ท่าทางที่สบายเกินเหตุของอีกคนทำเขาไปไม่เป็นชั่วขณะ

"ผมซาซาเมะ เอย์เซย์" แต่ก็ต้องไม่ลืมที่จะแนะนำตัว เขาพูดด้วยร้อยยิ้มเต็มใบหน้าแล้วยืนมือไปหาอีกคนพร้อมมองตาเป็นประกาย

จับมือน่ะ...!

"ครับ...อ๋า ไม่เป็นอะไรครับเดี๋ยวผมเก็บเอง" รีบเข้าไปช่วยคนแปลกหน้าที่กำลังจะคุ้นเคย? หรือคุ้นเคยอยู่แล้วนะ?? เก็บของเข้าลังอย่างงกๆเงิ่นๆ

ตอนนี้ถ้าอีกฝ่ายมองมาใบหน้าเขาก็คงเต็มไปด้วย ??? แต่ก็รีบสาวเท้าเข้าห้องตามไปอย่างว่าง่ายก่อนจะมีใครสักคนเดินขึ้นมาหาตัวต้นเสียงน่ะนะ!!

(+)

"เอ่อ..คือ ห๊ะ?" ตอนเห็นประตูเปิดออกมาก็คิดว่าคงจะต้องโดนว่าเรื่องทำเสียงดังแน่ๆ แต่อีกฝ่ายดันมาอย่างเป็นมิตรยิ่งกว่ามิตรแถมยังทำเหมือนเรารู้จักกันอยู่แล้วอีก เลยได้แต่กระพริบตาปริบๆมองอย่างสงสัย

ก็ไอตอนดูเลขห้องเขาก็ดูมาแค่เลขห้องจริงๆ หรือว่าเรารู้จักกันอยู่แล้วงั้นหรอ...

(+)

หน้าไม่เคยเห็น ชื่อไม่เคยได้ยิน อะไรแบบนี้ก็ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้เหมือนกัน แต่จะยังไงก็ได้ขอให้เป็นคนใจดีทีเถอะ!!

เท้าหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 422 เมื่อเขาปล่อยมือข้างหนึ่งออกเพื่อล้วงหากุญแจห้อง เจ้ากล่องลังด้านบนสุดก็ดันไหลเทมาด้วยตามแรงพยุงที่หายไปเหมือนกัน...

ภาพที่เห็นเหมือนช้าลงไปชั่วขณะ เขายิ้มเจื่อนรับสภาพที่จะต้องเกิดตามมาแต่โดยดี

คิดได้แบบนั้นก็ยืดร่างกาย ตัดสินใจก้มตัวอุ้มเจ้ากล่องลังทั้งสองในขึ้นมาและก้าวขึ้นด้านบนทันที

อีกไม่กี่วันก็ใกล้จะเปิดเทอม เขาย้ายเข้ามาที่หอพักช้ากว่ากำหนดการที่วางเอาไว้อยู่หลายวัน ก็เลยค่อนข้างจะแน่ใจอยู่หลายส่วนว่าเพื่อนร่วมห้องของเขาจะต้องย้ายเข้ามาก่อนแล้วแน่ๆ

เขาเดินหอบไถมากับบันไดอยู่นานสองนาน ก็แบกสังขารพาตัวเองพร้อมกล่องลังอีกสองในขึ้นมาถึงชั้นสี่ได้ในที่สุด

"422..."

(+)

"เฮ้อ...รู้แบบนี้ทยอยขนขึ้นมาทีละกล่องดีกว่า" ถึงมันจะมีแค่สองกล่องก็เถอะ...

ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อนซาซาเมะที่เพิ่งมาถึงหอพักได้ไม่นานกำลังยืนกอดออกมองเจ้ากล่องลังใบใหญ่สองกล่องที่วางซ้อนกันอยู่หน้าบันได...

ชั้น 4 ก็แค่ชั้น 4!!

คิดได้แบบนั้นก็ยืดร่างกาย ตัดสินใจก้มตัวอุ้มเจ้ากล่องลังทั้งสองในขึ้นมาและก้าวขึ้นด้านบนทันที

(+)

ตู้ม!!

"เอ่อ..." แบบนี้มันแย่แหะ

สายตาเลิ่กลั่กเหมือนคนทำอะไรผิดมา มองสลับประตูห้องพักหมายเลข 422 กับสิ่งของที่กลิ้งหล่นไปมา จากความโกลาหนเล็กๆที่เขาสร้างมันขึ้นมาเองกับมือเมื่อครู่ก็ได้แต่ถอนหายใจ

ส่วนหนึ่งกระจัดกระจายอยู่ตรงนี้ อีกส่วนก็กลิ้งออกไปไกลไม่หยุด

เขาที่ทำได้แค่มองตาปริบๆตามมันไปจนกระทั่งชนเข้ากับกำแพงและหยุดเคลื่อนไหวลงก็ได้ถอนหายใจออกมาอีกรอบอย่างปลงๆ

(+)

"หากคุณเป็นดอกไม้— คุณจะเป็นดอกอะไร?"

ในสวนของเรา ดอกไม้แต่ละดอกมีเรื่องราวของมันเอง
บางดอกอ่อนโยน บางดอกร้อนแรง บางดอกซ่อนความรู้สึกไว้ลึกๆ

วันนี้ ชมรมจัดดอกไม้ขอชวนทุกคนมาร่วมกิจกรรม

"A Flower for Me – ดอกไม้นี้...เป็นฉัน"

แปะสติ๊กเกอร์ดอกไม้ที่คุณคิดว่า ‘คล้ายตัวเองที่สุด’
หรืออาจเป็นดอกไม้ที่คล้ายกับคนที่คุณไม่อาจละสายตาได้

shorturl.asia/HaFrW