(แหะๆๆ👉👈)

"หืม? อ่านใจ?"

เขาขำเบาๆให้กับคำหยอกของคนที่เพิ่งจะรับขวดน้ำไปด้วยหน้าระรื่น

"ดูจากเหงื่อก็รู้แล้วครับ มันยากหรอ"

ถึงจะพูดอย่างงั้น แต่สภาพตอนนี้เขาก็ไม่ได้ดูดีกว่ากันเท่าไหร่นัก คิดได้อย่างงั้นก็เลยถือวิสาสะทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ

"ผมฮายาตะครับ"

แนะนำตัวแบบบังคับผูกมิตร เรียบร้อยพร้อมคลี่ยิ้มอ่อนๆแบบที่ทำประจำ

"ไปทำอะไรมาหรอครับถึงได้ดูเหนื่อยแบบนี้?"

(เย่ๆ เชิญรับน้ำคับบ)

"เอาอย่างงั้นก็ดีครับ ชิโยะคุงนำไปเลยแล้วกัน ผมกินอะไรก็ได้ ยังไม่หิวเท่าไหร่"

เดินทอดน่องตามอีกคนไปอย่างไม่รีบร้อน ชายตามองร้านรวงในงานไปด้วย ถึงจะดูมีความพยายามจัดให้เป็นเทศกาลอยู่บ้างแต่ยังไงงานในโรงเรียนก็ไม่มีทางสู้งานข้างนอกในเมืองได้อยู่แล้ว สายตาเขากลับมาหยุดที่คนข้างๆ

"แล้วก็ อย่าเดินห่อไหล่สิครับ ทำแบบนี้แล้วดูตัวเล็กกว่าผมอีก อุตส่าห์แต่งตัวทั้งที"

"ตอนนั้นผมถึงได้บอกไงว่าให้หาอะไรรองท้องไว้ก่อน มันใช้เวลาแต่งนานน่ะ ก็ไม่เชื่อกัน“

รอยยิ้มยังคงไม่จางหายไปต่อให้กำลังพูดประโยคที่ฟังดูเหมือนซ้ำเติม แต่เขาก็ใช้น้ำเสียงสบายๆ คงเป็นเพราะวันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ

"หิวขนาดนั้นเลยหรอครับ?"

เขาเอียงหน้าหัวเราะน้อยๆ มองมือที่จับชายเสื้อกับท่าทางที่ดูหงอลงไปกว่าปกตินั่น

+

"คนเริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว แต่พวกเราก็ยังนับว่ามากันเร็วอยู่เนอะครับ"

เขากวาดตามองไปรอบๆลานกิจกรรม ก่อนจะหันมามองคนข้างๆที่โดนเขาจับแต่งตัวเป็นตุ๊กตาแบบหัวจรดเท้า

"ผมเพิ่งเคยแต่งให้คนอื่นครั้งแรก ถ้าเดินๆไปแล้วมีตรงไหนหลวมก็บอกนะ เดี๋ยวผมแก้ให้"

ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของชิโยะที่ยับยู่ยี่ขัดหูขัดตาจนน่าหงุดหงิดมาตั้งแต่เมื่อกี้ขึ้นมาจัดแจงให้เข้าที่

"ไปไหนกันก่อนดีครับ"

"คนเริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว แต่พวกเราก็ยังนับว่ามากันเร็วอยู่เนอะครับ"

เขากวาดตามองไปรอบๆลานกิจกรรม ก่อนจะหันมามองคนข้างๆที่โดนเขาจับแต่งตัวเป็นตุ๊กตาแบบหัวจรดเท้า

"ผมเพิ่งเคยแต่งให้คนอื่นครั้งแรก ถ้าเดินๆไปแล้วมีตรงไหนหลวมก็บอกนะ เดี๋ยวผมแก้ให้"

ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของชิโยะที่ยับยู่ยี่ขัดหูขัดตาจนน่าหงุดหงิดมาตั้งแต่เมื่อกี้ขึ้นมาจัดแจงให้เข้าที่

"ไปไหนกันก่อนดีครับ"

(ขอบคุณครับ แต่แก้สมการต่อไปเหอะครับคุณอ่ะ✌️)