ราเอลจ้องมองไปที่เลอัส ทว่าชายหนุ่มในชุดเกราะสีขาวกลับยังไม่รู้ตัว

พวกเขายิ้ม หัวเราะ กอดคอพูดคุยกัน

เลอัสดูมีความสุข เขามีอิสระ หลังเหยียดตรง ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ

ราเอลสงสัยว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกถึงสายตาเขาบ้างหรือไม่...จะคิดถึงเขาบ้างหรือไม่

ถึงจะรู้ว่าผู้กล้าแห่งแสงจะไม่มีวันมองกลับมา แต่ราเอลก็ยังคงยืนนิ่ง จวบจนคนกลุ่มนั้นเดินหายไป

เนิ่นนาน ไม่ละสายตา

ไม่อาจตัดใจ

วิธีที่ดีที่สุดในการคาดเดาอนาคต
คือการสร้างมันขึ้นมา

อย่าร้องไห้กับเรื่องเดิมๆ

อย่ารอคอยช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบ
จงไขว่คว้า

(ลอเรนซ์)

_

มือเปื้อนเลือดไม่อาจล้างออก

(ราเอล)

_

แม้จะถูกนายทอดทิ้ง แต่ฉันก็จะไม่ปล่อยมือ

ตามหาฝน

ผู้กล้าแท้จริงไม่สง่างาม

(เลอัส)

ฉันอยากกินปากหม้ออะ แต่คุณป้าปิดร้านมาหลายวันแล้ว ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า😭😭😭

สริธิรีน

เป็นไปตามคาด เขาอยู่บ้านงูจริง ๆ เสียด้วย

ราเอลใช้นิ้วรีดขอลปกเสื้อคลุมที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นสีเขียว จากยั้นเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำบ้าน

ไม่มีบุ๊กมาร์กเหรอเนี่ย น่าเศร้าชะมัด

อ่านแล้วหน้าชาค่ะ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก ถ้าเราอยู่ตรงนั้นเราจะเป็นคนที่นอนเหม่อ