بالاخره آدم یه جایی باید تصمیمش رو بگیره!

امشب استاد پرویز پیران در روم کلاب‌هاوسی نجات باغ‌های تهران به درستی عامل اصلی و اساسی تخریب باغ‌های تهران رو سرمایه داری نادانِ طماع و زود بازده دونست. فقط مساله اینجاست که ما از اساس سرمایه داری غیر طماع نداریم 😂

چیزی که خیلی بهش فکر می‌کنم اینه که آیا ما خود واقعی آدم‌هارو دوست داریم یا چیزی که از اون‌ها تو ذهنمون ساختیم؟
اصلن چطور میشه این‌ دوتا رو از هم تشخیص داد؟
اگه غیرممکن نباشه، قطعن کار سختیه!

اولین پیام بلواسکای رو با یک توصیه اول به خودم و بعد هم به خودم و باز هم به خودم منتشر می‌کنم.
«سعدی چو جورش می‌بری، نزدیک او دیگر مرو/ ای بی‌بصر! من می‌روم او می‌کشد قلاب را»
پ.ن: خوبیش اینه که سعدی و مهدی هم وزنن!