Om en om. Door en door.
Van binnen naar buiten en andersom.
Met hart en buik als voedingsbodem
stoeien met de waarheid en delen wat klopt.
Wij zijn Saskia en Jolanda.
#ondertussen
#ondertussen
Ik deel mijn zacht, mijn naakt,
mijn haven
en mijn dromen
totdat de dag
ontwaakt.
Ik wil dat je dan stil bent,
in liefde naast me staat,
nog even naar de heide kijkt,
je schoenen pakt en gaat.
Ik deel mijn zacht, mijn naakt,
mijn haven
en mijn dromen
totdat de dag
ontwaakt.
Ik wil dat je dan stil bent,
in liefde naast me staat,
nog even naar de heide kijkt,
je schoenen pakt en gaat.
ėcht afscheid,
met smeken, woede, spijt,
veranderen dromen,
verliest het kwaad kracht,
en groeit het zacht
dat alleen ik begrijp.
Het was niet kwijt.
Het was nooit kwijt.
Dankzij mijn soldaat
die ik hier achterlaat.
ėcht afscheid,
met smeken, woede, spijt,
veranderen dromen,
verliest het kwaad kracht,
en groeit het zacht
dat alleen ik begrijp.
Het was niet kwijt.
Het was nooit kwijt.
Dankzij mijn soldaat
die ik hier achterlaat.
is verweven
met elke groeispurt,
elk gevecht
beslecht
door eindeloos vergeven.
Ons huis
zo vreemd nu,
leeg en stil.
Doos na doos wordt weggedragen
naar waar niemand ons echt wil.
Onbedoeld opzij geschoven.
Nog één keer kraakt
de derde tree van boven.
is verweven
met elke groeispurt,
elk gevecht
beslecht
door eindeloos vergeven.
Ons huis
zo vreemd nu,
leeg en stil.
Doos na doos wordt weggedragen
naar waar niemand ons echt wil.
Onbedoeld opzij geschoven.
Nog één keer kraakt
de derde tree van boven.
vreemde kleding,
altijd anders dan de rest.
Man, hoe zij de sfeer verpest.
Alsof wij niet snakken
naar saté en vette friet,
ook een keertje
alles anders willen doen.
Maar Dat Doen Wij Niet!
Kwestie van fatsoen.
vreemde kleding,
altijd anders dan de rest.
Man, hoe zij de sfeer verpest.
Alsof wij niet snakken
naar saté en vette friet,
ook een keertje
alles anders willen doen.
Maar Dat Doen Wij Niet!
Kwestie van fatsoen.
en zijn afreis,
jouw boosheid en ons leed.
Je lachte harder
dan je blij was
en het sneed.
We waren stuurloos, bang en blind.
Ik voel dat ergens toen
jouw rol is gaan vervagen.
Ik ben je last gaan dragen.
Ik was nog maar een kind.
en zijn afreis,
jouw boosheid en ons leed.
Je lachte harder
dan je blij was
en het sneed.
We waren stuurloos, bang en blind.
Ik voel dat ergens toen
jouw rol is gaan vervagen.
Ik ben je last gaan dragen.
Ik was nog maar een kind.
ongeremd, onhandig groot,
om te lokken en te voeden.
Ronduit storend, zwaar als lood.
Losjes bungelend in de lucht.
Als twee lege roze soezen,
laten zij zich nooit meer vangen,
om den drommel niet te pushen.
ongeremd, onhandig groot,
om te lokken en te voeden.
Ronduit storend, zwaar als lood.
Losjes bungelend in de lucht.
Als twee lege roze soezen,
laten zij zich nooit meer vangen,
om den drommel niet te pushen.
naar het rustige pad
terug naar huis,
naar het zachte.
Met licht als een baken,
een plek om te wachten,
te schuilen.
Geen puntige stenen
geen kuilen
geen beer.
Zo moe
deze benen.
Ze kunnen niet meer.
#gedicht
naar het rustige pad
terug naar huis,
naar het zachte.
Met licht als een baken,
een plek om te wachten,
te schuilen.
Geen puntige stenen
geen kuilen
geen beer.
Zo moe
deze benen.
Ze kunnen niet meer.
#gedicht
en lucht in jezelf.
#poëzie #omdathetklopt
#hemelsblauw
#gedicht #dichterlijk
#blueskywriters
en lucht in jezelf.
#poëzie #omdathetklopt
#hemelsblauw
#gedicht #dichterlijk
#blueskywriters