“ อ๋อ ของฉันไปทางนี้ค่ะ ”

ว่าแล้วก็ชี้ไปคนละทาง แต่เพราะบ้านอยู่ไม่ไกลเลยไม่ใช่ปัญหา

“ งั้นก็กลับบ้านดีๆนะคะ ”

“ ไม่มีค่ะ กำลังจะกลับแล้ว ”

หล่อนส่ายหน้าเสริมไป สายตามองเจ้าหมาที่เห็นอีกฝ่ายเล่ยด้วยก็เริ่มออกลายเอาตัวไปถูแข้งขาออดอ้อนซะแล้ว

“ หวังว่าจะไม่ได้รบกวนนะคะ คุณจะไปไหนต่อรึเปล่า? ”

อีกฝ่ายว่าแบบนั้นเธอก็โล่งใจ มองเจ้าหมาและอีกฝ่ายที่ตอนนี้ก้มลงเล่นกับทึทึจิเรียบร้อย

‘ โฮ่ง ’

เสียงเห่านุ่มๆ ของสึสึจิดังขึ้นพร้อมกับหางที่ส่ายไปมาใหญ่เมื่อมีคนเล่นด้วย คงเพราะถูกสนใจเลยชอบมากๆ

“ เล็กน้อยค่ะ ”

เธอส่งยิ้มบางๆ ให้อีกครั้งก่อนจะละสายตาไปกาดตาหาขนมที่ตัวเองอยากกินบ้าง

ทว่าเสียงของอีกฝ่ายก็ดังขึ้นก็เลยหันไปหา ถึงจะไม่ชัดมากแต่ก็พอรู้ว่าคงพูดกับเธอ แถมพอหันไปหล่อนก็พูดขอโทษขอโพยเสียแล้ว

” ขอโทษเรื่องอะไรเหรอคะ “

” เออ..เมื่อกี้ฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าคุณพูดว่าอะไร.. “