Het was altijd haar vertrouwde zin van troost.
Nu voelt ze pas de leegte van die woorden.
Het was altijd haar vertrouwde zin van troost.
Nu voelt ze pas de leegte van die woorden.
Het was altijd haar vertrouwde zin van troost.
Nu voelt ze pas de leegte van die woorden.
Het was altijd haar vertrouwde zin van troost.
Nu voelt ze pas de leegte van die woorden.
Fijn, dacht Marloes. Iemand die nog zenuwachtiger is over de decembermaand dan zij.
Fijn, dacht Marloes. Iemand die nog zenuwachtiger is over de decembermaand dan zij.
Wat was het toch heerlijk om volwassen te zijn.
Wat was het toch heerlijk om volwassen te zijn.
De verkeersregelaars keken verschrikt op.
De verkeersregelaars keken verschrikt op.
De verkeersregelaars keken verschrikt op.
De verkeersregelaars keken verschrikt op.
Raf: ‘Tieten!’
De docent schrijft het op en knikt. ‘Freudiaans, maar verdedigbaar.’
Raf: ‘Tieten!’
De docent schrijft het op en knikt. ‘Freudiaans, maar verdedigbaar.’
Raf: ‘Tieten!’
De docent schrijft het op en knikt. ‘Freudiaans, maar verdedigbaar.’
Raf: ‘Tieten!’
De docent schrijft het op en knikt. ‘Freudiaans, maar verdedigbaar.’
De klas keek geschrokken op.
Juf Anneleen’s nieuwe communicatiestijl kwam nog niet helemaal uit de verf.
De klas keek geschrokken op.
Juf Anneleen’s nieuwe communicatiestijl kwam nog niet helemaal uit de verf.
Prima hoor, maar in een volgend hondenleven wilde Bello graag een stoere waakhond zijn.
Prima hoor, maar in een volgend hondenleven wilde Bello graag een stoere waakhond zijn.
Ryan knuffelde haar. Precies lang genoeg om zijn rottige griepvirus over te dragen.
Ryan knuffelde haar. Precies lang genoeg om zijn rottige griepvirus over te dragen.
Ryan knuffelde haar. Precies lang genoeg om zijn rottige griepvirus over te dragen.
Ryan knuffelde haar. Precies lang genoeg om zijn rottige griepvirus over te dragen.
Mooi, daar heb ik nou eens zin in, dacht ze.
Mooi, daar heb ik nou eens zin in, dacht ze.
Mooi, daar heb ik nou eens zin in, dacht ze.
Mooi, daar heb ik nou eens zin in, dacht ze.