"ใช่แล้วล่ะ"

พยักหน้าแล้วนึกไปด้วย

"ก็สนุกดีนะ เห็นเด็กพวกนั้นก็เหมือนกลับไปเห็นตัวเองตอนที่เรียนอยู่เลย"
"แต่ก็ทำให้รู้สึกแก่นิดหน่อยน่ะ ฮะฮะ"

"ครับ ในเวลาที่สำคัญแบบนี้" มองลงไปยังท้องป่องๆ นิดนึง "พึ่งพาคนอื่นมากๆ นะครับ"

เขายิ้มให้ ก่อนจะค่อยๆ ย่อลงไปเก็บของ
ถามไปด้วย

"อีกกี่เดือนเหรอครับ หรือว่าใกล้กว่านั้นแล้วกันนะ..."

(ภาพที่มีเสียง...)

(เก่งมากครับที่ไม่แพ้เสียงในหัว 😌)

(มื้อที่สุขที่สุด——-)

“ไม่เป็นไรหรอก แค่ดูจี้จังกินก็รู้สึกอร่อยตามแล้ว”

หัวเราะก่อนจะคีบไก่เทริยากิกินอีกคำ

“จริงสิ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าโรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้วล่ะ”

น่าจะเคยบอกว่าช่วงไปทำอาหารที่โรงเรียนอยู่ด้วย

(ได้เลย เดี๋ยวตอนจะเข้าร้านจะแวะเอาไปให้นะ /โอ๋น้องมาก---)

(มากินที่โรงเรียนสิจี้จัง เอาชุดนร.ในตู้มาใส่อีกหน)

(แบบนั้นคุณจะไม่โดนคดีกักขังห่วงเหี่ยวเหรอครับ คุณตร.ญ.ที่ใส่ชุดนักเรียน)

(จะให้ผมไปเป็นตู้เต่าบินอยู่ในคุกเลยเหรอครับ...)

(ผมมา---)

"เซนเซย์ เดี๋ยวก่อนครับ"

ดูเหมือนจะเป็นคนครัวที่เดินผ่านมาพอดี
เขารีบเดินเข้าไปเพื่อประคอง หยุดคุณครูจากการก้มเก็บของ

"เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กจะเจ็บเอา ให้ผมช่วยเก็บนะครับ?"

(ถ้าผมก่อคดีอะไรขึ้นมา คุณก็จะมากินได้ใช่มั๊ยครับ...)

(อาจจะเป็นข้าวจากบ้านคุณก้ได้นะครับ ผมว่าจะส่งไปขอโคแต่ยังไม่ได้ทำ--)

ชามตรงจ้ามก็ดูเป็นข้าวญี่ปุ่นท็อปไก่เทริยากิธรรมดา จี้จังที่รู้จักเทรุมาน๊านานคงจะรู้ว่าถ้าเขาทำเองมันจะดูดีกว่านี้มาก แต่ถ้าพูดถึงในระดับของร้านแล้วก็ดูพอใช้ได้ แต่คงจะไม่ชุ่มฉ่ำเหมือนแฮมเบิร์กที่เธอสั่งหรอกนะ

ยังไงก็ตามชายหนุ่มก็กินดูเอร็ดอร่อย ก่อนที่ตาเขาจะมองสบกับเธอ

?

"เอ...ชิมไก่สักหน่อยมั๊ย?" เอียงชามให้นิดส์ๆ

(555 เอาเป็นซอสมะเขือเทศได้ป่าว ไม่งั้นก็มีซอสปาปริก้า)

(มาซื้อได้เลย แต่ไม่ได้กินจริงๆ หรอกนะ 🤭)