#THK_EVENT02 #THK_โปรโมทชมรม #THK_ชมรมเขียนพู่กัน

ชมรมเขียนพู่กัน ขอเชิญชวนเหล่าคณะครูอาจารย์ บุคลากรและนักเรียนทุกท่าน เข้าร่วมกิจกรรมของชมรม

พบเข้ากับอะไรบางอย่าง…
- ชินดันสุ่มเหตุการณ์เขียนพู่กัน -
bit.ly/4cCU1v5

ข้อความเหล่านี้มีความหมายอย่างไร ?
- ชินดันสุ่มของรางวัล -
bit.ly/4lBUB00

[ ทางเลือกประกอบเนื้อเรื่อง
สามารถเลือกเล่นได้ตามอัธยาศัย ]

ได้ยินเช่นนั้นก็กระพริบตาปริบ แฟลชแบ็คย้อนไปตอนที่ตัวเขาเองเคยพูดเล่นแบบนั้นกับปีสามด้วยกัน

อ๋อ

“เห… ไม่เห็นเลยได้ยินเลย“ ยิ้ม

เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ทำท่าจะลาอีกฝ่าย แต่ก็หยุดชะงักกับมือรั้งและสิ่งที่รุ่นน้องพูดออกมา

ไฮ่‎◜◡◝??

“แต่ผมว่าถ้ามาชิโระคุงเขียนคนเดียว จะทำให้ชมรมเราดูโดดเด่นที่สุดนะครับ“
โควโซหัวเราะกลบเกลื่อน ตอนที่พูดเล่นไปแบบนั้น เขาคิดว่ามันคือไอเดียที่ตลกที่สุดด้วยซ้ำ

"ใจดีจังเลยน้า แต่อย่าเลยดีกว่า"
"เธอชอบทำตัวไม่น่าไว้ใจ ขืนเจอบัตรผมแล้วเอาไปทิ้งขึ้นมาทำไงล่ะ"
เจ้าตัวยิ้มตอบ ส่วนเหตุผลข้อสองคือสภาพนี้จะไปหาอะไรต่อได้

ทั้งผม เสื้อ กางเกง รองเท้าก็ชุ่มไปทั้งตัว ใช้ชีวิตทั้งวันในสภาพนี้คงชุ่ยเกินไปหน่อย

"ได้บัตรแล้วก็รีบๆไปเถอะครับ"

ว่าจบก็หันไปโบกมือบ้ายบายอย่างเป็นมิตรปลอมๆ แค่ขอได้จิกกัดอะไรนิดหน่อยก็พอใจ

"อือฮึ ถ้าเธอว่าอย่างนั้นน่ะนะ"

"...?"
โควโซมองท่าทางอีกคนอย่างสงสัยเล็กน้อย จนพอปรากฏของในมือเข้า เขาก็ยิ้มออกมาเช่นกัน

"เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องตอบแทนเลย ฟุยุคาวะซังนิสัยดีเกินไปแล้ว" หัวเราะเบาๆตาม

"อา ถ้างั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปจัดการธุระตัวเองต่อก่อน แล้วก็นี่ กับนี่ด้วย" รับบัตรนักเรียนมาจากมืออีกฝ่ายหนึ่ง และชี้ไปยังตาของตัวเอง แทน 'แว่นของเธอน่ะจิเสะคุง' สอง

(พาตัวเซมไปมา!)

เข้ามาในห้องชมรมเพื่อมาเอาของโดยไม่คาดคิดว่าจะเจอรุ่นน้องที่กำลัง... เขียนโชะโดที่หน้า?

"โปรโมทชมรมสินะเนี่ย ไอเดียดีจัง"

โควโซกล่าวทักรุ่นน้องสั้นๆด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับเดินไปหยิบอุปกรณ์ต่างๆที่ลืมไว้ที่นี่ตั้งแต่วันก่อน

"ผมมีสบู่อยู่ ถ้าอยากยืมใช้ล้างหน้าเมื่อไหร่ก็หยิบไปได้นะ"
ว่าจบก็วางสบู่เหลวขวดเล็กๆที่ ก็ลืมไว้ตั้งแต่วันก่อนเช่นกัน ไว้แถวมาชิโระคุง

(ร่ายเวทย์!)

(ฮึกฮึก มาชิโระคุงเท่สุดสุดTT)

ตอนแรกกะจะแกล้งคว้าบัตรไปไกลๆต่ออีก แต่โดนรู้ทัน😔

"ด้วยความยินดีครับ"

ยอมปล่อยบัตรในมือคืนอีกฝ่ายไปโดยดีก่อนจะเดินขึ้นบันไดสระน้ำไปยืนริมสระ แค่เห็นคนตรงหน้าตัวเปียกหัวจรดเท้าเหมือนกันก็มีความสุขพอแล้ว

"เธอทำผมเสียเวลานะ ไหนต้องไปหาชุดมาเปลี่ยนอีก"

เหลือบมองซ้ายขวาว่ามีใครจะร่วมเป็นสัขขีพยานในเหตุการณ์บ้านี่รึเปล่า มือก็บิดชายเสื้อให้น้ำออกไปบ้างสักนิดก็ยังดี นี่แหน่ะ

ถือวิสาสะเอานิ้วเคาะๆที่ขมับซ้ายนาย
"ฟุยุคาวะซัง ตาจะหลุดออกมาแล้วครับ" ยิ้ม

...

"อ๊ะ ใบนี้ๆ"

"ผมพอรู้จักเจ้าของ เดินสวนกันบ่อยๆน่ะ" ชี้ที่บัตรใบตรงกลาง เชิงว่าจะให้ตนนำไปคืนเจ้าตัวให้ไหม

(ไปแก้คำผิดนิดหน่อยมาค่ะ เอื่อก)

อีกฝ่ายกล่าวทักชื่อตนขึ้นมาก็โบกมือเบาๆทักทาย

"อื้มอื้ม แว่นด้วยสินะ ก็ว่าวันนี้หน้าตาแปลกไป"
"อันที่เป็นขาแว่นสีเหลืองใช่ไหม ถ้าเจอผมจะเอามาให้นะ"

ว่าจบก็เหลือบลงไปมองบัตรในมือจิเสะอีกรอบ เสียดายที่ตอนนี้เขาเองก็ไม่ค่อยว่างเท่าไหร่นัก

"....รู้ไหมเวลาของหาย ถ้ายิ่งเลิ่กลั่ก ของก็จะยิ่งวิ่งหนีไปเรื่อยๆนะ"

(+)

จู่ๆก็ได้ของฟรีมาสองชิ้น โควโซแฮปปี้

"เห ใจดีจริงๆท่านประธาน"

"ขอบคุณครับ ไว้ต่อเสร็จเมื่อไหร่ เจอกันคราวหน้าจะเอามาอวดเลย"
ว่าเสร็จก็เดินจากไป พูดแบบนั้นเพราะคงไม่น่าเสร็จภายในวันนี้หรอก

....
รึเปล่า (ใช่)

(ขออนุญาตเนียนคนรู้จักเพื่อนปีสามนะคะ! แว๊บมาบวกสั้นๆ👉👈)

พอเห็นคนคุ้นหน้าที่ดูแปลกไปไม่ใกล้ไม่ไกล ก็ยืนจ้องพิจารณาสักครู่ แล้วจึงตัดสินใจเดินเข้าไปทางด้านหลังอีกฝ่ายอย่างไม่ให้รู้ตัว

…

ชะโงกดูบัตรจำนวนมาก ว้าว

“อืม… เหมือนจะไม่มีทั้งของผมและของฟุรุคาวะซังนะ?“

ยิ้ม

เมื่อคว้าบัตรนร.ได้ก็ผุดขึ้นมาเหนือน้ำพยุงตัวให้ลอยไปหยุดหน้าอีกฝ่าย
“อืม..“
”งั้นก็จะว่างั้นก็ได้ เพราะผมเป็นคนซื่อสัตย์ยังไงล่ะ”
ว่าขึ้นพลางพิจารณาของในมือ สลับกับเหลือบมองคนตรงหน้า

“นั่นสิ ใครที่ไหนจะคุ้นเคยกับน้ำไปมากกว่าเธอได้“

”จริงไหม?”

ว่ายังไม่ทันขาดคำ มือข้างที่ว่างก็เอื้อมคว้าคอเสื้ออีกฝ่าย กระชากเต็มแรงให้ลงสระตามมา

ก็ให้มันตัวเปียกรับเปิดเทอมทั้งคู่เนี่ยแหละ

(แค่เห็นฟูยูกิคุงเขียนคนเดียวก็มากพอแล้วล่ะ ขอบคุณที่เสียสล- ทำเพื่อชมรมครับ◜ᴗ◝💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦)

(หมายถึง มาชิโระคุงจะเขียนหน้าตัวเองด้วยเช่นกันใช่ไหมครับ ◜ᴗ◝💦)

(เดี๋ยวเซมไปเขียนหน้าตัวเองเป็นการโปรโมทอีกแรงครับ)