حرفای نزده همه خشم شده و کنترل خشم اینروزا برام خیلی سخت شده.
تا اینجا هم خیلی اوضاع بد نیست.

خبر بد اینکه انگار نمیشه به حالت قبل برگشت. صبرم لبریز شده و با کوچکترین تلنگری مثل یه آتشفشان فوران میکنم.

نظر احتمالا نا محبوب:
موزیک به اصلاح فاخر همونقدر اذیتم میکنه که موزیک به اصطلاح مبتذل.

هر دو هم به واسطه طرفدارنش.
وگرنه خود موزیک رو که میشه رد کرد . به همین راحتی

میگن بعد از ۴۰ سالگی آدم با خودش بی تعارف میشه . رو راست‌تر میشه.

کم‌کم دارم حسش میکنم.

اامروز رفتم نمایشگاه ساختمان.
خیلی تلخ بود .وقتی ۱۵ سال اینکار رو میکنی و کسایی که بهترین خاطرات رو در همین فضا باهاشون تجربه کردی دیگه نیستن.
هر کس یه جایی و یه کار دیگه ای داره.

مرگ هم احتمالا همینطوره.
شیرینی خاطراتی که گذشته و تلخی روزهای پیش رو ادامه دادن رو سخت و دشوار میکنه

نسل ما بگا رفت.
مثل بقیه نسل ها.

سبک به گا رفتن ما دور بودن فاصله ها بود .
فاصله اون روز شاهرود تا تهران هزار برابر بیشتر از فاصله امروز تهران و تورنتو بود.

ما توی تنگ بزرگ شدیم نباید انتظار نهنگ شدن از ما داشت

بیشترمون رفتن، تک و توک باقیمونده هم دارن می‌رن. تا چشم کار می‌کنه برهوت تنهاییه.

فقط امیدوارم تا قبل از اینکه مثل بورس و بازار طلا و دلار و ماشین و خونه بشه فرصت باشه اازش لذت ببریم

جای جدید
ااعتیاد جدید