เห็นอีกฝ่ายดูตอบรับโดยไม่ได้มีข้อแม้ก็โล่งใจ สำหรับตนนี้มันก็เริ่มดึกแล้ว

" หรอ ... "

คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบดังขึ้น เขาปล่อยให้บรรยากาศเงียบไปสักพัก สุดท้ายเรียวมือข้างซ้ายก็ยื่นบางอย่างให้

เป็นน้ำส้มที่ยังเย็นอยู่เหมือนจะพึ่งกดจากตู้ได้ไม่นาน นัยน์ตาหลุบไปทางอื่นอย่างไม่กล้าสบตา

" ผมกดผิดครับ ช่วยเอาไปทานหน่อยสิ "

กดผิดหรือตั้งใจเอามาให้ก็ไม่รู้ แต่สุดท้ายเขาก็อยากให้อีกฝ่ายอยู่ดี

ร่างที่กำลังจะเดินผ่านทางนี้ก็หยุดชะงักเมื่อสายตากมองไปเห็นใครที่อยู่ตรงสนามเบสบอล

' นี่ก็เลยเวลาชมรมแถมเริ่มมืดค่ำแล้ว ' ก็เป็นได้แค่ความสงสัยในใจก่อนที่ฝ่าเท้าจะเดินตรงไปสนามเบสบอล

รู้ตัวอีกทีเขาก็เดินมายืนไม่ใกล้ไม่ไกลกับอีกฝ่าย หากทักทายคงจะได้ยิน

" โยชิซึมิซัง "

" ดึกแล้วนะครับ "

น้ำเสียงไร้ความห่วงใยอย่างทุกที เหมือนจะไล่อีกฝ่ายให้กลับไปพักผ่อนเสียมากกว่า

( แจมตอนนี้ได้ไหมคะ🥺 )

( ฉันจะยอมแค่ตอนนี้ )

( ดีเลยครับดี เสียงเพราะมากครับ /เลือดไหลจากหู/ )

" ถ้าผมว่าง... อืม แต่คิวก็แน่นอยู่ "

สำหรับตนยังไงก็ดูชวนเหมือนกันอยู่ดี

พูดถึงเวลาว่างตอนนี้พอมีเรื่องชมรม คิวอะไรต่างๆก็แน่นเอี๊ยดไปหมด พึ่งจะพาตัวเองหลุดมาแตะโลกภายนอกได้ไม่นาน

" ไม่ตัดหนามออกล่ะ "

เสียงถอนหายใจดังขึ้นมา พร้อมกับคิ้วที่ลู่ลงไม่ได้แดสงสีหน้าถึงความเป็นห่วงแต่ดูผิดหวังซะมากกว่า

" แต่ยังไงมันก็เจ็บนิครับ "