูกน้อยให้หันเผชิญหน้ากับสก็อต
"สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยว่าเสียงใสพร้อมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" สก็อตว่าอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็เชิญโลแกนกับลอร่าเข้าบ้านไปด้วยกัน
"สวัสดีคุณอาสก็อตสิคะ" โลแกนว่า อุ้มลูกน้อยให้หันเผชิญหน้ากับสก็อต
"สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยว่าเสียงใสพร้อมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" สก็อตว่าอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็เชิญโลแกนกับลอร่าเข้าบ้านไปด้วยกัน
"จริงครับ เดี๋ยววันนี้น้าไปหาครับ คิดถึงแมกนัสกับแองจี้มากๆ เลย ไม่ได้เจอตั้งนานแนะ"
"สัญญานะ" เจ้าตัวน้อยว่าก่อนจะยื่นนิ้วมาที่หน้าจออย่างใจจดใจจ่อ
"ฮะๆ กดดันจัง... ได้ครับ น้าจะไปหาแมกนัสแน่นอน สัญญาเลย"
"จริงครับ เดี๋ยววันนี้น้าไปหาครับ คิดถึงแมกนัสกับแองจี้มากๆ เลย ไม่ได้เจอตั้งนานแนะ"
"สัญญานะ" เจ้าตัวน้อยว่าก่อนจะยื่นนิ้วมาที่หน้าจออย่างใจจดใจจ่อ
"ฮะๆ กดดันจัง... ได้ครับ น้าจะไปหาแมกนัสแน่นอน สัญญาเลย"
"ขอบคุณครับคุณโลแกน" หัวหน้าพ่อบ้านกล่าว ทุกคนพึ่งเคยได้พบคุณโลแกนเป็นครั้งแรก ต่างก๋ชอบโลแกนในทันที
"ขอบคุณครับคุณโลแกน" หัวหน้าพ่อบ้านกล่าว ทุกคนพึ่งเคยได้พบคุณโลแกนเป็นครั้งแรก ต่างก๋ชอบโลแกนในทันที
"งั้น อยากทานอะไรดีครับ เดี๋ยวผมจะไปเลือกร้านให้ เอาร้านดีๆ เลย"
"แค่... อาหารธรรมดาก็ได้ครับ ผมไม่รู้จักอาหารดีๆ ที่คุณว่าหรอก แค่ท้องอิ่มก็พอแล้ว" โลแกนว่า ต่อให้เขาได้ทานอาหารดีๆ เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงความเลอค่าของมันนักหรอก
"งั้น อยากทานอะไรดีครับ เดี๋ยวผมจะไปเลือกร้านให้ เอาร้านดีๆ เลย"
"แค่... อาหารธรรมดาก็ได้ครับ ผมไม่รู้จักอาหารดีๆ ที่คุณว่าหรอก แค่ท้องอิ่มก็พอแล้ว" โลแกนว่า ต่อให้เขาได้ทานอาหารดีๆ เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงความเลอค่าของมันนักหรอก
"ราตรีสวัสดิ์นะที่รัก" อีริคกล่าวพร้อมกับซุกตัวลงนอนข้างๆ วันนี้เขามีความสุขมากจริงๆ
เช้าวันถัดมา อีริคตื่นก่อน เขาจูบหัวโลแกนก่อนจะลุกไปจัดการตัวเองและออกไปทำงาน เขาต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อที่จะได้พาครอบครัวไปเที่ยวให้ได้เลย
"ราตรีสวัสดิ์นะที่รัก" อีริคกล่าวพร้อมกับซุกตัวลงนอนข้างๆ วันนี้เขามีความสุขมากจริงๆ
เช้าวันถัดมา อีริคตื่นก่อน เขาจูบหัวโลแกนก่อนจะลุกไปจัดการตัวเองและออกไปทำงาน เขาต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อที่จะได้พาครอบครัวไปเที่ยวให้ได้เลย
"ลูกตอนกินนมนี่น่ารักสุดๆ เลยนะครับ" โลแกนว่า ชอบเวลาที่ลูกอยู่กับอกเขาแบบนี้จริงๆ
"คุณตอนให้นมลูกก็งดงามมากๆ เหมือนกันนะครับ" อีริคบอก โลแกนน่ะ งดงามราวกับภาพวาดเลยทีเดียว
"ลูกตอนกินนมนี่น่ารักสุดๆ เลยนะครับ" โลแกนว่า ชอบเวลาที่ลูกอยู่กับอกเขาแบบนี้จริงๆ
"คุณตอนให้นมลูกก็งดงามมากๆ เหมือนกันนะครับ" อีริคบอก โลแกนน่ะ งดงามราวกับภาพวาดเลยทีเดียว
"อ๊ะ!" อีริครีบพุ่งเข้ามารับอีกฝ่ายไว้ก่อนที่โลแกนจะล้มลงไป "คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"
"มะ ไม่เป็นไรครับ ลอร่ากำลังเรียก"
"คุณนั่งลงก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะไปพาลูกมาหาคุณเอง" อีริคว่าแล้วพาโลแกนนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม
"อ๊ะ!" อีริครีบพุ่งเข้ามารับอีกฝ่ายไว้ก่อนที่โลแกนจะล้มลงไป "คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"
"มะ ไม่เป็นไรครับ ลอร่ากำลังเรียก"
"คุณนั่งลงก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะไปพาลูกมาหาคุณเอง" อีริคว่าแล้วพาโลแกนนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม
"นี่ก็หกเดือนแล้วสินะ ท้องคุณเริ่มใหญ่ขึ้นมาแล้วนะ" อีริคว่า ยื่นมือมาลูบท้องโลแกนอย่างทนุถนอม
"ตื่นเต้นจังเลยนะครับ อีก 3 เดือน ก็จะได้เจอน้องแล้ว" เวดว่า เขาอยากเจอเด็กร้อยแล้วจริงๆ
"เรียกลูกก็ได้นะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว"
"นี่ก็หกเดือนแล้วสินะ ท้องคุณเริ่มใหญ่ขึ้นมาแล้วนะ" อีริคว่า ยื่นมือมาลูบท้องโลแกนอย่างทนุถนอม
"ตื่นเต้นจังเลยนะครับ อีก 3 เดือน ก็จะได้เจอน้องแล้ว" เวดว่า เขาอยากเจอเด็กร้อยแล้วจริงๆ
"เรียกลูกก็ได้นะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว"
"อุ้ย ทั้งสองคน นอนคว่ำเหมือนกันเลย" โลแกนว่าอย่างตื่นเต้น ลูกน้อยของเขาจะโตทันพี่ชายแล้ว
"โตเร็วกันจริงๆ เลนนะ พ่ออยากวิ่งเล่นกับพวกลูกๆ แล้วสิ"
"อุ้ย ทั้งสองคน นอนคว่ำเหมือนกันเลย" โลแกนว่าอย่างตื่นเต้น ลูกน้อยของเขาจะโตทันพี่ชายแล้ว
"โตเร็วกันจริงๆ เลนนะ พ่ออยากวิ่งเล่นกับพวกลูกๆ แล้วสิ"
"ขอโทษจริงๆ นะครับ ที่ทำให้พี่เป็นห่วง ผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้นะครับ" เวดกอดโลแกนเอาไว้แน่นๆ เลยล่ะ
"ขอโทษจริงๆ นะครับ ที่ทำให้พี่เป็นห่วง ผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้นะครับ" เวดกอดโลแกนเอาไว้แน่นๆ เลยล่ะ
"เมื่อไหร่น้องๆ จะกินองุ่นได้คับ?"
"อืมมมม รอให้น้องโตกว่านี้อีกหน่อยนะครับ แม่จะพาหนูกับน้องๆ ไปเก็บองุ่นด้วยกันนะครับ" เขายิ้มอย่างใจดี การได้อยู่กับลูกๆ ทำให้พวกเขามีความสุขมากจริงๆ
"ไม่เคยเลยต่างหากล่ะ" อีริคตอบ อยากเตะตูดมันสักทีจริงๆ
"ฮะๆ มานอนกันเถอะจ่ะ เวดจะได้พักผ่อนนะ" โลแกนพยุงเวดมานอนที่ที่นอนในที่สุด