เธอกอดอกแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย มองคนตรงหน้าที่หัวเราะเยาะเธอ
จมูกเล็กๆเชิดขึ้น รอจนมีโอกาสค่อยถามกลับ

"แต่ตอนนี้ก็ไม่แน่...งั้นเหรอ?"
แสยะยิ้มเผยฟันเขี้ยวแหลม

"แปลว่าฉันก็ทายถูกครึ่งนึงไม่ใช่รึไง"
ปรายตามองมือที่ยื่นมา

เหมือนแมวที่กำลังหยอกล้อกับเหยื่อ
เธอยื่นมือไปหา จะวางหรือไม่วางคงขึ้นอยู่กับคำตอบที่ได้

"จุนซุย นายจีบฉันอยู่ใช่ไหม?"
คำถามง่าย ๆ แค่ใช่หรือไม่

เอียงคอเล็กน้อยก่อนถาม
"อะไร นี่นายกลัวหลงรึไง?"
ลืมท้วงเรื่องที่โดนเรียกว่าเนโกะจังด้วย-

แถมไม่รอให้อีกฝ่ายตอบด้วยซ้ำ เธอยักไหล่เบาๆ
"ก็ได้ ถ้าฉันทายผิด ฉันจะเดินจับมือนายไปด้วยกันทั้งงานเลย"

"แต่ถ้าฉันทายถูก นายต้องเลี้ยงฉันทุกซุ้มในงานเลย!"
อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนจากซุ้มยิงปืนซุ้มเดียวเป็นทุกซุ้มในงาน
ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธด้วย

"ฉันขอทายว่า-"
ชี้หน้า 🫵
"นายมาจีบสาว!"

ส่งเสียง หึ! ออกจมูก
ดูขัดใจเล็กน้อยที่โดนเดาของตัวเองได้ง่ายๆ

แล้วค่อยแยกเขี้ยวทำท่าจะกัดใส่นิ้วที่ยื่นมาจิ้มแก้ม
ก่อนจะเอามือปัดนิ้วนายออกไปเหมือนแมวที่ตบอุ้งใส่ของเล่น

และแทนที่จะทาย เธอกลับยิ้มพร้อมเอ่ยถาม
"ทายถูกแล้วฉันจะได้อะไร?"

มือที่พึ่งปัดมือคุณก่อนหน้า ชี้ไปทางซุ้มเกมยิงปืน
"ถ้าฉันทายถูก นายต้องเลี้ยงฉัน ตกลงมั้ยล่ะ?"

"ไม่ได้ชมย่ะ!"
ถอยหลังไปครึ่งก้าวตอนอีกฝ่ายโน้มตัวลงมา
พร้อมยกกำปั้นขึ้นขู่ ทำท่าเหมือนจะทุบใส่สักตุ้บ

"ไม่บอก"
แลบลิ้นใส่ไปทีนึง ก่อนจะเผลอเหลือบมองไปทางซุ้มเกม
ดูยังไงก็มาล่าของรางวัลจากซุ้มเกมชัดๆ...
"อยากรู้ของคนอื่นก็บอกของตัวเองมาก่อนสิ"

"...แล้วก็ไม่ใช่แมวสักหน่อย!"
กำปั้นทุบใส่ต้นแขนจุนซุย แบบที่ยังยั้งมือเอาไว้อยู่

งานเทศกาล ขนม ของกินและซุ้มเกม ส่วนผสมที่สมบูรณ์แบบ

แน่นอนว่าผีพนันอย่างเธอไม่มีทางพลาด ต่อให้เพื่อนไม่ว่างเธอก็ยอมมาเดินเบียดเสียดในงานคนเดียว

ดวงตาคู่โตสะท้อนแสงไฟตามซุ้มเป็นประกาย รอยยิ้มซุกซนประดับใบหน้า ราวกับวางแผนว่าจะทำยังไงให้แวะครบทุกซุ้ม

จนกระทั่งหันไปตามเสียงทักแล้วเจอกับนาย...

"...นี่นายเป็นนักล่ารอยยิ้มรึไง?"
รอยยิ้มบนหน้าหล่นหายไปแล้ว-