ถึงเธอจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ
แต่ก็นะ ทุกอย่างมันบ่งบอกไปทางเดียวกันทั้งนั้น

ตามน้ำไปสักหน่อยคงไม่เสียหายแหละน่า—

"งั้นหรอกเหรอ... เป็นคนช่างคิดนะเนี่ย"

เอานิ้วข้างนึงมาแตะคาง ยู่ปากนิดนึงราวกัใช้ความคิด

"ว่าแต่ใช้สมองเยอะแบบเนี้ย ระวังมันล้าแล้วไปน็อคในห้องเรียนเอาน้า"

จะเรียกว่าให้คำแนะนำหรือแหย่เพิ่มก็ไม่รู้ แต่พูดออกไปแล้ว

(เรียกแล้วล่ะ เข้าแอดมิทไปแล้ว🏥)

"เอ... ก็นานอยู่นะ ฮะๆ"
"ยืนนิ่งนานจนเหมือนถอนวิญญาณออกจากร่างไปเลยล่ะ"

มาริขยับมาคุยด้านข้างให้คุยได้อย่างสะดวก แต่พอดูหน้าอีกฝ่ายดี ๆ ก็ถึงได้เห็นสภาพหน้าชัด ๆ

อื้ม แบบนี้น่ะ อดนอนชัวร์

"อ๋า... ถึงว่า—" เสียงพึมบำเบา ๆ ลอดออกมา

"ขอโทษที่ทักแบบนี้น้า แต่เธอได้นอนบ้างมั้ยเนี่ย..."

(ไม่อึ้งได้ไงคะ 1ในผู้บาดเจ็บคือชิตะคุงเลยนะ😔 (<<<<ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำอยู่ห้องเดียวกัน))

ในจังหวะที่จะเดินผ่านหน้ากระดานไป ก็สะดุดตาเข้ากับใครสักคนที่ยืนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น

ด้วยความที่ไม่รีบ ก็เลยหยุดดูอย่างนั้น
ยืนสังเกตการณ์ได้สักพัก ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด

อืม
นิ่งเลยล่ะ ไม่ไหวติงเลยสักนิด

ช่วยไม่ได้แหละน้า มีแต่ต้องทักแล้วล่ะ

"นี่ ไหวมั้ยเนี่ย~"

มือหนึ่งวางบนไหล่อีกฝ่ายจากด้านหลัง พลางเปล่งเสียงเชิงขี้เล่นออกมา

"ยืนเหม่อแบบนี้เดี๋ยวจะพลาดมื้อกลางวันเอาน้า"

(ก็เสียหายพอๆกันนะ💥💥)

(ปักไว้ก่อนนะคะ)