ช่วงเย็นอุณหภูมิจะลดลงอยู่ที่ประมาณ 8–3°C เหมาะแก่การหาของอร่อยทานเพื่ออบอุ่นร่างกาย หากเดินออกไปข้างนอก ก็ควรพกเสื้อคลุมเผื่อเจอลมเย็น ๆ ด้วยนะ

🌸 ดอกไม้ผลิบานกำลังดี
เมืองอุเมะฮาระเต็มไปด้วยสีชมพูของดอกบ๊วย บวกกับลมทะเลที่พัดผ่านมาอย่างเบาบาง ทำให้บรรยากาศสดชื่นสุด ๆ

+

เห็นท่าทีของเจ้าตัวน้อยก็ทำให้ยิ้มแก้มแทบปริจากความน่ารัก

เธอหยิบบอลที่ตัวก้อนขนคาบมา

“ งั้นมาเล่นกันเถอะ ”

“ เอาเลยฟูกุ! ”

ว่าแล้วก็ทำท่าทีโยนบอล แต่ว่าด้วยความหมันเขี้ยว เธอเลยแอบบอลไว้ด้านหลังของตน

สรุปสุดท้ายเขาก็ซื้อน้ำขิงให้เธอจริงๆ

“ อย่างน้อยก็ได้น้ำฟรีให้คุณยายที่บ้านได้ ”

คิดชั่วครูก็พึ่งรู้ตัวหลังจากตีกันนานว่า นั่นน่ะสินะ เขาเป็นใครเธอก็ไม่รู้จักเหมือนกัน

“ ซูซุมิเระ ยูซุกิ ”

“ ชื่อฉันน่ะ ”

“ ว่าแต่นายแว่นแดงชื่ออะไร ”

เนื่องจากไม่รู้ว่าเจ้าตัวนั้นชื่ออะไร เลยเรียกตามที่เห็นไปก่อน

” อย่างน้อยก็ขอบใจเรื่องน้ำที่ซื้อให้ ถึงจะเป็นน้ำขิงก็ตามที “

“ จริงหรอ ?! ได้สิ ! ”

ได้ยินอีกฝ่ายชักชวนแบบนั้น ใครจะปฏิเสธกันเล่า

“ เอ...แต่นั่นสิน้า ใกล้เปิดเทอมแล้วนี่นา แอบขี้เกียจที่จะต้องไปเรียนเหมือนกันนะ “

แค่คิดถึงเรื่องที่จะเรียนก็จะเฉาตายแล้ว แต่ก็บังเอิญนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ โอ๊ะ! ฉันลืมซื้อของ เดี๋ยวฉันไปซื้อของก่อนนะ ”

ท่าทางเร่งรีบราวกับรอคำตอบก่อนแล้วค่อยไป

( หลังจากนี้ตัดจบได้เลยนะคะ 🫡 )

( ภาพเด้งมาแล้วตลกดีค่ะ ไม่วาดไม่ได้ ตีกันยังดะเด็กกประถมจริงๆ645555555

ได้ไง 😠😠😠 นายที่ลืมแว่นไว้บนหัวไม่มีสิทธิพูด👊🏻👊🏻 )

ตอนแรกกะจะตอบโต้ทันที แต่พอเห็นรอยยิ้มรวมกับคำพูดของอีกฝ่าย ก็รู้อย่างโดยแท้ว่านี่มันกวนกันชัดๆ

” โห น้ำขิงแท้เลยนี่นา เขินจัง น่าจะห่วงสุขภาพของฉันแน่ๆเลย “

“ แต่ว่าไปพึ่งเคยเจอกันนี่ ให้ฉันซื้อให้บ้าง ถือว่าแลกกัน “

ว่าแล้วมือก็เอื้อมไปหยิบน้ำชั้นเลิศที่ทุกคนต้องชอบ

” ท้าดา น้ำมะเขือเทศ “

“ ดูน่าอร่อยเหมือนกันนะ ♡ ”

เธอพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม