189/78 | อาจารย์สอนวิทยาศาสตร์
ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านแมลง (นักกีฏวิทยา)
ดอค : pin
#THK_commu
* คาร์เกี่ยวข้องกับแมง/แมลง และมีนิสัยเสีย
* ผปค.ตาไวแสง ทนแสงแฟลชไม่ได้
หยอกเสร็จก็หันไปรินเครื่องดื่มให้ตัวเองบ้างแล้วยกดื่มบ้าง ตาเหลือบมองอีกคนครู่หนึ่งเหมือนนึกอยากชวนคุยอะไรสักอย่าง
...
"ว่าไป"
"ไหนๆแล้ว"
"ถ้าว่าง— ไปหาซื้อของคู่กันมาใส่ด้วยกันไหมครับ"
หยอกเสร็จก็หันไปรินเครื่องดื่มให้ตัวเองบ้างแล้วยกดื่มบ้าง ตาเหลือบมองอีกคนครู่หนึ่งเหมือนนึกอยากชวนคุยอะไรสักอย่าง
...
"ว่าไป"
"ไหนๆแล้ว"
"ถ้าว่าง— ไปหาซื้อของคู่กันมาใส่ด้วยกันไหมครับ"
"แสดงความเป็นเจ้าของ"
"แล้วก็แสดงความรักแบบผู้ใหญ่นิดหน่อยเอง"
เกลี่ยแก้มตัวเองอยู่สักพักก็ขมวดคิ้วตอนอีกคนบอกจะกัดอีกข้าง
"ผมกลายเป็นอันปั*แมนพอดี"
เขาพูดถึงการ์ตูนฮีโร่หน้ากลมที่มีแก้มสีแดง ไม่อยากสภาพแบบนั้นหรอกนะ ก่อนจะเอียงคอครุ่นคิด
"แต่ถ้าหอมแก้ม"
"แสดงความเป็นเจ้าของ"
"แล้วก็แสดงความรักแบบผู้ใหญ่นิดหน่อยเอง"
เกลี่ยแก้มตัวเองอยู่สักพักก็ขมวดคิ้วตอนอีกคนบอกจะกัดอีกข้าง
"ผมกลายเป็นอันปั*แมนพอดี"
เขาพูดถึงการ์ตูนฮีโร่หน้ากลมที่มีแก้มสีแดง ไม่อยากสภาพแบบนั้นหรอกนะ ก่อนจะเอียงคอครุ่นคิด
"แต่ถ้าหอมแก้ม"
เขาก็ด้วย
ก่อนจะผละออกมาแล้วลูบรอยที่แก้มเบาๆ ชิโรคุโทะเป็นคนผิวซีด เพราะงั้นตอนคุณกัดลงมา แก้มเขาถึงได้ดูแดงสุดๆ
แต่แดงข้างเดียวก็ดูเป็นภาพที่ตลกดี
เขาก็ด้วย
ก่อนจะผละออกมาแล้วลูบรอยที่แก้มเบาๆ ชิโรคุโทะเป็นคนผิวซีด เพราะงั้นตอนคุณกัดลงมา แก้มเขาถึงได้ดูแดงสุดๆ
แต่แดงข้างเดียวก็ดูเป็นภาพที่ตลกดี
เขาขยับตัวไปใกล้
หากฝ่ายคุณสนุกสนานด้วยความคิดที่ไม่คำนึง ฝ่ายเขาก็คงต้องใช้ความสนุกสนานที่ผ่านการตรึกตรองมาอย่างดีเข้าสู้กระมัง
เพราะงั้นถึงได้ดึงมือคุณมาใกล้ปาก
กดสันจมูก ไล่เป็นจูบย้ำลงหนักอย่างกลั่นแกล้ง ก่อนจะอ้าปากขบเข้าที่ข้างมือ
"หึ—"
"อย่าให้หายล่ะครับ"
"ไว้หายเดี๋ยวมากัดใหม่"
ไม่ใช่แค่คุณหรอก
เขาขยับตัวไปใกล้
หากฝ่ายคุณสนุกสนานด้วยความคิดที่ไม่คำนึง ฝ่ายเขาก็คงต้องใช้ความสนุกสนานที่ผ่านการตรึกตรองมาอย่างดีเข้าสู้กระมัง
เพราะงั้นถึงได้ดึงมือคุณมาใกล้ปาก
กดสันจมูก ไล่เป็นจูบย้ำลงหนักอย่างกลั่นแกล้ง ก่อนจะอ้าปากขบเข้าที่ข้างมือ
"หึ—"
"อย่าให้หายล่ะครับ"
"ไว้หายเดี๋ยวมากัดใหม่"
ไม่ใช่แค่คุณหรอก
แค่ปล่อยให้ร่างกายตัวเองอยู่ในการควบคุมของอีกฝ่าย ตาสีดำไร้แววหลุบมองว่าอีกคนจะทำอะไร — จนความเจ็บแล่นเข้าที่แก้มตัวเอง
????
สมองถึงกับตัดขาดการประมวลไปชั่วขณะ มองคาดโทษให้คนที่ดูสนุกสนานกับการทิ้งรอยไว้
"ให้ตายสิ...จะโกหกว่าอะไรดีล่ะ"
"หรือบอกไปดีนะว่าโดนคนที่ชอบกัด" เขาว่าพลางรั้งมือคุณมาหาตัวแม้จะถอยไปแล้วก็ตาม
แค่ปล่อยให้ร่างกายตัวเองอยู่ในการควบคุมของอีกฝ่าย ตาสีดำไร้แววหลุบมองว่าอีกคนจะทำอะไร — จนความเจ็บแล่นเข้าที่แก้มตัวเอง
????
สมองถึงกับตัดขาดการประมวลไปชั่วขณะ มองคาดโทษให้คนที่ดูสนุกสนานกับการทิ้งรอยไว้
"ให้ตายสิ...จะโกหกว่าอะไรดีล่ะ"
"หรือบอกไปดีนะว่าโดนคนที่ชอบกัด" เขาว่าพลางรั้งมือคุณมาหาตัวแม้จะถอยไปแล้วก็ตาม
"ฮะฮะ ผมได้คำตอบที่ผมต้องการแล้วนี่นา ไม่มีคำถามแล้วล่ะครับ" เขาว่า ขยับไปรินเหล้าลงจอกบ้าง
"กลับกันมาคุยกันปกติดีกว่า หรือไม่ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามได้?"
"อยาก..ทำอะไรก็ทำได้เหมือนกัน"
เขาขมวดคิ้ว
สงสัยเพราะฤทธิ์เหล้าละมั้งเขาเลยคิดน้อยลง แต่ก็จบคำพูดไว้แค่นั้น
"ฮะฮะ ผมได้คำตอบที่ผมต้องการแล้วนี่นา ไม่มีคำถามแล้วล่ะครับ" เขาว่า ขยับไปรินเหล้าลงจอกบ้าง
"กลับกันมาคุยกันปกติดีกว่า หรือไม่ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามได้?"
"อยาก..ทำอะไรก็ทำได้เหมือนกัน"
เขาขมวดคิ้ว
สงสัยเพราะฤทธิ์เหล้าละมั้งเขาเลยคิดน้อยลง แต่ก็จบคำพูดไว้แค่นั้น
"งั้นจะโทรหาถ้าอยากเจอครับ คุณก็ด้วย ถ้าอยากเจอหน้าก็โทรหากันได้เสมอ ถ้าตอนนั้นผมไม่ได้ทำอะไรอยู่จะรีบไปหา"
ตอนฝันร้ายก็โทรไปหาได้
ตอนอยากเจอก็โทรหาได้
เขาขยับยิ้ม ถึงจะเป็นการมีความสัมพันธ์แบบนี้กับใครครั้งแรกแต่ก็ดัน รู้สึกดี กว่าที่คิดไว้ซะอีก
ก่อนเลิกคิ้วตอนคุณบอกว่าไม่แปลกใจนัก
ทางเขาเองก็คงไม่อยากรู้หรอกว่าคุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม
"งั้นจะโทรหาถ้าอยากเจอครับ คุณก็ด้วย ถ้าอยากเจอหน้าก็โทรหากันได้เสมอ ถ้าตอนนั้นผมไม่ได้ทำอะไรอยู่จะรีบไปหา"
ตอนฝันร้ายก็โทรไปหาได้
ตอนอยากเจอก็โทรหาได้
เขาขยับยิ้ม ถึงจะเป็นการมีความสัมพันธ์แบบนี้กับใครครั้งแรกแต่ก็ดัน รู้สึกดี กว่าที่คิดไว้ซะอีก
ก่อนเลิกคิ้วตอนคุณบอกว่าไม่แปลกใจนัก
ทางเขาเองก็คงไม่อยากรู้หรอกว่าคุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม
"ก็เลย โสดมาจนถึงอายุเท่านี้น่ะครับ"
"แถมถ้าให้พูดว่าโดนเกลียดหรือโดนชอบมากกว่า อย่างผมต้องอันแรกอยู่แล้วล่ะ"
ก็เลยไม่มีคนมาชอบ
แต่ถ้าคนเกลียดนี่นับไม่ถ้วน
แถมดูจะภูมิใจกับมันดีด้วย
"ก็เลย โสดมาจนถึงอายุเท่านี้น่ะครับ"
"แถมถ้าให้พูดว่าโดนเกลียดหรือโดนชอบมากกว่า อย่างผมต้องอันแรกอยู่แล้วล่ะ"
ก็เลยไม่มีคนมาชอบ
แต่ถ้าคนเกลียดนี่นับไม่ถ้วน
แถมดูจะภูมิใจกับมันดีด้วย
อาจจะทั้งหวงและห่วงในเวลาเดียวกัน อย่างน้อยตราบที่เขาเห็นคุณสบายดี เขาคงดีใจ
ชิโรคุโมะลูบคางครุ่นคิด นึกย้อนว่าตลอด40ปีนี่ไม่มีประสบการณ์เลยเหรอ เขาส่ายหัวคืนเป็นคำตอบ
"ก็เคยมีเด็กผู้หญิงมาชอบบ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ แถมตอนเด็กๆค่อนข้างหมกมุ่นกับแมลง...ชนิดไม่สนใจคนเลย"
อาจจะทั้งหวงและห่วงในเวลาเดียวกัน อย่างน้อยตราบที่เขาเห็นคุณสบายดี เขาคงดีใจ
ชิโรคุโมะลูบคางครุ่นคิด นึกย้อนว่าตลอด40ปีนี่ไม่มีประสบการณ์เลยเหรอ เขาส่ายหัวคืนเป็นคำตอบ
"ก็เคยมีเด็กผู้หญิงมาชอบบ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ แถมตอนเด็กๆค่อนข้างหมกมุ่นกับแมลง...ชนิดไม่สนใจคนเลย"
เขาพยักหน้ารับ ถือว่าอีกฝ่ายเห็นตรงกันแล้วเพราะงั้นจะไม่ถามอะไรมากความ หลังจากโดนเล่นหัวซะนานก็เลิกคิ้วตอนอีกคนจัดผมให้
"น่ารัก..เหรอครับ?"
คุณต่างหาก
หัวเราะเบาๆ
"ยอมก็ได้ครับ"
เขาสบมองตอนได้ยินคำพูดแสดงความยึดติดจากปากอีกคน ขยับยิ้มอย่างพึงพอใจและรับฟังมันอย่างดี
"ครับ"
"ผมไม่ไปไหนหรอก"
"จะอยู่ในสายตาคุณแบบนี้ล่ะ"
"คุณก็ด้วย"
เขาพยักหน้ารับ ถือว่าอีกฝ่ายเห็นตรงกันแล้วเพราะงั้นจะไม่ถามอะไรมากความ หลังจากโดนเล่นหัวซะนานก็เลิกคิ้วตอนอีกคนจัดผมให้
"น่ารัก..เหรอครับ?"
คุณต่างหาก
หัวเราะเบาๆ
"ยอมก็ได้ครับ"
เขาสบมองตอนได้ยินคำพูดแสดงความยึดติดจากปากอีกคน ขยับยิ้มอย่างพึงพอใจและรับฟังมันอย่างดี
"ครับ"
"ผมไม่ไปไหนหรอก"
"จะอยู่ในสายตาคุณแบบนี้ล่ะ"
"คุณก็ด้วย"
ได้ความแน่นอนมาแล้ว
สิ่งที่เขาเฝ้ารอจากคุณมากที่สุดน่ะ
"เพราะงั้นเป็นแบบนี้ไปก่อนก็ได้ครับ ไว้เรามาคบกันหลังจากนี้ก็ยังไม่สาย ยังไงผมก็เป็นของคุณอยู่แล้วนี่ครับ โควเซย์ซัง"
คบกันก็เหมือนตกลงใช้ชีวิตระยะยาวร่วมกัน โดยมีคำนิยามอย่างคนรักหรือแฟน
ตอนนี้ไว้ก่อนก็ได้นี่นา
เขาวาดยิ้มรับ
"โควเซย์ซัง คิดว่ายังไงล่ะครับ?"
ได้ความแน่นอนมาแล้ว
สิ่งที่เขาเฝ้ารอจากคุณมากที่สุดน่ะ
"เพราะงั้นเป็นแบบนี้ไปก่อนก็ได้ครับ ไว้เรามาคบกันหลังจากนี้ก็ยังไม่สาย ยังไงผมก็เป็นของคุณอยู่แล้วนี่ครับ โควเซย์ซัง"
คบกันก็เหมือนตกลงใช้ชีวิตระยะยาวร่วมกัน โดยมีคำนิยามอย่างคนรักหรือแฟน
ตอนนี้ไว้ก่อนก็ได้นี่นา
เขาวาดยิ้มรับ
"โควเซย์ซัง คิดว่ายังไงล่ะครับ?"
ไม่รู้เลย
มันไม่เหมือนที่เขามีความชอบต่อแมลง ความชอบที่มีต่อคุณมันมากกว่านั้นซะอีก
จนอีกคนหยุดลูบ
ดวงตาไร้แววนั่นมองดวงตาสีเดียวกัน ... ชิโรคุโมะมักชอบขยับลูกตาไปมาตอนต้องใช้ความคิดหนักๆเสมอ
"ถามว่าอยากไหม อยากสิครับ"
"ผมคงดีใจสุดๆเลยล่ะ"
ไม่รู้เลย
มันไม่เหมือนที่เขามีความชอบต่อแมลง ความชอบที่มีต่อคุณมันมากกว่านั้นซะอีก
จนอีกคนหยุดลูบ
ดวงตาไร้แววนั่นมองดวงตาสีเดียวกัน ... ชิโรคุโมะมักชอบขยับลูกตาไปมาตอนต้องใช้ความคิดหนักๆเสมอ
"ถามว่าอยากไหม อยากสิครับ"
"ผมคงดีใจสุดๆเลยล่ะ"
โมโหเต็มที่ได้ไม่กี่วิ
เขาเกลียดการโดนจับหัวหรือเล่นหัวพอควร แต่พอเป็นอีกคนคำว่าช่างมันเถอะ มันก็เด้งขึ้นมาในหัว
ถึงได้ปล่อยให้เล่นหัวต่อ เพราะเขาเองก็ชอบมันมากกว่าที่คิดไปแล้ว มนุษย์สีขาวถึงได้ขยับหาในท่าที่คุณจะเล่นหัวเขาได้ถนัดที่สุด
ผมเซ็ตมาดีๆเพื่อให้ดูดีต่อหน้าอีกคนแท้ๆ ยุ่งหมดแล้ว ยุ่งหมดแล้วครับ
แต่เอาเถอะ
— คุณไม่ใช่คนที่เขาถือสาว่าความอะไรได้นี่
โมโหเต็มที่ได้ไม่กี่วิ
เขาเกลียดการโดนจับหัวหรือเล่นหัวพอควร แต่พอเป็นอีกคนคำว่าช่างมันเถอะ มันก็เด้งขึ้นมาในหัว
ถึงได้ปล่อยให้เล่นหัวต่อ เพราะเขาเองก็ชอบมันมากกว่าที่คิดไปแล้ว มนุษย์สีขาวถึงได้ขยับหาในท่าที่คุณจะเล่นหัวเขาได้ถนัดที่สุด
ผมเซ็ตมาดีๆเพื่อให้ดูดีต่อหน้าอีกคนแท้ๆ ยุ่งหมดแล้ว ยุ่งหมดแล้วครับ
แต่เอาเถอะ
— คุณไม่ใช่คนที่เขาถือสาว่าความอะไรได้นี่
"ผมเองก็พึ่งเคยอยู่ในความสัมพันธ์นี้เหมือนกัน คงมีอะไรต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยล่ะครับ"
"ผมเองก็พึ่งเคยอยู่ในความสัมพันธ์นี้เหมือนกัน คงมีอะไรต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยล่ะครับ"
เขาก็นิ่งตาม
ดวงตาสีดำกะพริบเบาๆ ว่าไปเขาไม่เคยคบหาใครด้วยสิ แถมไม่ค่อยเสพเรื่องรักด้วย
"คงงั้นครับ"
"แต่ว่าถ้าไม่อยากนิยามว่าเป็นการคบแล้วขอเวลาอีกหน่อยก็ไม่ว่ากันครับ"
"เราอยู่ในฐานะคนชอบพอกันก่อนได้" เขาเอียงหน้าเข้ามือคุณ ซุกหาสักพักราวกับขบคิดคำนิยามก่อนจะเอียงหน้าหันมามอง
"ไว้พร้อมวันไหนค่อยขยับขึ้น แล้วไปอวดคนอื่นต่อว่าเป็นแฟนกันก็ได้ครับ"
เขาก็นิ่งตาม
ดวงตาสีดำกะพริบเบาๆ ว่าไปเขาไม่เคยคบหาใครด้วยสิ แถมไม่ค่อยเสพเรื่องรักด้วย
"คงงั้นครับ"
"แต่ว่าถ้าไม่อยากนิยามว่าเป็นการคบแล้วขอเวลาอีกหน่อยก็ไม่ว่ากันครับ"
"เราอยู่ในฐานะคนชอบพอกันก่อนได้" เขาเอียงหน้าเข้ามือคุณ ซุกหาสักพักราวกับขบคิดคำนิยามก่อนจะเอียงหน้าหันมามอง
"ไว้พร้อมวันไหนค่อยขยับขึ้น แล้วไปอวดคนอื่นต่อว่าเป็นแฟนกันก็ได้ครับ"
ที่หวานกว่าครั้งไหน
"อ่ะ..." เขายิ้มคืน แต่ด้วยสายตาที่ยังแฝงความวิกลปนเอ็นดู บางทีในหัวตอนนี้เขาอาจจะกำลังพล่ามคำว่าน่ารักรอบที่ร้อยอยู่ก็ได้
ได้ยินคำตกลงมันถึงวาดกว้างขึ้น
"ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น"
"และแน่นอน ผมก็จะเป็นของคุณคนเดียวเหมือนกันครับ"
เขาว่าคืน เอียงหัวรับสัทผัสที่มาสัมผัสกรอบหน้าตัวเอง บางจังหวะก็ไถไปมาอย่างเว้าวอนแล้วลอบยิ้ม
ที่หวานกว่าครั้งไหน
"อ่ะ..." เขายิ้มคืน แต่ด้วยสายตาที่ยังแฝงความวิกลปนเอ็นดู บางทีในหัวตอนนี้เขาอาจจะกำลังพล่ามคำว่าน่ารักรอบที่ร้อยอยู่ก็ได้
ได้ยินคำตกลงมันถึงวาดกว้างขึ้น
"ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น"
"และแน่นอน ผมก็จะเป็นของคุณคนเดียวเหมือนกันครับ"
เขาว่าคืน เอียงหัวรับสัทผัสที่มาสัมผัสกรอบหน้าตัวเอง บางจังหวะก็ไถไปมาอย่างเว้าวอนแล้วลอบยิ้ม
"อ่ะ"
"นับเป็นคำสารภาพรักก็ได้ครับ"
ยังไม่ลืมจะกวนประสาทอย่างทุกที
"อ่ะ"
"นับเป็นคำสารภาพรักก็ได้ครับ"
ยังไม่ลืมจะกวนประสาทอย่างทุกที
"และเช่นเดียวกัน แม้ความปรารถนาในการครอบครองผมไม่สูงเท่า แต่ผมคงอยากให้คุณเป็นของผมคนเดียวเหมือนกัน"
หนนี้เขาจับมือคุณ ที่เคยจับมือเขาแนบอก ลากมันมาแนบอกตัวเองบ้าง คุณรับรู้ มันเย็นชืดก็จริงแต่เต้นตุบตับ โครมคราวราวกำลังหวีดร้องฉลองชัย
"รับผิดชอบด้วยล่ะ"
"โควเซย์"
เขากรีดยิ้ม เอียงหัวมอง
"และเช่นเดียวกัน แม้ความปรารถนาในการครอบครองผมไม่สูงเท่า แต่ผมคงอยากให้คุณเป็นของผมคนเดียวเหมือนกัน"
หนนี้เขาจับมือคุณ ที่เคยจับมือเขาแนบอก ลากมันมาแนบอกตัวเองบ้าง คุณรับรู้ มันเย็นชืดก็จริงแต่เต้นตุบตับ โครมคราวราวกำลังหวีดร้องฉลองชัย
"รับผิดชอบด้วยล่ะ"
"โควเซย์"
เขากรีดยิ้ม เอียงหัวมอง
จากจับคางเป็นออกแรงบีบหน้าเบาๆ เขาจ้องลึกเข้าไปอย่างพิจารณา ราวกับจะกอบโกยความต้องการครอบครองที่มีให้หมดสิ้น
"น่ารัก"
เขาว่า ด้วยรอยยิ้มและแววตาฉาบความวิปริต
ก่อนจะผละออกแล้วขยับหน้าเข้าใกล้
"ผมตกลงครับ"
"ผมยินดีเป็นของคุณ"
จากจับคางเป็นออกแรงบีบหน้าเบาๆ เขาจ้องลึกเข้าไปอย่างพิจารณา ราวกับจะกอบโกยความต้องการครอบครองที่มีให้หมดสิ้น
"น่ารัก"
เขาว่า ด้วยรอยยิ้มและแววตาฉาบความวิปริต
ก่อนจะผละออกแล้วขยับหน้าเข้าใกล้
"ผมตกลงครับ"
"ผมยินดีเป็นของคุณ"
เขาได้ยิน เขารับรู้
ว่ามันกำลังเต้น
ไหนจะสายตาที่กำลังปรารถนาในตัวเขาแทบบ้านี่ก็ดี
น่าเอ็นดูชะมัด
"หืม เป็นของผมด้วยจะดีหรือครับ โควเซย์ซัง" เขาเอามืออีกข้างเกลี่ยผมอีกคนเบาๆอย่างถือวิสาสะแล้วดันคางขึ้นให้สบตาให้ชัดที่สุด
"คุณชอบทำผมตื่นเต้นอยู่เรื่อยเลย ยิ่งทำหน้าแบบนี้อีก แทบคลั่งเลยแหน่ะ"หากคุณสารภาพรักอย่างไร้สำนึก ชิโรคุโมะก็เป็นประเภทไร้ยางอาย
เขาได้ยิน เขารับรู้
ว่ามันกำลังเต้น
ไหนจะสายตาที่กำลังปรารถนาในตัวเขาแทบบ้านี่ก็ดี
น่าเอ็นดูชะมัด
"หืม เป็นของผมด้วยจะดีหรือครับ โควเซย์ซัง" เขาเอามืออีกข้างเกลี่ยผมอีกคนเบาๆอย่างถือวิสาสะแล้วดันคางขึ้นให้สบตาให้ชัดที่สุด
"คุณชอบทำผมตื่นเต้นอยู่เรื่อยเลย ยิ่งทำหน้าแบบนี้อีก แทบคลั่งเลยแหน่ะ"หากคุณสารภาพรักอย่างไร้สำนึก ชิโรคุโมะก็เป็นประเภทไร้ยางอาย
"ผมก็แปลกใจเหมือนกัน"
"เพราะคงมีแต่คุณที่กล้าทำกับผมแบบนี้ครับ" ทั้งเรื่องท่าทีหรือแม้แต่คำพูดที่คุณพึ่งปฏิเสธว่าไม่ใช่การสารภาพรักนั่น
ดวงตาสีดำกวาดตามองตามอีกคนที่ย้ายฝั่งมานั่งด้วย พยายามวางท่าทีสงบ จนอีกคนเอนตัวเข้าหา จวบจนจับมือเย็นชืดที่มีปราการ
"ผมก็แปลกใจเหมือนกัน"
"เพราะคงมีแต่คุณที่กล้าทำกับผมแบบนี้ครับ" ทั้งเรื่องท่าทีหรือแม้แต่คำพูดที่คุณพึ่งปฏิเสธว่าไม่ใช่การสารภาพรักนั่น
ดวงตาสีดำกวาดตามองตามอีกคนที่ย้ายฝั่งมานั่งด้วย พยายามวางท่าทีสงบ จนอีกคนเอนตัวเข้าหา จวบจนจับมือเย็นชืดที่มีปราการ
"ฮะฮะ แล้วหลบหน้าทำไมครับนั้น พึ่งทำทีเหมือนสารภาพรักกันแล้วหลบแบบนี้ได้ไง ขี้โกงนะครับ"
"ทำผมตื่นเต้นซะใจแทบจะกระโดดออกมาแล้ว — อ้า เด็กสมัยนี้"
เขาเอนตัวลงนิดหน่อย
"ประทับใจเป็นบ้า"
"พึ่งเคยมีคนพูดจาแบบนี้ด้วยเลยครับ"
"ฮะฮะ แล้วหลบหน้าทำไมครับนั้น พึ่งทำทีเหมือนสารภาพรักกันแล้วหลบแบบนี้ได้ไง ขี้โกงนะครับ"
"ทำผมตื่นเต้นซะใจแทบจะกระโดดออกมาแล้ว — อ้า เด็กสมัยนี้"
เขาเอนตัวลงนิดหน่อย
"ประทับใจเป็นบ้า"
"พึ่งเคยมีคนพูดจาแบบนี้ด้วยเลยครับ"
"แน่นอนว่าหนนี้ต่อให้คุณอยากได้อะไรในร่างนี่" เขาผละจากแก้วเหล้า สองมือแนบอกโดยที่ใบหน้ายังคารอยยิ้ม
มนุษย์สีขาวเอียงคอมอง
ตาสีดำไร้แวว , ฉาบด้วยความต้องการที่ต้องการตอบรับคำปรารถนาของคุณอย่างดี
เขาไม่สนว่าคุณจะหลบหน้าไปไหน หรือนึกสบถอะไรต่อ
"ผมให้คุณได้นะ"
"ถ้าคุณอยากได้น่ะ"
จะดวงตากลมโต
จะหัวใจเต้นตุบตับ
จะเส้นผมสีเงิน
"แน่นอนว่าหนนี้ต่อให้คุณอยากได้อะไรในร่างนี่" เขาผละจากแก้วเหล้า สองมือแนบอกโดยที่ใบหน้ายังคารอยยิ้ม
มนุษย์สีขาวเอียงคอมอง
ตาสีดำไร้แวว , ฉาบด้วยความต้องการที่ต้องการตอบรับคำปรารถนาของคุณอย่างดี
เขาไม่สนว่าคุณจะหลบหน้าไปไหน หรือนึกสบถอะไรต่อ
"ผมให้คุณได้นะ"
"ถ้าคุณอยากได้น่ะ"
จะดวงตากลมโต
จะหัวใจเต้นตุบตับ
จะเส้นผมสีเงิน
นั่นมากขนาดไหน
เขารับฟังสิ่งที่คุณเอ่ยออกมา ตั้งแต่ท่อนแรกจวบจนคำหยาบคายหลุดออกมา หน้ากากรอยยิ้มถูกพังลง มีเพียงรอยยิ้มอย่างจริงใจที่สุดจากชิโรคุโมะที่กรีดกว้างอย่างอารมณ์ดี
อา
ทำไงดีนะ ทำยังไงดีนะ
ตื่นเต้นจนแทบบ้า
ดีใจจนแทบคลั่ง
"ให้ตายสิ ผมล่ะชอบจริงๆเวลาคุณพูดความต้องการตัวเองออกมาอย่างจริงใจ ยิ่งกล่าวมันโดยไร้สามัญสำนึกนี่ ผมชอบสุดๆเลย"
"โควเซย์ซัง"
นั่นมากขนาดไหน
เขารับฟังสิ่งที่คุณเอ่ยออกมา ตั้งแต่ท่อนแรกจวบจนคำหยาบคายหลุดออกมา หน้ากากรอยยิ้มถูกพังลง มีเพียงรอยยิ้มอย่างจริงใจที่สุดจากชิโรคุโมะที่กรีดกว้างอย่างอารมณ์ดี
อา
ทำไงดีนะ ทำยังไงดีนะ
ตื่นเต้นจนแทบบ้า
ดีใจจนแทบคลั่ง
"ให้ตายสิ ผมล่ะชอบจริงๆเวลาคุณพูดความต้องการตัวเองออกมาอย่างจริงใจ ยิ่งกล่าวมันโดยไร้สามัญสำนึกนี่ ผมชอบสุดๆเลย"
"โควเซย์ซัง"
มิโซระ โควเซย์
คุณ , ที่ทำให้ปีศาจในตัวเขายิ้มเยาะขึ้นมา หัวเราะเริงร่าอย่างอารมณ์ดี และฉีกยิ้มอย่างวิปริตภายใต้ใบหน้าที่จะปรากฏเพียงยิ้มบางเบาเท่านั้น
เขามองคุณที่เบิกตากว้างอย่างพึงพอ
ตัวเขาก็กรีดยิ้มรับอย่างจำนน
ไม่ใช่จำนนเพราะรู้สึกเหมือนโดนบังคับเลย แต่เพราะเขาไม่อาจปฏิเสธตัวเองได้ว่าชอบท่าทีคุณที่ดู
มิโซระ โควเซย์
คุณ , ที่ทำให้ปีศาจในตัวเขายิ้มเยาะขึ้นมา หัวเราะเริงร่าอย่างอารมณ์ดี และฉีกยิ้มอย่างวิปริตภายใต้ใบหน้าที่จะปรากฏเพียงยิ้มบางเบาเท่านั้น
เขามองคุณที่เบิกตากว้างอย่างพึงพอ
ตัวเขาก็กรีดยิ้มรับอย่างจำนน
ไม่ใช่จำนนเพราะรู้สึกเหมือนโดนบังคับเลย แต่เพราะเขาไม่อาจปฏิเสธตัวเองได้ว่าชอบท่าทีคุณที่ดู