มาอิรุที่เพิ่งออกจากร้านสะดวกซื้อก็หันไปพบกับอีกฝ่ายพอดี เห็นเช่นนี้ จึงเดินเข้าไปหาแบบไม่ลังเล

” อำอะไออู่อ่ะอับ~? “ (ทำอะไรอยู่น่ะครับ)
เขาพูดพร้อมกับไอติมในปากด้วยรอยยิ้ม

เพราะคุ้นหน้าอีกฝ่าย เหมือนกับว่าเป็นเพื่อนบ้านในย่านมิโดริสักคนที่ผ่านหน้าผ่านตาบ่อยๆ จึงได้ถือโอกาสนี้ชวนคุย

“ อ๊ะ..นั่น…..เอาไว้กินเองหรอครับเนี่ย ”

หยิบไอติมออกแล้วจึงชี้ไปที่อาหารแมวทั้งหลายที่อีกฝ่ายถือ

“ น่าเสียดาย ผมไม่ได้ขัดสนจนต้องดิ้นรนไปแงะตู้หรอกนะ “ เขาหัวเราะลั่น ทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ขำ

“ แล้ว..ขอแบบนี้ตอนตกดึกทุกวันเลยรึไง “
รอฟ้าสว่างก็ได้แท้ๆ

“ ..ทั้งๆที่เย็นซะขนาดนี้.. ” ประโยคสุดท้ายเขาบ่นออกมาพึมพำเบาๆ

แม้อากาศจะไม่ได้เย็นมากอะไรขนาดนั้น แต่จมูกของตนกลับแดงจนอาจจะเห็นได้ชัด

( มันยากหรอ? )

“ ผมหรอ? ไม่มีทางหรอก ”
ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ตอนดัดเสียงเลียนแบบอีกฝ่ายจะโยนเหรียญไปแล้ว

“ ก็แค่เห็นใครไม่รู้อยู่ที่ศาลเจ้าตอนมืด นึกว่าจะเป็นโจรซะอีก อุหวา~ น่ากลัวว— “

ทำท่ากลัวแบบปลอมๆ ถึงอย่างก็ยังยิ้มอยู่ตลอดไม่เคยตก

…

“ ..ล้อเล่นน่า คิก ” บอกไว้เผื่อก่อนละกัน

(ไม่เป็นไรนะ มาอิรุคุง โอ๋ๆ😌🤲)

( ขออนุญาต + ค่ะ ! )

กริ๊ง.. แปะ แปะ

“ ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี ” เขาดัดเสียงหวานเลียนแบบให้เหมือนกับอีกฝ่าย

“ ขออะไรจำเจจังนะ~ จำเป็นต้องมาขอดึกดื่นขนาดนี้เลยรึไง? ”

เขายิ้มกริ่มส่ง ถึงจะกล่าวออกไปแบบนั้น แต่คงไม่ได้มีเจตนาทำให้รู้สึกไม่ดีอะไร

( อะไรล่ะนั่น? แล้วเธอคิดว่า..เธอจะสู้กับแมวดำได้รึเปล่าล่ะ? )

( แน่จริงก็เข้ามาสิ )

( ทุก..ประเภทเลยหรอ? จริงไหม? เธอโม้รึเปล่าเนี่ย? /สายตาไม่เชื่อ )

(( รักจารย์นะครับ ไอชิเตรุโย ))

( ขี้โกงนี่ )

( /พยายามนึกอย่างหนักว่าควรทำยังไงดี /สุดท้ายก็นึกไม่ออก )

( oO(อะไรของผู้หญิงคนนี้นะ) )

( จะแข่งจ้องตาหรอ ไม่ยอมหรอกนะ👁️👁️ )

( ไม่สิ? ยอมง่ายแบบนี้มันไม่สนุกนะ ไม่มีเรื่องที่ถนัดเลยรึไง )

( ทุกอย่าง )

( เก่งที่..ไม่เก่งอะไร? งี้นี่เอง.. อืม! ไม่เชื่อ ^^ บอกมานะ )

( ราชาปี1อย่างนายจะสู้ราชาปี2อย่างผมได้หรอ? คิก )

( นี่ พูดออกมาเดี๋ยวนี้นะ )