(ไม่บอกหรอกนะ 😈)

พอมาถึงทางแยกเขาก็หยุดมองเพื่อนตัวสูง

"นายเห็นผมเป็นเด็กประถมหรือไง"

ยูกิโตะพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางที่ตัวเองต้องไป

"เจอกันพรุ่งนี้"

เดี๋ยวจะยอมส่งsnsบอกเป็นพิธีก็แล้วกัน

"ไปละ"

พูดจบเขาก็เดินแยกจากอีกคนไปเลย

ยูกิโตะมายืนรอตามที่บอก เมื่อกี้ที่โดนลูบหัวแอบรู้สึกฉุนๆแฮะ จู่ๆก็มาบอกว่าเขาเด็กน้อยอย่างงั้นเหรอ!

ระหว่างรอเขาก็มองดูแสงสีไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งดึกดูคนยิ่งเยอะขึ้นยังไงก็ไม่รู้ แถมร้อนด้วย

"เห้อ..."

ถอนหายใจออกมาพร้อมกับรวบของที่ฝากถือไว้ในมือเดียวและใช้อีกมือยกขึ้นมาพัดเบาๆ

ถึงมันจะไม่ช่วยให้เย็นขึ้นก็เถอะ

อีกคนตอบตกลงเขาก็ตาวาว ยื่นมือไปรับของมาถือไว้ให้

"สตอเบอร์รี่เคลือบน้ำตาล..."

จะโดนหาว่าเด็กน้อยไหมนะ แต่เขาอยากกินนี่นา..

ระหว่างนั้นสายตาก็มองหาที่ๆจะไปยืนรออีกฝ่าย ก่อนจะชี้ไป

"ผม..ไปรอตรงนั้นนะ"

เป็นต้นไม้หลังร้านค้าร้านหนึ่งที่ต้องเดินแทรกตัวเพื่อออกไป

ว่าแล้วก็ไปรอเลยแล้วกัน