پیوسته مقداری خستگی لازم است، مثل مقداری نمک یا مقداری فلفل سیاه.

‏گویا اینجا با اونجا و اونجا با اینجا می‌خواد یکجا بشه. کاش نوحِ کشتی‌بان برمی‌گشت همه‌ش رو یک‌کاسه می‌کرد و با کشتی‌ش می‌رفتیم و به تاریخ می‌پوستیم. بی‌حافظه. بی‌زبان.

«اکنون به این باور رسیده‌ام که کل دنیای ما یک‌ معماست، معمایی بی‌ضرر که تلاش دیوانه‌وار ما برای تفسیر آن و یافتنِ حقیقتی نهفته، آن را به چیزی وحشتناک بدل می‌کند.»
‏و وحشتناک‌تر اینکه خودِ این گزاره‌ی امبرتو اکو به تفسیر و تأویل نیاز داره.