" ชั้นก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น "

เด็กสาวพินิจคนตรงหน้าอีกครั้ง แสงที่สาดผ่านกระจกตู้ปลาตกกระทบทางเดินของผู้เยี่ยมชมอควาเรียมแห่งนี้ ทำให้ราวกับอยู่ในโลกใต้น้ำก็ไม่ปาน ทั้งเงาของปลาที่แหวกว่ายผ่านไป ก็อาจจะทำให้เข้าใจผิดได้

แต่ความรู้สึกของเธอมันไม่ได้บอกแบบนั้น

" อ๋า เธอคือรุ่นน้องคนนั้น "

" ชั้ยคุ้นๆว่าเหมือนจะเห็นเธอที่ชมรมพู่กันด้วยนี่ ใช่ไหม? "

ท่าทีของหญิงสาวแปลกหน้าที่มีต่อเธอ ไม่ได้ทำให้รู้สึกรู้สา เร็นกิรู้ว่านิสัยแปลกๆอย่างการจ้องมองคนอื่นตรงๆแบบนี้ก็เสี่ยงทำให้เข้าใจผิดเหมือนกัน

" เธอเห็นว่าชั้นยืนอยู่คนเดียว..."

" ใช่ไหมล่ะ? หรือไม่ใช่?"

ดวงตาของเธอโค้งรับกับรอยยิ้มจางๆราวหยอกล้อกับคำตอบ

" ถ้านับเธอด้วย ตรงนี้จะกลายเป็นสองรึเปล่า "

( ขออภัยที่ตอบช้านะคะ พอดีติดธุระหลายๆอย่าง )

ครู่นึงเธอคล้ายจะเห็นภาพแปลกประหลาดสะท้อนบนกระจกอควาเรียม เมื่อไล่สายตาตามไปจึงหยุดลงยังเด็กหนุ่มผมสีขาวผู้นี้

เร็นกินิ่ง เธอยังไม่แน่ใจว่าควรจะเอ่ยทักดีหรือไม่กับสิ่งตนเห็น เด็กสาวชี้นิ้วไปที่กระจกอควาเรียม ขณะที่สนทนา

" เงาสะท้อนกับปลา "

" จะว่าไปเราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า " เธอเอ่ยถามเพราะรู้สึกเหมือนเคยเห็นอีกฝ่ายที่ไหนมาก่อน

ถึงแม้จะเป็นการจ้องกันอย่างเปิดเผย แต่ในสายตาที่พุ่งตรงไปยังคุณนั้นไม่ได้มีแววความเกลียดชังหรือหาเรื่องแต่อย่างใด

เธอกระพริบตาสองสามทีราวหลุดจากภวังค์ เมื่อโดนอีกฝ่ายเอ่ยทัก

" ผมของเธอสวยดีจัง " น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยชมอย่างกระทันหัน

( เอาปืนใส่น้ำมนต์ฉีด...)

( ขอใช้ตัวช่วยหนุ่มปริศนาในการเขียนต่อไปได้ไหมคะ)

" ไม่มีเลย " เธอหลุบตาลงจ๋อยๆนิดหน่อยเมื่อไม่พบของตัวเอง พอได้ยินว่าอีกฝ่ายจะช่วยหา สีหน้าก็พลันสดใสขึ้นทันตา

" งั้นลองเสี่ยงดวงกันหน่อยไหม "

เด็กสาวยิ้ม พลางล้วงบางสิ่งออกจากกระเป๋า เร็นกิคว้ามือของโชมา แล้ววางสิ่งนั้นลงไป เธอกุมมืออีกฝ่ายไว้แล้วเขย่าเบาๆ ก่อนจะเปิดออก

" 18 " สิ่งที่อยู่ในมือโชคือลูกเต๋า20หน้านั่นเอง

" พวกเราลองไปหาที่สระว่ายน้ำกันเถอะ "

เธอขมวดคิ้วน้อยๆ เมื่อเห็นรอยเปื้อนสีดำบนบัตร แม้จะใช้ปลายนิ้วโป้งถูเบาๆก็ไม่เห็นจะมีอะไรติดนิ้ว

...อ่า โดนเล่นซะแล้ว

เสียงทักของโชดึงความสนใจให้เด็กสาวเงยหน้ามองอีกฝ่าย ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ แทนคำตอบ

เธอส่งคืนบัตรนักเรียนให้กับเจ้าของ

" ถึงแว่นของฟูอิจิคุงจะหาย แต่ก็เจอบัตรนักเรียนเร็วกว่าที่คิดนะ "

" ยินดีด้วย "

( สรุปยกไม่ขึ้น55555 ไซส์ต่างกันมากไป )

เร็นกิปล่อยมืออีกฝ่าย ก่อนเดินไปเปิดกระเป๋าใบนั้น เธอค้นอยู่ครู่นึงก็พบกล่องแว่นที่ว่า แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่าคือเธอพบบัตรนักเรียนอีกสองสามใบในนั้นด้วย

?

...อีเวนท์ล่าบัตรนี่มันน่าพิศวงทุกครั้งจริงๆ

" อ่ะ ของเธอ " เมื่อยื่นกล่องแว่นให้โชได้สำเร็จ จึงคลี่บัตรนักเรียนที่เจอเพื่อตรวจสอบว่ามีของเธอหรือของคนรู้จักในนี้ไหม

?

เร็นกิเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับความว่าง่ายของอีกคน ก่อนจะขำออกมาเบาๆอย่างเอ็นดู

โชคงสัมผัสได้ว่าฝ่ามือและปลายนิ้วของเด็กสาวคนนี้ออกจะด้านเล็กน้อยตามประสาคนเล่นกีฬา เธอหงายมือกุมอีกคนไว้หลวมๆ ขณะที่เดินข้างๆเพื่อไปยันจุดหมายด้วยกัน

" ลืมแนะนำตัวไปเลย "

" ชั้นคามิยะ เร็นกิ จากห้อง 2-G "

" เธอล่ะ? "

( ฮือออ ขอเนียนลองทุ่มพี่หมี )

" อ่า...เอาเป็นว่าถ้าเจอจะเก็บไว้ให้นะ "

เธอพยักหน้ารับข้อมูลที่ได้รับมา
แม้จะเล็กน้อยก็ยังดีที่พอรู้ลักษณะของแว่นที่หาย

ต่อไปนี้เวลาเดินไปไหนมาไหน ไม่แคล้วสายตาของเร็นกิก็คงมองหาแว่นตาอันนั้นไปเรื่อยๆแน่

" ได้สิ เด็ก 2-M นี่เอง "

ขณะที่จะพูดต่อก็ชะงักครู่นึงเพราะกำลังคิดว่า จะพาอีกฝ่ายไปอย่างไรดีไม่ให้หลงกันในช่วงคนชุลมุน
ต้องพยุงไหมนะ? หรือจับแขน?

" ขอมือหน่อยสิ "

" ลำบากกว่าบัตรหายอีกนะนั่น "

เธอจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้าครู่นึง ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆบริเวณ

" ทรงแว่นเป็นแบบไหนล่ะ "

ในการหาบัตรนักเรียนเจ้าปัญหา นอกจากดวงแล้ว สายตาเองก็เป็นสิ่งจำเป็นไม่แพ้กัน

" ไม่น่าจะหายไปไหนไกลหรอก "