#KMI_VolunteerCamp

คืนวันที่เก้า

ยูริโนะชวนเด็กนักเรียนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักไปล่าท้าผีด้วยกัน

เดินเข้ามาสองคนโดยที่ไม่เจออะไรกัน แต่ทั้งที่ถึงปลายทางแล้วแท้ ๆ ..พอขากลับดันไม่มีใครเดินตามมาซะได้

ยูริโนะถือไฟฉายส่อง เดินวนไปวนมาในป่าอยู่นาน

"เอ๋..."
"หลงซะแล้ว"

"นี่~ อยู่ไหม"
หันซ้ายหันขวาพลางป้องปากเรียก "OOจังที่เดินมาด้วยกันน่ะะะะ ไม่ใช่คนหรอกเหรอออออ"

#Kmi_moodboard

(ขอเล่นด้วยคนนะคะ🥺🙌 มู้ดบอร์ดของยรนจัง!!)

เห็นเมนูใหม่ก็เลยแวะมาอุดหนุนสักหน่อย💓✨

"อ๊ะ..มีรสเค็ม ๆ นิดหน่อยด้วย แปลกดีจัง!" ได้ลองรสชาติที่ไม่เคยกินด้วยล่ะ

"...?" ทำตาปริบ ๆ
"อื้อ!"

หยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วคีบกุ้งทอดตัวหนึ่งจ่อตรงหน้าอีกคน

"แบ่งกันกินแบบนี้อร่อยกว่าอีก!"

ยิ้มกว้าง "ลองชิมสักคำสิ อร่อยอย่าบอกใครเลย✨🌷"

"อ้ามมมม"

(ผปค.เพิ่งผ่านมรสุมงานไฟนอลมาได้ค่ะ!😭😭 หายไปหลายวันเลย เดี๋ยวอีกสักสองสามวันจะทยอยย้อนตอบโรลนะคะ ผ่านมาทักทายด้วยจิบิยรนจัง🙌🙌)

"ใช่ไหม ฉันอยากได้กุ้งทงคัตสึจัง..หรืออย่างน้อย ๆ ขอเป็นไข่ต้มก็ยังดี(˶ㅠ︿ㅠ)"

กลายเป็นผู้ประสบภัยทั้งคู่ซะแล้ว

ยูริโนะเขยิบมานั่งข้าง ๆ ก่อนจะจับเหรียญอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วพนมเอาไว้ในมือ

"เอาล่ะ...เทพผีทั้งหลาย หรือจะวิญญาณที่สถิตอยู่ในข้าวกล่องมื้อเช้าเอ๋ย"

เขย่า ๆๆๆ "เพี้ยงงงงงง!!"

หยอดเหรียญ

แปะ

แล้วกาชาปองก็หล่นออกมา

รีบหยิบให้อีกฝ่ายทันที

"อันนี้ขนมปังแน่นอน!!"(😭)

เวลาตีห้ากว่า ๆ วันที่ 8 พฤษภาคม ปี 2015

ในมือของเธอกำด้ายเส้นหนึ่งเอาไว้

วิ่งออกมาถึงนอกอาคาร ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เพียงแต่ขาไม่ได้ก้าวข้ามออกจากรั้วประตู

เมื่อกี้...
รู้สึกเหมือนกับว่า มีใครสักคนกระชากอะไรบางอย่างออกไปเลย

เจ็บจัง

เป็นความฝัน..ที่เจ็บปวดจัง

—-END(0) : เส้นด้ายสีชมพู

"ฉันก็--ไม่ได้อยากจะเกิดมามีชีวิตแบบนี้สักหน่อย!!"

มีชีวิตครึ่ง ๆ กลาง ๆ เหมือนดอกไม้ที่ปลิดปลิวแล้วก็ลอยหายไป

"คุณแม่- คุณแม่กับคุณพ่อน่ะ"

ช่วยด้วย

"ก็คุณแม่กับคุณพ่อ ทิ้งฉันเอาไว้ที่นี่นี่นา!"

ช่วยด้วย

ใครก็ได้

"แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ..ฉัน- ฉันก็กำลัง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่นี่ไง! ทุกคนที่นี่น่ะใจดี อาหารก็อร่อยด้วย แถมยังมีแมวน่ารักและเรื่องสนุก ๆ ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่ว่า-!"

(+)

' ขอแนะนำตัวใหม่อีกครั้ง ชื่อของฉันคือ..คันซากิ ยูริโนะ '

เจ้าสิ่งนั้นก้าวเข้ามาหา ยื่นร่มกันฝนให้กับเธอ

"....?"
"หมายความว่ายังไง..."

คำอธิบายของเธอฟังไม่เข้าหูเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับเสียงฝนและกลีบซากุระที่พัดผ่านริ้วผมไป ไม่ว่าคำพูดไหนในตอนนี้ก็ฟังไม่ขึ้นทั้งนั้น

ไม่เห็นจะเข้าใจเลย

มาช่วยกัน..งั้นเหรอ?

"ฉะ...."
"ฉันน่ะ"

"ฟังนะ- ยูริโนะจัง"
"ฉันน่ะ ไม่เป็นไรหรอก"

(+)

"......."

(+)

.
.
.
.
.
.

วิ่งออกไปจากโรงเรียนเท่าที่ทำได้ กินทุกอย่างที่อยากกิน ทำงานทุกอย่างที่อยากทำ

ใช้ชีวิตเต็มที่อยู่ในนี้

ตลอดสิบเจ็ดปี

เหมือนปลาว่ายอยู่ในอ่าง

อยู่ในคูเมอิ ไม่เคยออกไปที่ไหน และไม่เคยคิดจะออกไป
--หากเป็นปลาที่อยู่กับน้ำอ่างทั้งชีวิต ถ้าได้ออกไปข้างนอก ก็คง

"รู้สิ.."

กลัวจัง

"นี่ ถ้าตายในความฝันขึ้นมา ฉันจะได้..."

"....ตายจริง ๆ ใช่ไหม..."

ไม่ได้หนีไป

(+)

หันไปทางต้นกำเนิดของเสียงดังกังวาน

เด็กหญิงผมสีชมพูที่ดูเหมือนกันกับตัวของเธอ กำลังคุกเข่าและร้องไห้

(+)

#KMI_TsunagiNoYoru
🌸 ค่ำคืนแห่งสายใย | ⚠️tw : suicidal thought

หลังจากหลับตาลง รู้ตัวอีกที..ก็มาโผล่กลางทางเดินแปลก ๆ ที่ไร้ผู้คนในยามวิกาลซะแล้ว

"เอ๋...."

ที่แบบนี้

นี่เรา คงจะโดนเจ้าพวกสิ่งลี้ลับเล่นเข้าอีกแล้วล่ะสิเนี่ย

(+)

#KMI_TsunagiNoYoru
🌸 คืนวันที่ 6 พฤศภาคม | เมื่อออกจากห้องในยามวิกาล

"เอ๋~ ทำไมอะ!"

พอแอบออกมาเดินเล่นตอนกลางดึก ก็เจอเข้ากับนักเรียนชายหญิงไร้หน้าบนทางเดินมาไล่กลับห้องซะงั้น!

"ถ้าไม่กลับจะมีเรื่องอันตรายเหรอ? ว่าแต่-พวกนายเป็นตัวอะไรน่ะ วิญญาณที่ไม่ไปสู่สุขติรึเปล่า✨🌷🌷"

ถือไฟฉายส่อง พูดคนเดียว

"เล่าให้ฟังหน่อยสิ! แล้วก็ ๆ เกี่ยวกับเรื่องลึกลับที่เกิดขึ้นที่นี่.."

#KMI_TsunagiNoYoru

ยูริโนะจังตื่นเต้นกับการเข้าค่ายกระชับมิตรมาก! แถมยังมาถึงโรงเรียนตั้งแต่หกโมงเช้าอีก แบกของมาเต็มกระเป๋าเป้เลยล่ะ

พอได้รู้ว่าอยู่กลุ่มพระจันทร์ก็ดีใจมาก สีของผ้าเหมือนกับกิ๊บข้าวห่อไข่ที่ติดประจำไม่มีผิดเลย!

"ฮี่ ๆ~ ใส่แบบนี้แล้วน่าร้ากกกจัง✨🌷"

ไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากนี้จะมีเรื่องใหญ่รออยู่...

"อ๊ะ..??"

ยิ้มค้างก้มลงมองมือตัวเองก่อนจะสะบัดหน้าเร็ว ๆ ไล่ภาพที่เห็น

"..."
"ไชโย๊!" ยกกระดาษชูขึ้นฟ้า "ฉันได้สมุดโน้ตต้องสาป!!"

"ว้า หัวไชเท้า ถ้าปลูกเจ้านี่ได้ก็ไม่ต้องไปซื้อที่ซุปเปอร์แล้ว ไชโย~"

รับเมล็ดพันธุ์กลับไปปลูกด้วยความดีใจ

"ขอบใจนะ!"

(แอบมาหย่อนเก็บ ๆ เรฟตัวละครของยูริโนะจังค่ะ!🙌🌷)

#KMI_Nekowadoko

ในระหว่างที่ออกมาเดินเล่นช่วงหัวค่ำ ก็บังเอิญเห็นสัญลักษณ์แปลก ๆ ที่ถูกทำทิ้งไว้บนกำแพงพอดี

อ๊ะ

ต่อให้มืดก็ยังพอเห็นล่ะ

ยูริโนะเดินเข้าไปก้ม ๆ มอง มือจับคางครุ่นคิด คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนกันนะ...

รอยมนุษย์ต่างดาว?

สัญลักษณ์ลัทธิปริศนา??

ป้ายประกาศ..

"!"

ตะโกนเสียงดัง "โกสุมิจังนี่นา !!!"

───✨⋆˙⟡ #KMI_commu

“คันซากิ ยูริโนะ เรียกว่ายูริโนะจังก็พอแล้วล่ะ! แล้วก็ นี่ ๆๆ ช่วยฟังทีสิ
ความสามารถพิเศษของฉันก็คือ… สกิลการทำข้าวห่อไข่ระดับเทพเจ้าล่ะ!”

"อะไรล่ะนั่น หน้าซีดใหญ่แล้ว! แค่อยากแกล้ง OOจัง เท่านั้นเอง~ (˵ •̀ᴗ•́˵) ฮี่ฮี่"

───𐙚⋆°｡⋆🌸

คันซากิ ยูริโนะ • 神崎 夕琳乃
ปี 2 | ชมรมคหกรรม | หาตัวจับยาก❓

doc • bit.ly/48q16gj
(โค/โรล/เวิ่น dm ได้เลย!)

(คนน่าร้ากมารับข้าวเร็ว🥺🥺🥺)

(เกิดความรู้สึกอยากวาดเต็มตัวขึ้นมากะทันหัน(??)! ดูนี่🙌)

(ยิ้มเรววว!!!🪄🪄 ข้าวมาแล้วววว)

(อันนี้น่ารักสุด ๆ อะ)