ماییم ز کف رفته
ماییم ز دست داده
ای ساقی مشتاب دگر امروز
ماییم ز جان رفته

فائز احیا
اسپند ماه ۱۴۰۲

ناگزیر از خویشم و در تو طمع دارم بسی
می‌گریزم از خویش و بر تو می‌آویزم بسی

فائز احیا
بهمن‌ماه ۱۴۰۲

صدایت
که مرا مست می‌کند
گوشه دیگری ست،
برای دلم
که سرش را کنجش بگذارد
در نبود تو
های های ببارد

فائز احیا

آه ای آزادی، آزادی
بازیچه هوس هوسبازان
رویای همیشگی رنجکشان
آه ای نماد چپ
تحقیق عمیق داس‌داران
چکشخوران
وعده‌های راست
بازار مکاره پول‌بازان
بیمه‌های عمیق
چه باید کرد
چگونه باید کرد
تا راه رسیدن به تو را پیمود
آه وداع با تاریکی
درود خوان روشنایی
آزادی، آزادی

فائز احیا
دی‌ماه ۱۴۰۲

.
آه ای امید و جان
آسمان پاک
در خنده‌های تو من به من رسیده است
در بغض‌های تو من از من بریده است
سرچشمه‌های زلال زندگی
گپ‌های تو مرا عشق داده‌اند
مهرهای تو مرا روشنا نموده‌اند
بی من بخند
بی من حتی بی من

آذرماه ۱۴۰۲
@zeinabamiri.bsky.social

بگذار آسوده شود خیال من
از شیراز آغوش و گیلان بوسه‌ت
بگذار بگیرمت سیر در آغوش
در تبریز لطیف چشم و خراسان بدنت

مهر ۱۴۰۲

از تو بگویم که جهانی را روشنی
و تو را بگویم
که من را روشنی
در سکوت روشنای چشمانت
غوغای هزار هزار ستاره نهفته
که جهان را روشنی

مهرماه ۱۴۰۲

رستم از زابل نیامد
سو شونم کشته‌اند
بیژن در آپادگانم سر زدند
ستار شیر اوژن کجاست

شهریورماه ۱۴۰۲

"کجای این شب تیره
به روی ماه
دربستی"
که این تیره
به سان قیر
می‌بلعد
تمام هستی ما را

شهریورماه ۱۴۰۲

آفتاب را دوست دارم
نه بخاطر جهان
نه بخاطر جنگل‌ها
رودها
دریاها
نه بخاطر کودکان خرد
نه بخاطر فردا
آفتاب را دوست دارم
آنگاه که لبخند تو را وقت دیدن من
بهتر نشان می‌دهد
آفتاب را دوست دارم

فائز احیا
شهریورماه ۱۴۰۲

یکی من را صدا کرد
دل من را گم کرد
خودش را در همهمه صدا گم کرد
آخر من دلگمگشته را رسوا کرد

دیر کرده بود
اهرمن
عتیب خواست زند
بوسیده بودمش
نگار سرمست را

با دلِ خونین،
لبِ خندان بیاور همچو جام

نی گَرَت زخمی رسد،
آیی چو چنگ اندر خروش