(2)

(3)

“ สมกับเป็นนายจริงๆเลยนะ ”
เขากล่าวพร้อมทำหน้าเหมือนแสดงออกว่าเบื่อ

ก่อนจะชะเง้อมองตุ๊กตาที่ดูตลกและแปลกของคุณ

“ หาได้จากที่นี่ไง ”

แล้วชี้ที่คุณ

“ ประหลาดโครต ”

” ควรจะดีใจมั้ยนะ หวานจนมดขึ้นเนี่ย~ ”
เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ ฮะๆ~ นั่นสินะ ถ้าเปียกคงจะแย่ ”
“ และแน่นอน ฉันจะไม่เถียงเรื่องที่เธอน่ารัก เพราะเธอน่ารักจริงๆ~ ”
“ มันเป็นข้อเท็จจริงที่เธอใส่แล้วยิ่งดูน่ารัก ”
เขายิ้มและยักไหล่ขึ้น

” ก็ถ้ามันไม่สำคัญฉันก็ไม่จำหรอกนะ~ “
” ส่วนงานเทศกาล..มันก็สนุกดีนะ “
” ขึ้นกับว่าเธอนิยามมันยังไง~ “

” แล้วสำหรับเธอล่ะ~? คนน่ารัก~ ^^ ”

เขามองด้วยสายตาแบบว่า อะไรฟะ

แล้วจึงหยุดมองคุณที่กำลังคุ้ยของต่างๆ

“ ถลุง? ”
“ จะเอาไปถลุงยังไงกันล่ะนั่น? ”

“ หวานจริงมั้ยนะ~ คนน่ารัก ~ ”
เขายักไหล่แสดงออกด้วยท่าทีสบายๆไม่ได้คิดอะไร

“ นานขนาดที่ฝนตกเลยงั้นหรอเนี่ย? ”
แน่นอนว่าในเวลานี้ไม่มีแม้แต่หยาดน้ำหรือละอองฝนใดๆ เขาเพียงพูดไปเรื่อยเท่านั้น

“ อืม~ ไปที่ไหนมากันนะ ”
“ ฉันก็สงสัยเหมือนกัน ”
เขายิ้มจนตาปิดพลางพยักหน้าเป็นการตอบรับคุณ แล้วจึงเดินไปนั่งข้างๆ

“ เจ๋งชะมัด แยกร่างซะด้วย ”
“ ฉันก็หวังว่า— โอ้ย -! ”
คำพูดเรื่อยเปื่อยที่พูดไปกันต้องชะงักลงเพราะถูกโยนตุ๊กตาใส่

แถมไม่รับมันจนตกพื้น
” อะไรเนี่ย? “

แล้วจึงหยิบมันขึ้นมา
” ไม่เหมือนเฟ้ย “
พร้อมกับโยนกลับไปใส่คุณ

“ แล้วนายจะเอาไปใช้ทำอะไรกับมันล่ะ? ”

“ ไม่รู้สิ มีเทศกาลก็ต้องเล่นสิ ”
เขายักไหล่และเมินสิ่งที่คุณยื่นมาให้กับตน ท่าทีแบบเดิมๆที่เป็นปกติอย่างทุกครั้ง

” เห็นว่าฉันมีคนอยู่ด้วยมั้ยล่ะ~ “

“ หืม..? ”
เขาหันซ้ายหัวขวาเพราะรู้สึกเหมือนมีใครเรียกเขา ก่อนสายตาจะสะดุดไปที่คนท่าทางคุ้นเคย

“ แล้วนายคิดว่าฉันจะมาทำอะไรที่นี่ล่ะ? “
เขาตอบคุณด้วยคำถาม ในขณะที่สายตามองคุณตั้งแต่บนจรดล่าง

“ แหม่~ ถ้าเห็นอะไรน่ารักๆไม่มีทางที่จะหยุดจ้องได้หรอกนะ~ ”
รอยยิ้มนั้นปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่มที่เข้ามาทักทายคุณ

” แล้ว..~ “
” สาวน้อยแบบเธอมาทำอะไรที่ตรงนี้กันล่ะ? “

เขายิ้มตอบรับคุณ ทว่ารอยยิ้มนั้นสั่นๆกระตุกๆเหมือนพยายามกลั้นขำ

ไม่รู้ว่าทำไม แต่การที่คุณใช้คำว่า น้องสาว ไปร่วมกับประโยคพูดแล้วมันทำให้รู้สึกจั๊กกะจี้แปลกๆ

’ อะแฮ่ม..- ‘

“ ใช่แล้วล่ะ~! แบบนั้นเลยๆ ”
” แต่ฉันว่า ถ้าเช่าไปหมดเลยจะใส่ไม่ทันทุกวันก่อนกลับนะ~ “
” เพราะงั้นน้องสาวลองเช่าไปสักชุดลองใส่ก่อนไม่กว่าหรอ~ ? “

” น้องสาวตรงนั้นก็คิดแบบนั้นใช่มั้ยล่ะ~ “
เขาหันไปคุยกับยายต่อ

ในขณะนั้นที่ตรงข้ามกับคุณมีชายหนุ่มที่คุณคุ้นเคยนั่งอยู่อีกฝั่ง — รอบตัวขแงดขาดต็มไปด้วยของที่ได้มาจากงานเช่นกัน..แต่เหมือนจะเป็นของไร้สาระเสียส่วนใหญ่

จนผ่านไปพักหนึ่ง

เขาลุกขึ้น และเริ่มเดินไปเดินมาเหมือนจะไม่หยุดอยู่เฉยๆแบบเช่นเคย

(ปักคนน่ารัก 🥺)

((แน่นอล ชมอีก))

(what)

ในขณะที่กำลังคิดว่าจะไปหาชุดอะไรดูสักหน่อย

ดันเจอคนหน้าตาคุ้นๆ แต่จำหน้าไม่ได้พยายามจะเหมาซื้อทั้งร้านซะงั้น

' ทำอะไรเนี่ย..? '
เขาคิดแบบนั้นก่อนจะนึกสนุกเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยซะหน่อย

" ร้านนี้เช่าได้ตามครั้งนะ น้องสาว "
" เช่าก็เหมือนกับการยืมนั่นแหละนะ~ "
เขาพูดในขณะที่ถือวิสาสะแปะไหล่ของคุณ

" ถ้าคะยั้นคะยอจะเหมาซื้อขนาดนั้น.. "
" คุณผู้หญิงจะลำบากใจเอาได้นะ~ "