เขาสะบัดพัด 1 ทีเรียกสติ

"อะแฮ่ม! คุณลูกค้า.. ให้ผมเรียกคุณว่าอะไรดีครับ?" ว่าพลางยิ้มให้คุณอย่างอ่อนโยน

แม้ใจจะเต้นตุ้บตุ้บ แต่ก็ต้องทำให้ได้ล่ะนะ..

(มาแว้ววคับ✋)

ทาดะมิตสึกำลังทำหน้าที่โฮสต์.. เขายืนคอยช่วยโปรโมท รวมถึงแอบมองลูกค้าของบูททำกิจกรรม บ้างก็ได้โชคก้อนโต บ้างก็ไม่ได้อะไรเลย

จนได้ยินเสียงเรียกแว่ว ๆ

".. เอ๊ะ" เขาหันไปตามเสียงเรียก หันซ้ายหันขวาสำรวจว่าเรียกเขา เมื่อมั่นใจแล้วว่าถูกเรียกตัว จึงทำใจ กล้า ๆ กลัวเดินเข้าไปหา

"ย ยินดีต้อนรับสู่ร้านโคมกุหลาบ.." เขาประหม่า.. และมือสั่นไม่น้อยเลย

+

(เจอกันค่า!👉👈)

"ร รุ่นพี่.. วิ่งมาจากทางนั้น.. ก กำลังจะกลับบ้านสินะครับ..." เขาเอ่ยถาม ว่าพลางชี้ไปทางที่คุณวิ่งมา มือเขาสั่นน้อย ๆ ไม่รู้ว่าเพราะฝนตกเลยอากาศหนาวหรือ..ก..เกร็ง..

อีกฝ่ายตัวเปียกโชก หูกระต่ายที่ควรจะตั้งขึ้นกลับลู่ลงไปตามเม็ดฝนที่หล่นลงมาจากฟ้า

เขาพยักหน้างึกงักเห็นด้วย ติดฝนแบบนี้.. ไม่ดีเลย ต่อให้เขาเป็นจำพวกสัตว์ทะเลก็เถอะ.. บรรยากาศมัน.. เศร้านี่นา

รุ่นพี่ฟุรุซึตบกระเป๋า พร้อมกับชูมือที่ว่างเปล่า เขามองตามการกระทำนั้นก่อนจะอ๋อ ! อย่างกับมีหลอดไฟปิ๊งขึ้นมาแหนะ

"ผ..ผมมีร่ม 1 คัน.. ต แต่ว่าฝนตกหนักมากเลย.. " ทาดะมิตสึชูร่มให้อีกฝ่ายดู

+

(ว ว้ากกก 👉👈 ถ ถ้าสนใจให้ทาดะมิตสึบริการด้วยก็โควทชินดันพร้อมแท้กมาได้เลยนะคับบ รึจะแวะมาทักเล่น ๆ กงนี้แทนก็ได้ 😳)​