“ขอบใจที่ช่วย หวังว่าคงไม่เจอกันอีก”

ตั้งใจพูดแบบนั้นเพราะถ้าเจอกันอีกคงโดนล้อเรื่องลืมแว่นแน่เลย เขาเป็นคนขี้อายน่ะ(..)

“ไปละ บาย ซูซุโนะ”

ไม่ได้ลืมชื่อแต่จงใจพูดผิด อุตส่าห์จะแยกย้ายแล้วยังกวนประสาทเธออีก(..) ก็แค่คิดว่ารีแอคชั่นเธอมันตลกดี

พูดจบก็แลบลิ้นใส่ด้วยหน้ามึนๆแล้วเดินจากไป สนุกจริงๆ

(จบที่ตงนี้ได้เลยนะคะ5554444555 กวนก่อนจากด้วย โคตรเอา665545)

“คิโนชิตะ โยรุ”

นายแว่นแดงเหรอ จะล้อเธอกลับก็คิดไม่ออก อีกฝ่ายดันเป็นก้อนชมพูเหมือนพี่สาวเขาเลยน่ะสิ

“ฉันตั้งใจเลือกสุดชีวิตเลย”

ตั้งใจเลือกอันไม่อร่อยน่ะ(..) แต่สำหรับคนสูงอายุคงชอบ…มั้ง

ระหว่างคิดเงินก็หยิบขนมสองสามชิ้นใส่ไปด้วย คงไม่มีผู้หญิงคนไหนเกลียดช็อกโกแลตหรอกมั้ง ? อย่างน้อยเธอก็ช่วยเขาไว้นี่นะ

คิดเงินเสร็จเดินมาหน้าร้านแล้วยื่นถุงให้เธอ

+

(655444555555 แต่ละคน ยอมกันมันยากนักรึไง🧍‍♂️

เห้ย คนเรามันก้ผิดพลาดกันได้ เธอก้อย่าพลาดแล้วกัน จะล้อทุกวันเลย👹)

ทำหน้างงเมื่ออีกคนชี้มาทางตัวเอง แต่ไม่แน่ใจเลยหันไปมองข้างหลัง..ก็ไม่เจออะไร

บนนั้น ? เลยลองเงยหน้ามองข้างบน แว่นเขาจะไปอยู่แถวข้างบนได้ไง บนต้นไม้เรอะ ไม่ใช่มั้ง ก่อนจะเอะใจเลยจับหัวตัวเองดู

”อ๊ะ..”

นิ่งไป 3 วิ ก่อนจะสวมแว่นแล้วกระแอมเบาๆ แก้มขึ้นสีจางๆ

”ขอบคุณครับ“

”จะเลี้ยงน้ำตอบแทนนะ อยากดื่มอะไรครับ“

ถึงจะแค่เรื่องเล็กน้อยก็ไม่อยากติดค้างใครน่ะ

ชะงักและหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงอีกคนบอก เขาจึงเอามือแตะบนหัวและพบแว่นจริงๆ(..) เจ้าตัวยืนนิ่งไป 3 วิ ก่อนจะสวมแว่นแล้วทำตัวปกติ

สีหน้าเรียบนิ่งไม่ไหวติง แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าแก้มขึ้นสีจางๆด้วยแหละ ท่าทางคงจะอายน่ะ

“ขอบคุณครับ..”

“อะแฮ่ม ผมจะเลี้ยงน้ำค่าเสียเวลานะ”

ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่อยากติดค้างใคร

“อยากดื่มอะไรเหรอครับ”

พอเห็นท่าทีมึนๆงงๆของอีกคนก็กระตุกยิ้มมุมปาก พยายามกลั้นขำสุดๆ แต่ฮึบไว้ด้วยสีหน้าขรึมเช่นเดิม ก่อนจะหยิบน้ำแอปเปิ้ลมาให้ด้วย ไม่รู้ว่าเขาชอบอะไรก็เลยสุ่มๆมา

ส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร และไม่ได้พูดอะไรต่อ คิดจะล้อกันรึไงหมอนี่ เขารู้ทันหรอก

“เอาอะไรอีกมั้ย จะไปคิดตังเเล้วนะ”

ให้โอกาสสุดท้าย ถ้าอะไรก็ได้อีกเขาจะสุ่มของแปลกๆไปแน่(…)

โยรุชะงักผงะถอยหลังเมื่อจู่ๆภาพตรงหน้าก็ชัดเจนและเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้อย่างแจ่มแจ้ง ก่อนจะรู้ตัวว่าลืมแว่นทั้งที่อยู่บนหัว(…)

เจ้าตัวกระแอมเล็กน้อยแก้เขินที่โชว์ด้านบ๊องๆให้คนอื่นเห็น แม้สีหน้าจะนิ่งเฉย แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าแก้มขึ้นสีจางๆนิดนึงแหละ !

“ขอบคุณที่ช่วยครับ..”

“ผมจะเลี้ยงน้ำตอบแทนเอง”

เพราะไม่อยากติดค้างใคร ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็เถอะ

“อยากดื่มอะไรล่ะ”

พออีกคนบอกอะไรก็ได้เขาก็พยักหน้า ก่อนจะเดินไปในร้านสะดวกซื้อ พร้อมกับส่งสัญญาณให้ตามมา

ระหว่างเดินก็คิด อะไรก็ได้ เหรอ เป็นคำที่ยุ่งยากสุดๆ ถ้าซื้อมาแล้วไม่ถูกใจจะทำไงล่ะเนี่ย แต่ถามว่าเขาแคร์ขนาดนั้นมั้ย ก็ไม่

มองหยิบน้ำเปล่าที่ราคาถูกที่สุดยื่นให้เด็กสาวข้างๆด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“น้ำเปล่ามั้ย?”

จงใจกวนประสาทแบบหน้าตาย ก็เธอบอกว่าอะไรก็ได้(…)

( ปิดก่อนนะคะกัวตอบไม่หมด5555455555555 ผปคเริ่มคุยกับเสาไฟฟ้าแล้วค่ะ🗿)

“ขอบคุณนะครับ”

รู้สึกดีใจขึ้นมาเล็กน้อยที่เขายอมช่วยด้วยอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะเดินวนหาแว่นตามจุดที่คิดว่ามันจะตก จนกระทั่งชนเข้ากับเสาไฟฟ้า โยรุผงะถอยพลางยกมือกุมไหล่

“อย่ายืนขวางทางสิครับ ผมยิ่งสายตาไม่ดีอยู่นะ”

ถอนหายใจ เหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่าไอ้ที่เขาชนมันไม่ใช่อีกฝ่าย แต่เป็นเสาไฟฟ้าต่างหาก(…)

“แต่คุณตัวแข็งมากเลยนะครับ“

”เป็นนักกีฬาเหรอ?“

เล่นเอาซะเจ็บใหล่เลย

(อะไรเนี่ยลูกพี่ มีมุมบ๊องกับเขาด้วยเหรอ)

แทบไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกอีกคนประชิดตัว เจ้าตัวผงะตกใจถอยหลังเล็กน้อย จู่ๆภาพก็ชัดขึ้นเห็นหน้าตาบ๊องๆของอีกคนได้อย่างชัดเจน

“ใกล้ไป..ครับ…”

พูดจบก็ใช้นิ้วชี้ดันหน้าผากอีกคนให้ถอยออกไปห่างๆ ก่อนจะกระแอมเล็กน้อย หน้าบึ้งตึงคิ้วขมวด แต่ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าแก้มขึ้นสีจางๆด้วยแหละ ! ?

“ขอบคุณ”

“อยากดื่มอะไรเหรอ ผมจะตอบแทนค่าเสียเวลาให้น่ะ”

แค่ไม่อยากติดค้างใครน่ะ

กระแอมอีกครั้งเมื่อถูกแซว คนเราก็มีผิดพลาดกันได้นี่นา ปกติเขาไม่ได้เป็นแบบนี้บ่อยหรอก มั้ง..

พออีกคนบอกแบบนั้นก็นิ่งไปราวๆ 3 วิได้ คิดวิเคราะห์ในหัว จริงจังสุดๆ ไม่ร้อนไม่ขม งั้นเลือกเอาเครื่องดื่มที่เซฟๆละกัน

“น้ำปล่ามั้ยครับ”

จงใจกวนประสาทน่ะอันนี้(…)

พูดจบก็เดินนำเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ พบางส่งสัญญาณให้ตามมา เขาหยุดอยู่หน้าตู้เย็น ก่อนจะหยิบน้ำเปล่าให้อีกคนจริงๆ(…)

ผงะถอยหลังเมื่อพบว่าคนตรงหน้าคือคนจริงๆ ก่อนจะกระแอมเล็กน้อย

“ผมกำลังหาแว่นนะครับ”

“แว่นสายตาสีแดง ถ้าเห็นมันตกแถวนี้ล่ะก็ช่วยบอกผมที”

เขากำมือขึ้นที่สายตา ทำท่าคล้ายแว่น

“แล้วผมจะเลี้ยงน้ำค่าเสียเวลาให้แน่นอนครับ”

พูดจบก็เดินหาแว่น แต่้พราะสายตาสั้นเลยกะระยะไม่ถูก เดินชนนู่นนี่ไปเรื่อย(…) ชาตินี้จะเจอแว่นมั้ย ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอยู่บนหัวตัวเอง

(มีรุปทำไมคะ2 อย่าให้มีครั้งที่ 3 !!!!!! บ๊องมากพวกเด่ก ตีกันอย่างกับเด่กประถมเบยพวกหนุ5544445555544444454554 บ๊องจริงๆ😤😤

โดยเฉพาะก้อนจิ๋วสีชมพูบ๊องสุด 😬)

“ไม่ได้ห่วงสักหน่อย เธอเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลย”

รีบปฏิเสธทันควัน เขาไม่ได้แอนตี้ความรักหรอกนะ แต่จู่ๆจะให้รับรักคนแปลกหน้ามันก็พิลึกเกินไปหน่อยมั้ง (??)

เพราะเธอไม่ได้พูดจาสุภาพแล้ว เขาก็เลยพูดจาเป็นกันเองบ้าง

“ไม่เห็นจะน่าอร่อย”

ยัดน้ำขิงใส่มือเธอ แล้วหยิบน้ำมะเขือเทศจากมืออีกคนไปวางไว้ที่ชั้นเหมือนเดิมแบบหน้าตาย(..)

“ฉันจะไปคิดเงินเเล้ว เลิกเล่นเป็นเด็กๆเถอะ”

คิก