นายคงจะพอเดาได้ว่าคนแบบเขาไม่ได้ถูกกับอากาศร้อนเสียเท่าไหร่ ถ้านายไม่ได้มาลากเขาออกจากบ้านก็คงอยู่ติดบ้านเหมือนทุกครั้ง

แค่เหม่อมองบรรยากาศโดยรอบนี่ไปพลางระหว่างที่นั่งอยู่ด้านหลังของจักรยานคันสีแดงแล้วพูดคุยไปเรื่อยเปื่อย เรียบง่ายสุดๆ

..ถ้าหันไปมองอีกคนตอนนี้ต้องแสบตายิ่งกว่าเดิมแหง

“ งั้นจะตกปลาให้ได้เยอะๆเลย.. ”

ถึงน้ำเสียงจะดูไม่มีแรงเลยเถอะ ให้คุ้มกับที่นายอุส่าพามา

สายตาเหม่อมองออกไปยังทะเลที่อยู่ใกล้เคียงระหว่างที่อีกคนปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ

ฟังดูเป็นคำตอบที่ไม่ได้ตรงคำถามที่เขาถามไปเท่าไหร่ สุดท้ายก็เลยไม่ได้ตอบกลับอะไรประโยคแรก

" .. "
" ร้อน "

แดดแรงจริงๆนั่นแหละ ขนาดมีหมวกฟางที่นายให้มายังรู้สึกจะละลายเลย

" นายไม่ร้อนบ้างหรอ UU "

ออกจากบ้านในวันที่อากาศแบบนี้ มีแรงได้ไง น่ากลัวชะมัด ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังปล่อยให้นายหิ้วมาอยู่ดี

วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ดูเหมือนว่าเช้าวันนี้จะมีใครบางคนที่คุ้นหน้ามาหาที่บ้าน เดาได้ง่ายๆจากเสียงกริ่งรถจักรยานที่ดังขึ้น

เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกแสบคาพอๆกับแสงอาทิตย์ .... ไม่ชินเลย

รู้สึกตัวอีกทีตัวเองก็นั่งอยู่บนจักรยาน พร้อมกับหมวกฟางและเบ็ดตกปลาในมือไปแล้วสิ

...
" กำลังจะพาไปที่ไหนหรอเคนคุง UU "

ขึ้นจักรยานมาแล้วแท้ๆ พึ่งจะถาม ทำไมนะ

( พักอยู่ตลอดUU เคนคุงพักรึยัง เอาผ้าแปะนายคืนบ้าง ! 🙌)

(หงุง จุดเอาน้ำให้เน่จัง เอากำลังใจไปเยอะๆเลย🥺)

( จุดเอาขวดน้ำให้นาย เหยื่อยหน่อยนะเคนคุงUU )