เห็นอย่างนั้นก็วางของลงบนมือโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม

คุณได้เป็น

[ กระดุมเรืองแสงในที่มืด ]

ถ้ากระดุมสีขาวอันไหนหลุดก็ลองเย็บไปแทนได้นะ!!

เด็กดี? ในสายตาทางนั้นก็สะท้อนฉันเป็นแบบนั้นสิน้า

มองเข้าไปในนัยย์ตาอีกคนก่อนจะมาโฟกัสของที่พึ่งได้รับ

“เอ๊ะ อ๋า?!?!!!”

“ทามากิคุงใจดีจังเลยค่ะ!”

ส่งเสียงแปลกใจพร้อมกับเอสหน้าเข้าไปใกล้ ดวงตาแวววาวสะท้อนภาพคนให้

“วันนี้ทามากิคุงวิเศษมาเลยนะคะ ต้อนรับการเปิดเรียนที่น่าจดจำมาเลยล่ะค่ะ!”

หัวเราะออกมาเล็กๆ

“ฮุฮุ รอเห็นวันอื่นเลยค่ะ”

ยิ้มตาหยี

เมื่ออีกคนแบมือก็ยกยิ้มกว้างขึ้น แล้ววางของลงบนมือ

คุณได้เป็น

[ จี้ห้อยคอรูปผีเสื้อ ]

ไม่มีสายห้อย แถมปีกผีเสื้อทำไมมันแหว่งกันนะ? ดีไซน์หรือว่าถูกหักออกไป ลองดูใกล้ๆสิ

(ขอโทษที่ตอบช้านะคะ🧎‍♂️)

โยวอาเมะแหงนหน้ามองอีกคนแล้วมองเข้านัยย์ตา

เธอยิ้มเงียบอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจตอบ

“เซอไพรส์ล่ะค่ะ!”

ส่งยิ้มหวานกว้างจนตาหยี แสดงความขี้เล่น

เขย่ากำปั้นแล้วยื่นเข้าไปใกล้เพิ่มเชิงรอให้แบมือ

(มาเยยค่ะ! ขอโทษที่ตอบช้านะคะ😭😭)

พอเห็นอีกคนหันมาก็ส่งยิ้มตาปิดให้ทีนึงก่อนจะอยู่ยิ้มเงียบสักพัก รออีกคนทำอะไรสักอย่าง

กลายเป็นชนกำปั้นไปซะแล้ว

อื้ม!

โยวอาเมะจังเป็นฝ่ายแบมือแทน

สิ่งที่คุณเห็นเป็น

[ ริบบิ้นสีม่วงที่ผูกแล้ว ]

ถึงจะผูกบิดๆเบี้ยวๆแล้ว แต่ก็แก้ปมออกมาได้นะ!

ยิ้มเอียงคอให้เล็กๆ หลังจากถูกเรียก

เธอรับลูกอมมาด้วยสีหน้าแปลกใจ

“หวา- ให้จริงเหรอคะ?!”

“รุ่นพี่ฮารุมะช่างเป็นคนจิตใจดีจังเลยนะคะ ใจดีมากเลยค่ะ!”

เขยิบหน้าเข้าไปหาอีกคนเล็กน้อยขณะที่พูด ที่พูดตะกี้มาจากใจจริงนะคะ!

มองอีกคนตาปริบๆก่อนจะถอยหน้าออกมา

“ฉันน่ะจะเก็บลูกอมไว้อย่างดีเลยล่ะค่ะ จะกล้าทานของจากคนใจดีได้ไงคะ ต้องเก็บเป็นที่ระลึกค่ะ”

มุ่งมั่นมาก

(ขขขขอโทษที่ช้านะคะ😭😭🧎‍♂️🧎‍♂️🧎‍♂️🧎‍♂️ หึ่กฟืด ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ เค้าเคยเห็นริคุโตะผ่านๆแล้วเอ็นดูมาก😭🫳🏻)

โยวอาเมะเลือกไม่ออกเสียงตอบอะไร แต่กลับส่งยิ้มแป้นจนตาปิดแล้วพยักหน้าให้ทีนึง

ตัวก็จิ๋ว ว่าง่ายจัง เหมือนสิ่งนี้เลย

วางของลงบนมืออีกคน

คุณได้เป็น

[ ดินสอจิ๋วสุดน่ารัก ]

อย่างน้อยมันก็ใช้งานได้จริงนะ

(ยินดีมากค่ะ😭🫳🏻 ขอโทษที่ช้านะคะ)

“อื้ม! อื้ม!”

โยวอาเมะพยักหน้าหงึกๆเป็นคำตอบโดยไม่พูดอะไร ได้แต่รอจังหวะที่อีกคนยื่นมือมาถึงจะทำอะไรสักอย่าง

เธอวางของลงบนมืออีกคน

คุณได้เป็น

[ กลีบดอกไม้ 3 ใบ ]

ถือว่ามีค่ามั้ยนะ ?

(ไม่โอเคกับตัวเองที่เห็นช้ามากๆ😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 หึ่กฮื่อ น่ารักมาก..ก..ก😭😭🫳🏻🫳🏻🫳🏻🫳🏻🫳🏻💖💖💖 การกอดของสาวๆ น่ารักสุดๆ🧎‍♂️)

(ถ้าประธานล่ะก็ยังไม่มีเลย—แต่ดีใจที่เธอจะเป็นให้น้า!☁️🩵🤍)

โยวอาเมะจังยิ้มแป้นจนตาหยีให้เป็นการทักทายขณะโดนลูบหัว เธอยังไม่พูดอะไร ต่างจากทุกทีเล็กน้อย

เหมือนเธออยากจะให้โฟกัสของในมือเธอล่ะ

ยกกำปั้นขึ้นมาสูงขึ้นเล็กน้อย

แบมือหน่อยนะคะรุ่นพี่

(มาได้เลยค่ะ!!😭🫳🏻)

“หึ่ก—”

พักจากการหาบัตร มาก้มหน้าสูดหายใจเข้าเต็มแรงพร้อมกับเสื้อเช็ดน้ำตา คิดว่าน่าจะเป็นการให้ช่วยหยุดร้องให้ได้

เธอหันไปมองหน้าอีกคน แต่ไม่ได้รับผ้าเช็ดหน้า

“ผ้าเช็ดหน้าของทางนั้นแท้ๆ ฉันไม่คู่ควรจะใช้หรอกค่ะ รบกวนเกินไปอีกด้วยค่ะ”

อมแก้มแล้วสูดหายใจเข้าฮึ้บอีกครั้งเผื่อจะหยุดร้อง

“แต่ทางนั้นไม่กังวลเหรอคะ น่าอิจฉาจังค่ะ..”

แม้กลั้นน้ำตาไม่อยู่ฮึ้บสุดๆ

เห็นอีกคนออกเสียงมาขนาดนั้น โยวอาเมะจังก็ยิ้มกว้างพร้อมออกเสียงสดใส

”รุ่นพี่ฮิเมโกะคะ~“

”ฮุฮุ ยังคงงดงามเหมือนเคยเลยนะคะ“

เขยิบหน้าเข้าไปใกล้ขึ้นเล็กน้อย

”ดวงตาของรุ่นพี่น่ามองเหมือนเคยเลยล่ะค่ะ!“

”เหมือนจะเหมาะกับของชิ้นนี้ด้วยนะคะ!“

ว่าแล้วก็ชูกำปั้น รอให้แบมืออยู่ล่ะ!

“เอ๊?! เสียดายจังเลยค่ะ”

หางคิ้วตก ก้มหน้าลง ยู่ปากเหมือนน้อยใจ แต่เพียงแค่เสี้ยววิหลังอีกคนแนะนำตัวก็เงยหน้าขึ้นมาทันที

“ปี2 ห้อง H”
“เท็นโจว โยวอาเมะ”

“นั่นคือชื่อของฉันค่ะรุ่นพี่ฮารุมะ!”

ยกยิ้มหวานจ้องเข้าไปที่ดวงตาของอีกคน

โยวอาเมะมองจดจ่อไปที่สีหน้าอีกคนระหว่างที่ทานลูกอมอยู่

เธอยิ้มอย่างเคย

แต่ก่อนจะได้พูดอะไรก็เอียงคองุนงงมองไปทางกระเป๋าที่อีกคนล้วง

“อื้ม!”

เสียงในลำคอสดใสเปล่งออกมาเป็นการตอบรับ

“เรย์โตะคุงจะให้อะไรฉันเหรอคะ”

สองมือแบเตรียมรับของล่ะ

“เอ๊ะ?”

โยวอาเมะกระพริบตาปริบๆ ใบหน้างุนงง

“ไม่ใช่ว่าใบไม้ต้องมีหน้าตาแบบนี้อยู่แล้วเหรอคะ..”

“อ๊— คือ จู่ๆมันร่วงลงมาตรงหน้าน่ะค่ะ“

หางคิ้วตก หน้าผวาเล็กน้อย

มองมืออีกคนตาปริบๆ ก่อนเงยหน้ามาส่งยิ้มให้ แล้วก้มลงไปโฟกัสที่มือใหม่

เธอแบมือสองข้างรอรับของ โดยไม่พูดอะไรแล้วรอลุ้นตรงหน้าเอง

โยวอาเมะจังยิ้มแป้นโดยไม่พูดอะไร เหมือนจะแอบส่งยิ้มกดดันให้แบมืออยู่นะ?

รอจนกว่าอีกคนจะแบมือ

(น่ารักมากเลยค่ะ😭🧎‍♂️)