( แฮปปี้เบิ้ดเดโมโมะจัง!👐🏻♥️ )

ได้ยินแบบนั้นใบหน้าเรียบนิ่งเลิกคิ้วมองเธอแล้วแอบนึกในใจ โถ่ ตัวแค่นี้แต่ดูมีความมั่นใจล้นเหลือจังนะ - -

“ โดนฝนทุกวันก็ป่วยได้เหมือนกัน ”
“ ช่วงนี้ฝนตกไม่เว้นวันเลยนี่ ”

พอเห็นว่าเสื้อยังอยู่ในมืออีกฝ่าย เซนตะพูดเสริมด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองมากขึ้นหวังให้บรรยากาศน่าอึดอัดน้อยลงแต่ยังคงมาดนิ่งไม่เปลี่ยน

“ กักคุรันค่อยถอดตอนอยู่บนรถก็ได้ แปปเดียวก็แห้งแล้ว ”

“ ใส่ไปเถอะ ”

สุดท้ายแล้วเซนตะเบี่ยงกระเป๋ากลับมาข้างหน้า ใช้มือข้างที่ยังว่างเปิดซิบแล้วหยิบเสื้อยูโดที่ถูกพับเก็บไว้อย่างดีออกมา

ดูจากลักษณะก็พอจะเดาได้ว่าวันนี้มันยังไม่ถูกสวมใส่ ทั้งยังมีกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อนๆช่วยยืนยัน

นิ้วเรียวสะกิดชี้ให้คุณเช็คความเรียบร้อยของตัวเองแล้วยื่นเสื้อให้โดยไม่พูดอะไร ระหว่างนั้นก็มองดูบรรยากาศรอบตัวไปพลาง ๆ

“ (- - ;) · · · ”

ระหว่างที่เผลอเหม่อลอยไปพักนึง คันร่มดันถูกเอนกลับมาฝั่งเขาดั่งเดิมเล่นทำเอาทั้งคู่เปียกไปครึ่งต่อครึ่ง

“ อ่ะ— อย่าขยับสิ ”

คิ้วขมวดหากันเล็กน้อย เจ้าคนหน้ามุ่ยมองหน้าคุณเป็นนัย ๆ ว่าไม่ควรทำแบบนั้นอีก

ถึงจะเดินต่อไปเรื่อย ๆ แต่แค่มองคนข้างกายเพียงแวบเดียวทำให้เขาตระหนักได้ว่าเสื้อนักเรียนสีขาวนั้นไม่ถูกกับฝนเท่าไหร่ เรื่องนี้ทำเอาลำบากใจพอสมควร

“ …. ”

[ + ]

( น้องหมาเฝ้าประตูห้องในห้องที่แปะป้ายหมาห้ามเข้า!! น่าร้ากจางเรย😭😭 )

( หม๋าาา แสบตา😭✨ )

( โดนต้มแน่ )

( อนาคตนัตเก็ต )

ดันรู้สึกได้ถึงหางของเธอที่ตวัดมาไว้ข้างหน้าเลยขยับเบี่ยงร่มไปให้มากกว่าจนแขนฝั่งนึงเปียกไปทั้งแขน เจ้าตัวดูไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่

เขาหันมองเช็คดูความเรียบร้อยของระยะร่มอีกที แต่หูเล็กๆของอีกฝ่ายดันสูงในระดับสายตาพอดีเลยดึงดูดความสนใจไปพักนึง

…ตัวเล็กจัง😶 ( <<ไม่ชิน )

“ อ่า ไม่เป็นไร ”

ถึงจะรู้สึกยังเปียกอยู่หน่อยๆแต่ก็ดีกว่าต้องตากฝนไปทั้งตัว เขาเบี่ยงกระเป๋าตัวเองไปด้านหลัง จับด้ามร่มเหนือมือของเด็กสาวให้เป็นตนเป็นฝ่ายถือพร้อมชูให้พอดีกับส่วนสูงที่ควรจะเป็น

“ ป้ายรถประจำทางxxx …ทางผ่านรึป่าว? ”

เป็นจุดที่คิดว่าใกล้ที่สุดประมาณเกือบโล ถึงจะถามกลับแต่ก็เดินต่อเรื่อยๆไม่ได้หันมามองหน้าอีกฝ่ายแต่อย่างใด

[ + ]

พอเธอมีท่าทีแบบนั้นก็นึกถึงเวลาที่เพื่อนติเตียนว่าเขาชอบทำหน้าเหวี่ยงขึ้นมา สีหน้าจึงเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยแล้วส่ายหน้าเบาๆตอบ

ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพยายามจะสื่อ แต่เป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อยอะไรจึงไม่ได้ถามขยายความ

“ ขอใช้ด้วย “ …ได้รึป่าว (· ·) ?

เขาชี้ไปที่ร่มสีเหลืองสด พอเผลอสบตาไปครู่นึงก็สังเกตุเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเลยประหม่าขึ้นมานิดหน่อย

( ขอบวกด้วยนะคะ 👐🏻 )

เหมือนวันนี้ฝนท่าจะตกหนัก เซนตะไม่ค่อยใส่ใจกับพยากรณ์อากาศเท่าไหร่จึงไม่ได้พกร่มติดไว้เป็นนิสัย เมื่อเช้าก็ดันลืมพกมือถือมาอีก

ระหว่างที่ยืนรอฝนเบาลงอยู่รอมร่อ เขาหันตามเสียงทักของคนข้างๆ

“ อื้ม ” ??

ถึงจะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาอีกฝ่ายมาก่อนจนเผลอทำหน้างุนงงใส่ แต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธน้ำใจของเธอแต่อย่างใด

( น่าร้ากเหมือนเกิม😭/ติดฟิลเต้อ )

( เค้าแค่ปาดแสงเร่น ชม.เดีวหมดแรงเก้บเส้นแลว.…😭😭 ดีใจที่ชอบน้ะหมาหนมปังน่ารักมาดไว้จะมาบุลลี่อีกบ่อยๆเลย 😞🫰🏻 )

⟢ bsky.app/profile/zent...

( มาช่วยแล้วหมา )

บังเอิญมาล้างมืออยู่ข้างๆพอดี ได้ยินเสียงคนคุ้นหน้ากำลังร้องขอความช่วยเหลือ

แน่นอนว่าเซนตะใจดีช่วยล้างหน้าล้างตาให้โดยการเปิดก๊อกน้ำแรงสุดและกดหน้าจุ่มน้ำเน้นๆ

“ หุบปาก ”