สีฟ้า.. กวาดตามองเร็วๆ แล้วก็ไม่เห็นจะมีเลยสักคน!? orz

“แล้วก่อนหน้านี้ทำอะไรอยู่เหรอ” ในหัวเริ่มคิดว่าหรือจะต้องพาไปส่งที่สถานีตำรวจ(..) “ได้นัดกับโต้จังหรือเปล่าว่ากำลังจะไปที่ไหนกันต่อ“

ก่อนจะร้องอ๊ะ “จริงด้วยสิ– ได้ลองโทรหารึยังครับ”

“…” (о´∀`о) โต้จังหายไปไหนงั้นเหรอ...

มองคุณตาปริบ มองมือที่ยังจับเสื้อตัวเองอยู่ ก่อนจะหันซ้ายหันขวา

มีคนหน้าตาคล้ายเด็กคนนี้อยู่แถวนี้บ้างไหมหนอ
มองไปรอบๆ ระหว่างนั้นก็ถามคุณไปพลาง ”ไม่รู้สิครับ แล้วโต้จังใส่เสื้อสีอะไร..“

แอบสะดุ้งตอนโดนเรียกโต้จัง ??? ระ เรายังไม่มีลูกไม่ใช่เรอะ—

หันมามองแบบติดจะเลิ่กลั่ก(..) พอเห็นว่าคุณเรียกผิดคนถึงได้หัวเราะแหะๆ “ไม่ใช่โต้จังหรอกนะ.. หลงทางเหรอครับ” << เห็นเป็นเด็กหลงซะแล้ว

(เห็นคุณพ่อคุณแม่น้องมาฟูเป็นหมอด้วย อาจจะพ่อแม่รู้จักกันด้วยไหมคะ🥺 เวลาเจอคานาเอะจังก็จะโบกมือหยอยๆ ทักทายตลอด٩(๑❛ᴗ❛๑)۶ วันนี้ก็จะตั้งใจเซตลูกให้อย่างดีเลย!?)

(นี่มันสาวน้อยวอลเลย์สุดไฟแรง!? มาเล่นกันเถอะ٩(о´∀`о)و วันนี้ก็ฝากตัวด้วยเหมือนเคยนะ ฮิโรเสะจัง!)

(ยินดีเลยค่า🥺 หนุ่มนี่ยังเป็นลูกจ้างเขาอยู่ (เป็นพนักงาน ส่วนเจ้าของร้านเป็นซัพคาร์อีกคน—) พึ่งมาทำได้ราวๆ ครึ่งปี อาจจะเป็นคุณพนักงานร้านใกล้ๆ ที่เวลาผ่านหน้าร้านคุณทีไรก็แวะทักทายอยู่เรื่อยเลยก็ได้ค่ะ!? (о´∀`о) สวัสดีคร้าบ..)

(มีสิ!? แถมยังน่าจะมีแรงเยอะเลยล่ะเพราะว่าคงจะ..หิว...(..) /เนอะ เห็นด้วยอย่างยิ่ง! ผมเลี้ยงเอง٩( ᐛ )و)

(สองเซนเองเนี่ย)

(น่ารักมากเลยค่ะY______Y)

(ตีวอลเลย์เสร็จแล้วก็ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันเถอะ มิคามิจัง! (о´∀`о)/)